м у "Notitia Episcopatuvim" і датаваним 1170-79 рр.., на чацвертим месцев пазначана и полацкая кафедра [44].
У Полацкай зямлі, як и Сћ інших усходнеславянскіх землях, плиг вирашенні питанняСћ звязана з сям'ей и ШЛЮБ, у царкоСћним Судзі Широкий скаристоСћвалі "Статут князя Ярослава ". Менавіта з полацкай архіепіскапскай кафедрала звязана таксамо кадифікация ди стваренне Сћ пачатку 15 ст., адаптаванага да тагачасних реаліяСћ жицця праваслаСћнага насельніцтва ВКЛ, зборніка "Архангельскага типу" і змешчанага Сћ ім асноСћнага ізвода "Статуту Ярослава" [45]. Плиг вивученні гандлевих дамоваСћ 13-14 стст. Полацку з блює, кідаецца Сћ вочи тієї факт, што Сћ Полацкай зямлі скаристоСћваліся для пакарану за кримінальния злачинстви норми "Рускай ПраСћди ". На гетую акалічнасць, даречи, Сћ свою годину звярнуСћ уваг и Міхайла ГрушеСћскі [46]. p> Калі пагадзіцца з Аляксеям Чарняцовим, Які лічиць што РадзівілаСћскі летапісни звод биСћ укладзени у Полацку [47], то ми можам меркаваць и пра тое, якаючи гістаричная літературна спадщина Сћспрималася як "паля" палачанамі 15 ст. Паказальна, што нягледзячи на припіскі, якія акцентуюць уваг на падзеях у Полацку (узгадка Сћ летапісу "Полочан", услаСћленне вечавих парадкаСћ у шерагу усходнеславянскіх гарадоСћ, у критим ліку и Полацку, успамін пра Які Сћ адпаведним месцев ЛаСћренцьеСћскага летапісу адсутнічае), полацкая гістория разглядаецца Сћ агульним усходнеславянскім кантексце. Што Сћжо казаць пра насельнікаСћ інших земляСћ Беларусі, якія Сћваходзілі Сћ склад Смаленскага, Чарнігава-Северскага, ТураСћскага и Галіцка-Валинскага княстваСћ ди билі непариСћна звязания з запачаткаванимі Сћ Кіеве традициямі дзяржаСћнасці, канфесійнай и гістаричнай самаідентифікациі? Іншая праворуч, што гетия факти мусяць адекватной Сћспримацца и трактавацца. АдмаСћленне таго фактом, што менавіта КіеСћская традиция перадвизначала культурнае аблічча білоруських земляСћ у 11 - 13 стст., звязана найперш з реакцияй білоруських гісторикаСћ на "масквацентричния" канцепциі гісториі КіеСћскай Русі, якія панавалі Сћ савецкай паваеннай навуци и па сутнасці Сћзиходзілі да запачаткаванай у маскоСћскай сяреднявечнай гістарияграфічнай традициі, дзе Масква абвяшчалася адзіним легітимним правапераймальнікам кіеСћскай літературна спадщина. p> не менше цікавим з'яСћляецца вань пра тое, як успрималася Сћзнікненне Нова дзяржави - ВКЛ и Сћваходжанне Сћ яе склад усходнеславянскіх земляСћ насельніцтвам Беларусі. Вельмі істотная інфармация па гетаму вань змешчана Сћ помніках НаСћгародскага летапісання - НаСћгародскім дерло летапісе старейшага и малодшага ізводаСћ. Магчима, што адной з верагодних криніцаСћ інфармациі для наСћгародскага летапісца пра тия падзеі маглі стації аповяди полацкага епіскапа наСћгародскага паходжання Симона, альбо Сімеона НаСћгародца, Які биСћ полацкім архіреем менавіта Сћ гети годину [48]. Ен згадваецца як адзін з удельнікаСћ Уладзімірскага Сабору 1274 Маєм на Сћвазе аценачния характаристикі летапісца літоСћскіх князеСћ...
