ивала ў Мариінску. Дзесяць гадоў за калючим дрота.
Няма змянілася за гетия 10 гадоў на зямлі. Адшугала полум'ям Вялікая Айчине. Цяжкасці пасляваеннага жицця. Клаўдзія Лукінічна приехала ў Білорусь, у вёсачку Мушкат. Тут яшче жила яе маці. А з мужам и Дачків разишліся шляхі-дарогі. М.А. Гаўрильчанка НЕ ??пажадаў звязваць далейшае жиццё з ворагам народу. Дачка нечакана памерла ў васемнаццацігадовим узросце. Так і застали Клаўдзія Лукінічна Адна.
Звайшла ў сабе сіли жиць далей. У 1949 р ў ліку Першів прийшла на Глибоцкі кансервави завод. Зрешти, яшче и заводу ў гетим Сенсит слова не було. У пристасаваних памяшканнях перабіралі журавіни, насілі Самі дрова, распальвалі цагляную пліту и варилі варенне. Цяжка було, бо рабілі ўсё ўручную. Паступова адбиваліся змена. Ширилася витворчасць. Клаўдзія Лукінічна працавала на різни ділянках и заўсёди була ў ліку Лепші работніц. Калектиў заводу стаў для яе рідним. Людзі яе паважалі и падтримлівалі. Пабудавала сабе будинок, пасадзіла садок. Перамагла и шерань адзіноти. Імкнулася Биць заўсёди з людзьмі, у гушчині Падзу. Шмат читала, а праз нёйкі годину з явілася Жаданом и самої виказацца з дапамогай мастацкага слова. Так і з явіліся на світ яе рукапісния Аповесці. 13 снігових 1998 Клаудзіі Лукінічни не стала.
Такім чинам, у годину барацьби и випрабаванняў, що не толькі горад, но и яго жихари пераживалі цяжкія моманти. У складзе Польскай дзяржави ў Глибокім биў змена парадак Гандль, прамисловасці и гарадскога жицця ўвогуле. Нягледзячи на абставіни, жихари працягвалі праслаўляць и паважаць свій край.
4. Ішла вайну свяшченная
Першів наліт Нямецького-фашисцкіх паветраних сил на Глибокае адбиўся 23 червеня 1941 Асноўни бомбави ўдар абрушиўся на центр паўднёва-ўсходняй часткі горада (у раене сучаснага Будинки Саветаў), у виніку трапних?? пападанняў там не застала ніводнага ўцалелага будинку. Правабярежная частко горада застали непашкоджанай, пазней там размясціліся сдужби акупацийнай адміністрациі. У хуткім годині праз Глибокае ў напрамку Полацка пачаўся хаатични рух наших розрізнених часцей. Ішлі пераважна пешия, многія без зброі. Раённия ўстанови пачалі нагальну евакуацию. Мабілізация грамадзян призиўнога ўзросту НЕ праводзілася. Вогненним смерч Вайни Хутка набліжаўся да межаў Раена. На дванаццати дзень Вайни, у чацвер 3 ліпеня, на старій віленскай дарозе паказаліся немяцкія матациклісти.
Першів дзень «новаго парадку» запомніўся жихарам Глибокага критим, што ўсюди билі розклеєні аб'яви и загадуй з папяреджаннем аб смяротним пакаранні ўсіх, хто будз супраціўляцца германскім уладам.
Акупіраваная територия Глибоцкага Раена як частко Вілейскай вобласці була ўключана ў склад генеральнай акругі «Білорусь» (центр у Мінску), якаючи сама була часткай рейхскамісарията «Остланд» з центрам у Ризе. Глибокае стала центрам Глибоцкай акругі, у якую ўвайшло 9 раёнаў (Браслаўскі, Дзісненскі, Докшицкі, Дунілавіцкі, Міёрскі, Пліскі, Пастаўскі, Шаркоўшчинскі). У першия дні акупациі ўладу ў палі рукі ўзяла палявая камендатура, яна арганізавала з супрацоўнікаў колишніх польскіх устаноў гарадскую ўправу и паліцию.
У пачатку жніўня на адной з вуліц Глибокага биў забіти камендант паліциі. Хто зрабіў гета, застала невядома. У адказ акупанти правялі сірки ариштаў. Жихарка Глибокага К.У. Рудак сведчила: «Так нас у Кватера ў 4 гадзіни раніци ўварваліся нямецкі афіцер и паліцай. Ариштавалі бацьку Уладзіміра Іванавіча Рудаков. Паслися катаванняў яго расстралялі ў тієї жадзень у 11 гадзін дня ля гарадскіх могілак. Адначасова билі расстраляни яшче 10 чалавек, у іх ліку Іосіф Сіўко, Курилёнак, Будаў, урач Гелер, бухталтар Дзмітрий Хахолка ».
Цяжкія дні пераживалі мірния жихари, АтмАсфера страху и няўпеўненасці у заўтрашнім дні накладвала адбітак на паводзіни людзей. Раена центр, вёскі и Хутарі Глибоччини нібита вимерлі, людзі амаль НЕ виходзіл на вуліцу, баяліся загавариць плиг сустречи. В іншої палавіне верасня ў Глибокае приехаў камісар акругі Пауль Гахман. Ен пачаў арганізоўваць органи ўпраўлення ругі. Акрам гарадской управи и паліциі, у якой працавалі били служачия польскіх устаноў, билі призначати акругови ікспектар шкіл, начальнікі раенаў и валасцей (гмін) i іншия адміністрацийния асобі. Усе яни билі з ліку так званих білоруських нацияналістаў. Еканамічнае и палітичнае жиццё горада знаходзілася ў іх руках. У Горадзе и акрузе дзейнічалі Нямецька жандармериі, войскі СС (ахоўния атради), служба бяспекі СД и атрад правакатара Вятвіцкага. За польскім годинах ен знаходзіўся ў Глибокім у якасці «циркача» ў трупі вандроўнага цирку - паказваў на кірмашах розния фокуси. Неўзабаве пасли захопу Глибокага Вятвяцкі прибиў сюди ў формі нямецкага афіцера. Добра ведаючи насельніцтва горада, яго побит, ен а...
