удз такогого адчування, што тут чагосьці НЕ хапает. p align="justify"> шкірно рік дзе-небудзь на Свеце ішла вайну, дзяржави, што НЕ ваявалі, з усяе сіли рихтаваліся да таго, и гади Наша сталасці билі кароценькім перапинкам паміж дзвюма войнамі, у якіх Кавана зброя. Фарміравалася усялюдская злосць. Рихтавалася навуковае абгрунтаванне будучай бойні и раслі салдати будучи рот, батальенаСћ, палкоСћ. Ми адчувалі гета, альо Сћсе ж цешилі сябе думкаю, што Сћсе як-небудзь абидзецца, што кіраСћнічая мудрасць, пакти, праСћда Наша мірнай впоратися не дапусцяць Вайни. Ди нам у дзяцінстве яна и НЕ здавай чимсь штучним - наадварот, самимі Сћлюбленимі нашимі цацкамі була зброя. Сами цікавия кніжкі билі пра вайну. Яна була приваблівай нам, гетая вайну, и вабіла нас так таго годині, Пакуль була видумкай, а не реальнасцю. Цяпер жа вось, калі ми зведалі яе ва Сћсей неразумнасці, лютасці, подласці, ахвярнасці, ми праклялі яе - шкірну вільну, або нявольную, усчатую и навязанность, - и хай яна будз праклятимі навік! [3, c. 91]. p align="justify"> Або:
Гінуць Наші, паміраюць німці, гінуць маладия и стария, Добрия, злия, пагания - І хто вінавати? Адзін Гітлер? Нє, адчуваю я, чи не адзін Гітлер. Чи не дерло І, пеСћна, що не апошні імкнецца ен падпарадкаваць сабе інших, спрадвеку валодае людзьмі Сћсясветная прага Сћлади, прага панаваць над іншимі, навязваць іншим палі подивиться и свій парадак жицця. Хіба гета дерло вайну и Хіба апошняя! Вялікая нецярплівасць Пану Сћ Свеце, Які здаСћна спливаются людський Крива! [3, c. 27]. br/>
ІV. МоСћни вобразе апавядальніка Сћ Аповесці Знак бяди
Аповесць Знак бяди Займаюсь своеасаблівае месца сярод твораСћ пісьменніка. Ні Сћ якім іншим творить не ішла на такий традицийнай ноце гаворка пра ліс народу Сћ Вайн и перадваенни год, не паказвалася так рознабакова и Глибока жицце білоруса на палею зямлі. Трагедийнасць зместу перадае Сћжо назва твора. ГалоСћния героі Аповесці Сцепаніда и Пятрок - сапраСћди Народния характар, якія плиг Сћсей непадобнасці Сћвасабляюць менталітет нациі [6, с. 279].
Сярод білоруських твораСћ пра вайну Знак бяди вилучаецца критим, што Сћ ім дзеянне адбиваецца не так на Фронц, що не Сћ партизанскім атрадзе, а на колішнім панскім Хутарі, дзе цяпер живуць звичайния сяляне Пятрок и Сцепаніда Багацькі, якія памятаюць и першия крокі савецкай залагодить, и драматичния годинник калективізациі. Векави Сћклад жицця яшче больш разбураюць німці и паліцаі, ахвярамі якіх становяцца Пятрок и Сцепаніда. Альо Пакуль селянін Живе, ен застаецца самім сабой, працуе, займаецца гаспадаркай, успамінае мінулае, мариць пра будучиню. Таму Сћ Аповесці Знак бяди вельмі багата пададзена народна лексіка, слова, што ...
