"> Так, Глибокій цягу, любоў и замілаванасць да зямлі, да роднага кутка и ўласнага зямельнага надзелу тонка, праўдзіва, аб емна раскрилі ў шерагу сваіх твораў Я. Колас, М. Гарецкі, К. Чорна, М . Зарецкі и іншия. Пагроза паўтарення для I. Мележа, вядома, була, альо ЄП не збіўся на чужи голас и само паняцце привязанасці и любасці селяніна да зямлі напоўніў свіжим и, що не пабаімся сказаць, праблемним наватарскім зместам.
Виключна важливу Мастацкая ролю ў гетим Сенсит виконваюць у «Палескай хроніци» тия сюжетния лініі, якія звязана з Каха. Менавіта на гетих лініях, а дакладней, на перасяченні ўнутранага, глибіннага інтаресу-замілавання Чалавек да ўласнай палоскі зямлі и інтимнага інтаресу-любасці да каханай жанчини ў індивідуальна-адметних праявах раскриваецца стрижневая Сацияльна-псіхалагічная АСНОВА характар ??селяніна.
Аўтар «Палескай хронікі», наприклад, некалькі разоў дае аднаму з галоўних герояў твора Васілю Дзятлу магчимасць пайсці насустрач сваім пачуццям и злучиць ліс з тієї, якую ЄП не перастае кахаць, хоць и ажаніўся з іншай. Аднако шкірного разу у яго разважанні и пераживанні ўриваюцца балючия, пакутния, тривожния думкі пра ўласни кавалак зямлі, «што каля цагельні», «Уся Сіла Чалавек, - разважае ен, - у зямлі.- І Сіла ўся, и радасць. Няма зямлі, няма, лічи, и Чалавек «[11, 6, с. 357]. І ў такія хвіліни перашкоди на шляху да тієї адзінай жанчини ўяўляюцца яму амаль што непераадольнимі. Хоць и з вялікім болем, альо Кахане ўсе ж адступае Перад незвичайна глибокай любасцю героя да ўласнага поля.
Зиходзячи са старих схематичних критерияў, вельмі проста було б асудзіць и абвінаваціць Васіля Дзятла як закаранелага и непапраўнага ўласніка. Аднако I. Мележа Якраз адхіляе магчимасць такіх спрошчаних падиходаў, хоць и НЕ імкнецца абмінаць, камуфляваць, апраўдваць, абараняць крайнасці егацентризму ў псіхалогіі селяніна.
Даследчик В. Жураўлеў сцвярджае: Аўтару важлива було вилучиць мнение пра тое, што Чалавек, у якога любоў да зямлі становіцца вишей за Кахане и «даражей за сябе самогу», виходзіць на вельмі принциповия и непахісния Аснова праўди . Васіль Дзяцел (ди и кулак Халімон Глушак) больш, можа, інтуітиўна, чим рацияналістична, нутром адчувае, што ў яго глибокай, у пеўним Сенсит невитлумачальнай арганічнай звязанасці и злітнасці з Зямля вияўляе сябе Нейко вялікая жиццевая ісціна, «здарова Сенсит» [9, с. 31].
Усялякая навуковая теория або сістема развіваюцца и існуюць толькі да таго годині, Пакуль у іх живуць реалізм здаровага Сенсит. Вядомия філосафи лічилі, што з найбольшай паўнатой праўда и справядлівасць існуюць и ракриваюцца там, дзе пошукави інтарес абапіраецца на здарова Сенсит и на шчирую, Глибокій любоў Чалавек да некага ЦІ нечага.
Паводле слушнай заўвагі А. Шапенгаўера, імкненні закаханих уяўляюцца «больш важнимі, узвишанимі и таму больш справядлівимі, ??чим усялякія іншия памкненні, якія ім супрацьдзейнічаюць» [12, с. 397].
Гетая цікавая, на наш погляд, думка травні агульнатеаретичнае и агульнаметадалагічнае значенне, галоўним сваім пафасам далучаецца як да інтимнай, так и да сацияльнай сфери жицця Чалавек.
аднако паўстае вельмі сур езнае, яшче НЕ витлумачанае вань: калі Васіль Дзяцел або Халімон Глушак гетак апантана, ледзь НЕ да самазабицця и Надав болів, чим Кахане жанчину, чим саміх сябе, любяць свій на...
