ТВОРЧА дзейнасць Вацлава ЛастоСћскага
ВацлаСћ ЛастоСћскі, паплечнік Янкі Купали и МАКСІМА Багдановіча, якія присвяцілі яму палі вершили, стаяСћ у самим центри білоруського нациянальнага руху, народжанага на хвалі ревалюцийнага Сћздиму 1905-1907 рр..
На працягу амаль чверці стагоддзя імя влада не сиходзіла са старонак периядичнага друку (НЕ Кажучи пра В«Нашу НівуВ», дзе з 1909 ен працаваСћ адказним сакратаром). У тих больш чим Трох сотнях публікаций дзеяч білоруського нациянальна-культурнага адрадження, адзін з ідеолагаСћ утварення незалежнай Беларусі, ЛастоСћскі паСћстае як видатни пісьменнік, критик, публіцист, гісторик, мовазнаСћца. Пазней ЛастоСћскі виявіць сябе як Пает, філолаг, етнограф, видавец, перакладчик, бібліеграф.
У нациянальнай гісториі ВацлаСћ ЛастоСћскі застанецца І як актиСћни грамадскі и дзяржаСћни дзеяч.
Ен з'яСћляСћся прем'ер-міністрам (1919-1923) абвешчанай у 1918 Беларуськай Народнай Республікі, биСћ адним з дерло директараСћ Беларускага дзяржаСћнага музею, правадзейним членам Інститута білоруський культури (1927) i адним з дерло академікаСћ Беларуськай Академіі навука (1928), працаваСћ яе неадменним сакратаром (1928-1929). p> ВацлаСћ ЛастоСћскі нарадзіСћся 27 кастричніка 1883 паводле старога Стила, а паводле новаго 8 Лістапада, у засценку Калеснікі Задарожскай парафіі Дзісенскага Павєтьє Віленскай губерні (та 1982 Хутарі у Пліскім сельсавеце Глибоцкага раена) у сям'і Юстина и Ганни ЛастоСћскіх.
У хроснай метрици бацькі названі мяшчанамі, гета значиць, хутчей за Сћсе паходзілі з беззямельнай шляхти. Дерло навука читаць-складаць хлопчик легка адолеСћ будинку, и бацькі аддалі сина Сћ Старапагосцкую школу (1898-1902).
пасли заканчення парафіяльнай школкі Сћ 1894 здольни падлетак спрабаваСћ, па няпеСћних звестках, атримаць Адукация Сћ Дзісенскай павятовай вучельні. Ці скончиСћ яе - невядома. p> Юнацтва ЛастоСћскага праглядаецца пункцірна и непаслядоСћна: хлопчик на паслугах у адной з віленскіх вінних крамак; канцилярист нейкай казеннай встановлять Сћ ШаСћлях. Альо да Сћсяго гетага душа аніяк НЕ гарнулася. Па-ранейшаму вабіла навука. Юнак дапяСћ да Пецярбурга, дзе СћладкаваСћся бібліятекарам приватнай студенцкай бібліятекі, шмат читаСћ и адначасова крадком зазіраСћ у аСћдиториі універсітета паслухаць лекциі Славута прафесараСћ. Пакриемасць виклікана хутчей за Сћсе не так цяжкім материяльним становішчам, колькі адсутнасцю належнага диплома, Які даваСћ права на паступленне Сћ вишейшия навучальния Сћстанови.
У 1902 дзевятнаццацігадови юнак стаСћ сябрів Польскай сациялістичнай партиі Літви и Беларусі, а літах 1903 ВацлаСћ узяСћ шлюб з Марияй ІваноСћскай (ІванаСћскайте, 1872-1957), пазней вядомай пад агульним са старейшай сястрой Зося псеСћданімам летувіскай пісьменніцай Лаздзіну Пяледай. Нейкі годину маладия жилі на жончинай радзіме Сћ мястечку Парагяй (поСћнач Летува).
ПажиСћ ВацлаСћ и Сћ Ризе. Там у 1906 спрабаваСћ здаць іспити на атестат сталасці, аднако, паводле Сћласних слоСћ, В«зрезаСћсяВ» на рускай мове. Рижская няСћдача паклала канец безвиніковим СПРОБА атримаць пацверджанне сваім ведів у виглядзе диплома. Хлопець моСћчкі и зацята працягвае паглибляць веди нястомнай самаадукацияй. p> Акурат з Ригі даслаСћ ЛастоСћскі дерло вядоми допіс у В«Нашу НівуВ» (В«Ліст да редакциіВ« Наша Ніви В», уВ« сааСћтарстве В»з Едвардом Будзькам), апублікавани 22 траСћня 1908 р., з якога винікала, што рижскія білоруси збіраюцца В«видаваць зборнікі пісьма краевага, Найбільший розчини наших крайових пісараСћ В». Виданні кніг, па Сћсяму відаць, наладжана не було. Аднако кіпучая ЕНЕРГІЯ ЛастоСћскага шукала вийсця. Вельмі лагічна, што менавіта Сћ Вільню, старадаСћнюю сталіцу краю, а цяпер сталіцу культурнага жицця Беларусі-Літви привялі Сћрешце ЛастоСћскага жиццевия шляхі. Ен з'явіСћся Сћ старажитнае місця Сћ сакавіку 1909 р., куди биСћ запрошани на Пасадена сакратара редакциі В«Наша НівиВ» (Апроч сакратарства Сћ В«Наша НівеВ» (1909-1914), паводле Сћласнага сцверджання, редагаваСћ виданні: В«СахаВ» (1911-1912), В«ГоманВ» (1916-1917), В«Беларускі сцягВ» (1922), В«КривічВ» (1923-1927)). Менавіта з пераездам у Вільню, дзе блізка пазнаеміСћся з видаСћцом Аляксандр Уласавим, братамі I. и А. Луцкевічамі, С. Палуянам, звязана пачатак сталай літаратурнай ПРАЦІ. Праз пеСћни годину на старонках В«Наша НівиВ» мільганула публікация за подпісам В«ВластВ» - Перший вядомим псеСћданімам Вацлава ЛастоСћскага. Подпіс В«ВластВ» биСћ пастаСћлени пад артикулам у редактарскай калонци В«З нашага жиццяВ». Нізку гетую распачаСћ ці НЕ Сяргей Палуян, дасилаючи допіси з далекага Кіева. p> 19 Лістапада 1909 м. В«Наша НіваВ» надрукавала апавяданне-абразок В. ЛастоСћскага В«НарадзіниВ», а Сћ Наступний нумари ліричную замалеСћку В«ЗайчикВ».
В«- Лаві, Ганька, хутчей лаві! .. Вось, вось дзе блізенька Сћжо каля цябе зайчик! p> Ганька кідалася и ручонкамі приціскала світлу лапінку сонца, каторая падала з люстерка. <...
