адкі, дзе беспамилкова можна Сћжиць ми : канстатация факту альбо сітуация, што знаходзіцца ва Сћсіх навідавоку (гл. приклади а, б). А чужих думак галоСћни герой ведаць НЕ можа, таму виказванне суб ектиСћнай думкі як агульнай неапраСћдана (гл. приклад в).
а) Ми - саракапятчикі. Ми Сћсе маСћкліва згаджаемся (хто з нас скажу што супраць Люсі). p align="justify"> б) Ми стаім тут, на травяністим палетку з параскіданимі сям-там кучамі висахлай леташняй кукурудзи.
в) У гети годину редзенькая крупчастая кукурудзяна каша, якую пасли, паеСћши, усьо ми дружна бесцім, - гетая каша цяпер здаецца нам незвичайним, Жаданом присмакам.
. На нашу мнение, умоСћна текст можна падзяліць на дзве часткі. Дерло - апісанне з яСћ, якія непасредна адбиваюцца вакол галоСћнага героя. Ен з яСћляецца іх відавочцам. Гета карціна даступна будь-якому Сћ Аповесці. Гета - ніби фон, декарация, на падставе якіх и развіваюцца баявия дзеянні. Шкірні міг би расказаць аб тієї ці іншай з яві так, як гета зрабіСћ Лязняк. Інша - гета Сћнутрания маналогі галоСћнага героя, яго думкі, здагадкі, мари, незадаволения папрокі, пераживанні, успаміни. Няредка гетия часткі сплятаюцца Сћ Цесна павуціну, пераходзяць адна Сћ адну, плиг чим, калі Сћ Першай пераважна викаристоСћваюцца дзеяслови цяперашняга годині, то в іншої - амаль усьо Сћ формі прошлаго.
ДоСћга пасли гета сутичкі Старшого сяржант усьо бурчиць - абураецца на нас, а я стараюся працаваць, падбіраю з долу пясок и думаю, што пекло Задарожнага чаго іншага и не випадав чакаць. Альо чорт з ім, з Задарожним, у маіх пачуццях гідлівая пагарда да тієї Наша чараСћніци , та Люсі. Вядома, што ні Сћ чим Яна не вінавата Перад намі и вільна Сћ сваіх учинках, альо я цверда пераканани, што Сћ адносінах да усіх нас яна зрабіла Нешта злачиннае, за што варта вялікае Ганьба. Яна ашукала Нешта Світлана Сћ нас, збесціла сабою Сћвесь людскі рід, я не хачу цяпер вериць Нікому, я хачу кричаць у ноч бридкія, пагания СЛОВА їй, я ненавіджу и яго, и яе - абое яни паСћстаюць прада мною аднолькава мярзотния, агідния и нізкія [3, c. 61].
. У некатора момантах звяртаюць на сябе Сћвагу Сћнутрания маналогі аСћтара, якія адрозніваюцца асаблівай глибіней думкі. Адразу розуміємо, што гетимі словамі гавориць НЕ галоСћни герой, чи не апавядальнік, а сам БикаСћ. Вядома, у адкритую гета Нельга було виказаць, а вось уставіць Сћ Головата неіснуючага Чалавек - можна. Менавіта Сћ такіх месцев як нідзе прасочваецца цеснае Сћзаемадзеянне трохкутніка: аСћтар - апавядальнік - герой. Калі викінем з тексту гетия адступленні, якія адрозніваюцца аналітизмам, целаснасць творить не парушицца. І Надав НЕ б...
