кія сіли. Сценабітнимі машинамі-парокамі разбіваліся гарадскія мури. Нягледзячи на Магутни наступ, пскоСћскі замак паказаСћ палю неприступнасць, тривалямі аказаліся яго Сћмацаванні. Паходу на ПскоСћ з явіСћся толькі папяреджаннем для ЯраславічаСћ аб магчимих виніках іх бяздумнай палітикі. На дапамогу пскавічам з НоСћгарада вийшля війська новаспечанага князя Мсціслава, сина кіеСћскага Ізяслава Яраславіча. Паводле НоСћгарадскага І летапісу, УсяслаСћ разбіСћ яго на раце Чаресе І, відаць, без асаблівих цяжкасцей. УсяслаСћ чакаСћ війська з боці Кіева, ен чакаСћ, што Сћ НоСћгарад вернецца законні князь - РасціслаСћ. Альо Яраславічи Сћ тій рік не адважиліся на адкритую сутичку з Усяславам. І Раптен у 1066 Годзе Сћ годину балю катапан - намеснік візантийскага імператара - падсипае Сћ Кубака Расціслава атруту. Гетком подласць НЕ магла застацца па-за Сћвагай Чарадзея. Забілі яго першага и моцнага саюзніка, Які тримаСћ у напруажанні КіеСћскую Русь. Критим больш, што адразу пасли смерці Расціслава триумвір СвятаслаСћ пасадзіСћ у Тмутаракані свойого сина - Гліба, якога ранєй Чарадзей вигнаСћ з НоСћгарада. Відаць, рихтаваСћся пасадзіць у НоСћгарад свойого сина и ІзяслаСћ КіеСћскі. УсяслаСћ Брачислававіч Полацкі Сћ 1067 Годзе рушиСћ на НоСћгарад. Альо трохі спазніСћся. Там ужо МсціслаСћ паспеСћ заняць княжицкі стіл. Магчима, менавіта таму аблога и захоп НоСћгарада билі жорсткімі и кривавимі.
Яраславічи вки - ІзяслаСћ, СвятаслаСћ, Усевалад, - сабраСћши разам войскі палі, рушилі на Усяслава, калі була вялікая зіма, и прийшлі да Менська. Альо менчукі зачиніліся Сћ Горадзе, и братчики Сћзялі Менск, забілі мужчин, а жонак и дзяцей забралі Сћ здабичу и пайшлі да Нямігі. УсяслаСћ таксамо виступіСћ супроць. І сустреСћшися на Нямізе місяці сакавіка Сћ треці дзень, пайшлі яни адни супроць другіх. І биСћ сніг вялікі, и була січа люта, и загінулі многія. І перамаглі ІзяслаСћ, СвятаслаСћ, Усевалад, а УсяслаСћ Уцека . Гетая бітва биля адной з самих жудасних на некалькі стагоддзяСћ. Надав у канц ХІІ ст. аСћтар Слова пра паходу Ігарави пригадваСћ яе з болем и гориччу:
На Нямізе галів сцелюць снапамі,
Харалужнимі малоцяць цапамі,
Жицце кладуць на таку злюцела,
Веюць душу пекло ціла.
Нямігі кривавия берагі
Чи не збожжам билі засіяні зноСћ -
Засіяні косцьмі рускіх синоСћ.
пасли бітви на Нямізе Яраславічи НЕ адважиліся ісці на Полацк. Яни першимі виклікалі да сябе Усяслава: Цалавалі криж чесни Усяславу, казалі: Прийдзі да нас, а ми не зробім табє блага . УсяслаСћ, спадзяючися на крижацалаванне, пераплиСћ у чо...
