Сутнасць и специфіка Мастацтва
Змест
1. Сутнасць и специфіка Мастацтва
1.1 Азначенне Мастацтва
1.2 ТВОРЧА характар ​​Мастацтва. Мастацтва як з'ява естетичная
1.3 Мастацкі вобразе
1.4 Віди Мастацтва. Некатория асаблівасці класіфікациі и сістематизациі відаСћ Мастацтва
1.5 Пазнавальни аспект Мастацтва
1.6 АСћтарскі пачатак у Мастацтва
1.7 Аксіялагічни аспект Мастацтва
1.8 Мастацтва Сћ суаднесенасці з іншимі формамі грамадскай свядомасці, Культура і галінамі творчай дзейнасці людзей
Спіс викаристаних криніц
1. Сутнасць и специфіка Мастацтва
1.1 Азначенне Мастацтва
Слова "Мастацтва" шматзначнае. У асноСћним ім імянуюцца винікі и прадукти специфічнай дзейнасці, накіраванай на стваренне каштоСћнасцей, якія Сћздзейнічаюць у дерло Чарга на пачуцці Чалавек. Сюди Сћключаюць годинах и сам працес стварення мастацкіх каштоСћнасцей.
Пад Мастацтва разумеюць специфічную грамадскую з'яву, Складання сістему якасцей и каштоСћнасцей, у якой арганічна Сћзаемазвязани наступния моманти: адлюстраванне и стваренне речаіснасці, ці, дакладней, яе перастваренне, а таксамо пазнанне и аценка.
Дадзенай дефініцияй акреслена практична Самана сутнаснае и визначальнае Сћ Мастацтва, а менавіта тое, што яно, па-Першай, на проста адлюстроСћвае речаіснасць, а перарабляе, перастварае яе, надаючи їй нейкія Нови якасці и Риси; па-другое, и, па-трецяе, побачим з пазнаннем речаіснасці падчас яе новаго СћзнаСћлення абавязкова травні месца аСћтарская аценка гета речаіснасці.
Менавіта так, як пададзена вишей, аценьвае саму асноСћную сутнасць и специфіку Мастацтва пераважная большасць сучасности айчинних естетикаСћ, мастацтвазнаСћцаСћ и літаратуразнаСћцаСћ. Адзінай жа и агульнапринятай канцепциі Мастацтва на сенняшні дзень ні Сћ наша айчиннай навуци, ні Сћ замежнай Пакуль што НЕ випрацавана.
Каб Лепша зразумець сутнасць праблєми, побіжний пройдземся па гісториі Сћзнікнення и станаСћлення поглядаСћ на Мастацтва, на яго природу, специфіку, евалюцийния змена Сћ складзе гета галіни дзейнасці людзей и форми грамадскай свядомасці.
Так, яшче Сћ старажитнасці Сћ Грециі Сћзнікла теория мімезісу, м. зн. падражання, наследавання Мастацтва природзе. У афіцийнай естетици хрисціянскага сяреднявечча Мастацтва Сћспрималася як "Боскан адкрицце", а Сћ епоху Адрадження - як віртуозная імітация натури Чалавек. Теаретикі класіцизму трактавалі сутнасць Мастацтва як увасабленне "зграбнага" Сћ мастацкіх вобразе. Мастацтва, паводле І. Канта, - гета "метазгодная дзейнасць без мети". Гегель глядзеСћ на Мастацтва як на з'яву, у якой увасабляецца Сћ адекватнай пачуццевай формі яго Славута "абсалютно ідея" ("абсалютно дух"). Л. Талстой разумеСћ Мастацтва як "зараженне" маральнимі ідеямі и думкамі, якое ажиццяСћляецца праз пачуцці.
Сутнасць Мастацтва па-рознаму, Надав годинах самим процілеглим чинам, трактуецца шматлікімі плинямі замежнай естетикі ХХ ст. Суб'ективісцкія школи інтуітивісцка-ірациянальнага накірунку (заснавальнікі Б. Кроче, А. Бергсан и інш.) пад Мастацтва разумеюць "стихійнае, неСћсвядомленае самавияСћленне Мастак"; у естетици неатамізму (Маритен) Мастацтва лічицца Сћвасабленнем Боскан "духоСћнай субстанциі "; екзістенциялізм (Сартр) інтерпретуе Мастацтва як вияСћленне мастацкімі сродкамі сутнасці індивіда Сћ "пагранічнай сітуациі" паміж "биццем и небиццем "; фрейдисцкая естетика разглядае Мастацтва як своеасаблівае вияСћленне (Альбо Хаванов) у Мастацкая-пачуццевай формі сексуальних памкненняСћ асобі; фенаменалогія Трактуючи Мастацтва як феномен, Які раскриваецца Сћ працесе суб'ектиСћнага пераживання.
Приведзения вишей, а таксамо некатория іншия канцепциі Мастацтва и Мастацкай творчасці аСћтар аднаго з нових расійскіх падручнікаСћ па теориі літаратури І. ВолкаСћ дзеліць на вки асноСћния групи:
1) канцепциі сутнасці Мастацтва як падражання жиццю (Канцепциі Аристоцеля, "бацькі царкви" АСћгусціна Блаженнага, французскага и еСћрапейскага класіцизму и Асветніцтва);
2) канцепциі сутнасці Мастацтва як суб'ектиСћнай творчай здольнасці (канцепциі І. Канта, А. ШапенгаСћера, прадстаСћнікоСћ псіхалагічнай школи, З. Фрейд, А. Бергсана, Б. Кроче, еСћрапейскіх фенаменолагаСћ, екзістенциялістаСћ, "НеакритикаСћ", структуралістаСћ, прадстаСћнікоСћ фармальнай школи);
3) аб'ектиСћна-гістаричния канцепциі Мастацтва (Канцепциі Гегеля, М. ЧарнишеСћскага, М. Дабралюбава, прадстаСћнікоСћ культурна-гістаричнай школи, параСћнальна-гістаричнага Метад альбо кампаративістикі, К. Маркса, Ф. Енгельса и іх паслядоСћнікаСћ). Критична адштурхоСћваючися пекло распаСћсюджанай сярод айчинних вучоних у 1930-1950-я рр.. теориі "вобразнай сутнасці Мастацтва", І. ВолкаСћ разглядае тут жа (таксамо пад пеСћни...
