ћся праціСћнікам французскага кіраСћніка; па заходи таго, як Банапарт атачаСћ сябе Сћсе большай помпано и раскошай, рестаСћруючи двір ранейшага режиму, Аляксандр I фарсіСћ прастатой побиту и становішча настолькі, што виклікаСћ НЕ зусім станоСћчае здзіСћленне сваіх падданих.Знешняя палітика Аляксандр I протівополагаєтся звичайна реальнай и вигаднай для Расіі палітици яго бабкі. Яго часта ганяць за яго першия дзве Вайни супраць Франциі, альо наСћрад ці гета справядліва: рускай Сћраду було занадта цяжка заставацца абиякавим гледачом таго, што тади адбивалася Сћ ЕСћропе.Аляксандр I, що не чакаючи нападу я Напалеон, сам виступіСћ супраць яго спачатку з АСћстрияй, потим з Прусіяй: у абодвух гетих війнах Аляксандр I дзейнічаСћ адпаведна з реальнимі вигодамі Расіі, падрихтоСћваючи яе триумф.
Цалко правільна ен звязваСћ Вайни з Напалеон з польскім катували, и меркаванне аб критим, што думка аб такий сувязі інакш як винік була яму князем Чартарийскім, ці ледзь справядліва. АднаСћленне самастойнасці Польшчи було магчима: наступстви - Тильзіцкі світло - даказалі, што Аляксандр I прадбачиСћ гетую магчимасць и жадаСћ папяредзіць аднаСћленне Польшчи ворагам Расеі. Па свайму становішчу Польшча магла Биць и авангард Расеі Сћ яе барацьбе з заходнімі суседзямі и наадварот. Аляксандр I патребна була Польшча задля павелічення териториі Расіі, а для таго, каб адабраць у ворага Расеі магчимасць мець саюзніка амаль, што Сћ самої Расеі, тобто у заходняй Русі и Літве, дзе так Моцний биСћ польскі елемент.
Так XIX стагоддзя працес збору рускай народнасці (Акрам Галіциі) скончиСћся; злучаючися з Польшчай, Расія виступала Сћжо як старейшая и галоСћная ць сям'і славянскіх народаСћ. У XVII стагоддзі гета не було Зроблено НЕ таму, што гетага НЕ хацелі, а таму, што НЕ маглі. Вигади Расіі билі добра узгоднени з принциповай боків дзеянняСћ Аляксандра I. Дасягнуць мети можна було рознимі шляхамі. Калі Аляксандр I, та здзіСћленне и гнеСћ многіх, настаяСћ на призначенні князя Аляксандр I Чартарийскіх міністрам замежних спраСћ, ен даСћ зразумець, што кладзе дазвол польскага вань Сћ Аснова Сћсей знешняй палітикі. p align="justify"> Спатканне Аляксандр I з Фридрихам-Вільгельмам III Сћмацавала сувязь паміж абодвума дварамі. Плиг такіх адносінах Расіі да Прусіі адбиСћся разриСћ з Францияй, падставай да якога паслужила пакарану герцага Енгіенского (1804), сваяка Аляксандр I, захопленага на Баденською териториі. ЗапеСћніваючи, што Мета Вайни - незалежнасць дзяржаСћ ЕСћропи, што рускі васпан, валодаючи велічезнай імперияй, нічога НЕ Жадан, Акрам карисці сваіх саюзнікаСћ, и пачинае Вайн НЕ супраць французскага народу, Аляксандр I уступіСћ у бій, каб виканаць, як ен яе разумеСћ, абавязак магутнага гаспадара (grand souverain) i, ​​разам з критим, дазволіць польскі вань.
Вайна пача, альо Прусія НЕ далучалася да кааліциі. Аляксандр I паехаСћ у Пулави, каб падрихтаваць польскае грамадскае меркаванне да...
