літаратура ЯК ВІД Мастацтва
ЗМЕСТ
1. Літаратура як від Мастацтва
1.1 Паняцце літаратури. ГЕНЕЗІС и евалюция Мастацкай славеснасці и поглядаСћ на яе
1.2 Мастацкія магчимасці слова
1.3 В«НяречиСћнасцьВ» вобразаСћ у літаратури. СлоСћная пластика
1.4 Час і прастора Сћ літаратури
1.5 Пазнавальния магчимасці літаратури и яе праблемнасць
1.6 месцев и роля літаратури Сћ агульнай Мастацкай сям'і. Літаратура Сћ сучасности технізаваним Свеце
СПІС ВИКАРИСТАНИХ КРИНІЦ
В
1. Літаратура як від Мастацтва
1.1 Паняцце літаратури. ГЕНЕЗІС и евалюция Мастацкай славеснасці и поглядаСћ на яе
літаратура Мастацкая славеснасць
літаратура з'яСћляецца адним з Найбільший распаСћсюджаних и даступних відаСћ Мастацтва, бо яна есць Мастацтва слова. p> ЗаСћважим, што термін В«ЛітаратураВ» побачим з азначеннем Мастацтва слова Сћживаецца таксамо Сћ дачиненні да будь-яких твораСћ чалавечай думкі, якія замацавани Сћ пісьмовим слові и маюць грамадскае значенне. Есць літаратура технічная, навуковая, публіцистичная, даведачная, епісталярная и інш. Аднако у звичайним І Великому строгім Сенсит літаратурай називаюць розчини Мастацкай пісьменнасці. p> Сам термін В«літаратураВ» Сћзнік параСћнальна нядаСћна и пачаСћ Широкий Сћживацца толькі Сћ ХVІІІ ст., вицесніСћши терміни В«паезіяВ» и В«паетичнае МастацтваВ», якімі поза абазначаюцца вершавания розчини. Ен биСћ викликані да жицця кнігадрукаваннем, якое, з'явіСћшися Сћ сяредзіне ХV ст., параСћнальна Хутка зрабіла В«літаратурнуюВ» (призначаную для читання) форму битавання Мастацтва слова асноСћнай и самай распаСћсюджанай сярод інших відаСћ Мастацтва. Ранєй жа Мастацтва слова існавала Перш за Сћсе для слихом, для публічнага виканання и разглядалася як умелае, адмисловае ажиццяСћленне В«ПаетичнагаВ» дзеяння сродкамі асаблівай паетичнай мови (В«ПаетикаВ» Аристоцеля, іншия старажитния и сяредневяковия естетичния трактати Захадите и Усходу).
літаратура як Мастацтва слова Сћзнікла на Гліба вуснай Народнай творчасці Сћ глибокай старажитнасці - у перияд фарміравання дзяржави, якаючи побачим з усімі характернимі для яе інститутамі парадзіла таксамо и развітую форму пісьменнасці. Аднако першапачаткова літаратура НЕ видзялялася з пісьменнасці Сћ широкім Сенсит слова. У старажитних помніках, такіх, наприклад, як В«БібліяВ», В«МахабхаратаВ», В«Аповесць мінулих часоСћ В», елементи славеснага Мастацтва існуюць у непариСћним адзінстве з елементамі міфалогіі, релігіі, начаткамі природазнаСћчих и гуманітарних навука, маральнимі и практичнимі Сћказаннямі, рознага роду інфармацияй и р. д. Разам з критим сінкретични характар ​​ранніх літаратурних помнікаСћ ні Сћ якім разі не дазваляе лічиць іх естетична бескаштоСћнимі, бо тая форма релігійна-міфалагічнай свядомасці, якаючи адлюстравалася Сћ гетих помніках, була па палею структури вельмі блізкай да Мастацкай.
Хоць, як винікае з приведзених вишей звестак, гістория Мастацкай літаратури налічвае некалькі тисячагоддзяСћ, літаратура Сћ критим Сенсит слова, у якім яно Сћживаецца поза, фарміруецца и Сћсведамляе сябе толькі з пачаткам нарадження новаго, буржуазнага грамадства. Славесна-мастацкія розчини мінулих часоСћ таксамо набиваюць у дадзеную епоху специфічна літаратурнае бицце, пераживаючи плиг гетим істотния змена Сћ новим - читацкім (а не Вусни) усприманні. Адначасова ідзе працес разбурення нарматиСћнай паетичнай мови: літаратура Сћбірае Сћ сябе елементи агульнанароднай мови, яе слоСћни В«материялВ» становіцца універсальним. ЗаСћважим, што естетика ХІХ ст. (Гегель, рамантикі и інш.) Пачинае ставіць на дерло план чиста змястоСћную, духоСћную своеасаблівасць літаратури и Сћсведамляць яе Сћ дерло Чарга НЕ Сћ шерагу інших відаСћ Мастацтва, а побачим з навуковимі, ​​філасофскімі, публіцистичнимі відамі пісьменнасці. Аднако до сяредзіне ХХ ст. усталеСћваецца сінтетичнае розумінню літаратури, а менавіта розумінню яе як адной з форм мастацкага засваення світла, як творчай дзейнасці, што належиць Мастацтва, альо разам з критим з'яСћляецца такий разнавіднасцю Мастацкай творчасці, якаючи Займаюсь Сћ сістеме мастацтваСћ асаблівае, прияритетнае и вядучае месца. Гета, даречи, зафіксавана Сћ Няхай сабе НЕ зусім правільним з фармальна-лагічнага пункту гледжання, альо ж усьо-Такі надзвичай широкаСћживальним висловивши В«літаратура и МастацтваВ».
Адзнакі літаратури як вядучага віду Мастацтва праяСћляюцца Сћ многім. Па-Першай, літаратура вельмі чулая да пульсу епохі: яна жива и непасредна адгукваецца на павеви годині, на Нова, перадавое, прагресіСћнае Сћ жицці, Хутка и аператиСћна перадаючи Сћсе гета сваім читачам. Так, наприклад, агульнапризнаним лічицца СћплиСћ рускай класічнай літаратури ХІХ ст. на грамадскую Атмасфера свойого, ди и криху пазнейшага годині, альбо СћплиСћ білоруський літаратури канца ХІХ - пачатку ХХ стст. на фарміраванне нация...
