лі значнае кола гледачоСћ, каристаліся Сћ іх вялікім Поспеха. Акрам білоруських театраСћ працавалі студиі, якія ставілі спектаклі на рускай мове. У 1926 пачаСћ працаваць ДзяржаСћни яСћрейскі театр пад кіраСћніцтвам М.Рафальскага, о з 1929 р. - польскі театр. p align="justify"> Як у літаратури, так и Сћ театральним Мастацтва з сяредзши 1920-х р. пас-тупова пачаСћ панаваць дзяржаСћни ідеалагічни кантроль над репертуарам, зместам п'єсою, ігрой артистаСћ. У 1926 са сцени БДТ-1 адразу пасли прем'ерних спектакляСћ була Знято п'єсою Я. Купали "Тутейшия", бо цензура Сћбачила Сћ їй "нациянал-демакратичния памилкі", "варожия да савецкай залагодить и лініі партиі" ;. На дзесяткі гадоСћ тети бліскучи твор знік з театраль-них афіш. p align="justify"> Каб накіраваць працю взяти театраСћ и драматургаСћ у патребнае кампартиі и савецкай дзяржаве речишча, 18 жніСћня 1927 сакратарият ЦК КП (б) Б приняСћ пастанову "Завдання партиі Сћ галіне театральнай палітикі". У їй визначалася Працюю па "рашучаму вицісканню з галіни савецкага театру рештак Мастацтва памешчицка-феадальнага перияду, дробнабуржуазнага Сћпадніцтва, містицизму и інш. І Сћкаранення п'єсою, якія адбівалі б епоху будауніцтва саци-ялізму и культурнай ревалюциі ". Пад "чистку" трапілі п'єсою "Кастусь КаліноСћскі" Е.Міровіча, "Скаринін син з Полацка" М.Грамикі, "Апрамет-ная" В.Шашалевіча. p align="justify"> Чаргови удар па нациянальнай драматургіі завдала партийная пастанова, принятая Сћ виніку театральнай дискусій канца 1928 Справядліви клопат дзеячаСћ культури аб развіцці нациянальнага Мастацтва биСћ расценени уладай як ухіл у бік буржуазнага нацияналізму. Пастанова бюро ЦК КП (б) Б пекло 17 сніжно 1928 "Аб виніках дискусій па театральних вань" канчаткова адмаСћляла беларускаму Мастацтва Сћ право на самабитнасць развіцця. p align="justify"> Так пачатку 1930-х гадоСћ у БРСР дзейнічала 4 Беларускія, 3 рускіх, 1 яСћрейскі, 1 польскі театри. [6].
.2 Нациянальния меншасці
плиг правядзенні беларусізациі ні Сћ якой заходи не дапускалася дискримінация праСћ и вартасцяСћ асобі інших нациянальнасцей. У 1924 на териториі республіци було признана у якасці дзяржаСћнай мови беларуская, руская, яСћрейская и польська. p align="justify"> АСћтар Працько Т.С. лічиць што адносіни нациянальних меншасцей (палякаСћ, латишоСћ, літоСћцам, німцям) заСћседи було насцярожаним и часцей варожим. Ужо Сћ Першай палового 1920-х гадоСћ Чалавек міг згубіць працю взяти толькі за тоє, што што биСћ Паляк, латишем ці літоСћцам, плиг гитем звальненні насілі масави характар. Так у лістападзе 1923 у Гомелі на жалезадарожним транспарце було звольнена да 2 тисяч Чалавек. [22, с.327]
аднако палітику беларусізациі некатория приймалі з нерозумінню. Без патребнай увагі Надав варожа да яе адносіліся першия сакратари ЦК КП (б) Б В.Кнорин, и К. Гай. [3, 353.] p align="justify"> "Росквіт ранєй пригнечаних наций и нациянальних моСћ" здзя...
