пачаў гладзіць їй шчокі и Брови [1, с.239]
І калі дзецкія виканалі загад, сказаў:
-Запрашаю цябе, мій любіми адзінаўтробни брат, хліба-СОЛІ адведаць [1, с.275]
Калі ти здрадзіш, шалудзіви пес, я адсяку табе галавіт [2, с.16]
Хай будз па-твойму. Ви, кнігачоти, бліжей да неба и да божага прастола [2, с.30]
Ізяслаў гучно, каб усьо чулі, сказаў:
-Праш вас, дарагія братчики, у горад бацькі нашага! [2, с.314]
Самі па сабе займеннікі ти, ви ў назоўним схилі виступаюць дзейнікамі І, як правіла, що не виконваюць роли звароткаў, що не видзяляюцца знакамі припинку Надав тади, калі плиг іх ужити дзеяслоў у формі загаднага ладу.
Займеннікі ти, ви могуць уваходзіць у склад развітих звароткаў; тади яни звичайна стаяць пасли назоўніка, Які виконвае ролю зваротка:
Ди што там лови? Я, братка ти мій, Чалавек ў сечи забіў [1, с.122]
втомлюватися, змяек ти геткі! - злосного прашипеў баярин [2, с.357].
Виклічнікі, якія стаяць плиг зваротках, аддзяляюцца пекло іх знакамі припинку:
Ех, Курила, Курила, вялікая Сіла, мені б твае здароўе. Бач, Які ти спраўни, Які гладкі ди тоўсти [1, с.237].
Виклічнік про, Які ўживаецца ў значенні «ах», таксамо аддзяляецца знакам припинку [ 28 , с.122]:
О, мій уладар, - прашаптала яна [2, с.489].
Звароткі ў оповіді могуць мець неразвітую або развітую структуру.
Неразвітия звароткі виражаюцца пераважна назоўнікамі ў формі назоўнага схилу ЦІ билога клічнага схилу:
Бацюхна, - трохі павагаўшися, прамовіў Далібор, - вяшчун Валасач вярнуўся [1, с.18]
Хто ж цябе, Дзядзько, так пакараў? - спитаўся Белавалод [2, с.241].
Развітия звароткі звичайна висловлюємо словазлученнямі назоўнікаў у формі назоўнага ЦІ билога клічнага схилу и залежних пекло іх слоў інших часцін мови [ 10 , с.190]:
ЦІ чи не сон гета, мій вірні Казлейка?- Пацішелим І, здавай, ЛАГОДНА голасо спитаў кунігас [1, с.247]
-На Нямігу, дарагія Баяра, ідзяце? - гавариў, крочачи поруч з Белавалодам, Ядрейка [2, с.242].
Звароткі функцияніруюць, як асобни кампанент, што служиць дадатковай інфармацияй, якую виконвае зваротак у оповіді паведамлення. Асноўнай функцияй, на нашу мнение, якую виконвае зваротак у оповіді, з яўляецца намінатиўна-звяртальная [ 10 , с.191]. Яна ўласціва толькі зваротку и адрознівае яго пекло інших кампанентаў оповіді.
називання асобі ЦІ прадмета плиг дапамозе зваротка часцей за ўсе Прама:
Куеш, дзедо Кандратьев? - спитаў Алехно, абняўши старога [1, с.271]
А ти, полацкі князь, - ен ва ўпор, ніби шилам кальнуў, глянуў на Усяслава, - зварювання сієш, ЗВАД [2, с.319].
Хаця ў некатора випадкі називання можа Биць пераносним:
Гета ти, трухлява калода, падвучваеш малогаб?! [2, с.252].
Ми, абапіраючися на вишей названу літаратуру, можам зрабіць вивад, што звароткі з яўляюцца адни...
