нальнай самасвядомасці нашага народу. Па-другое, многія Мастацтва грунтуюцца на літаратурнай Аснова. Сярод іх - театр, кіно, телебачанне, естрада, опера и недо. інш. Па-трецяе, многім відам Мастацтва розчини літаратури, растиражиравания (асабліва Сћ апошнія два стагоддзі) Сћ сотнях тисяч екземпляраСћ, В«ПадказваюцьВ» сюжети, мативи, вобразе, виступаючи Сћ дадзеним випадкі Сћ якасці першакриніци.
Есць таксамо шераг інших момантаСћ, якія виводзяць літаратуру на адно з самих вядучих месцаСћ у агульнай Мастацкай сям'і. Витокі, першапричини гетага ляжаць у специфіци и магчимасцях яе Мастацкая-вияСћленчага материялу и сродку стварення вобразаСћ - звичайнага чалавечага слова.
1.2 Мастацкія магчимасці слова
Мастацкія магчимасці слова и мови Сћ целим вияСћляюцца Сћ Наступний момантах.
Па-Першай, адной з галоСћних криніц вобразнасці мови з'яСћляецца іншасказальнасць слова, м. зн. викаристанне Сћ мове твораСћ Мастацкай літаратури слоСћ у пераносним значенні.
Па-другое, слоСћная вобразнасць дасягаецца Сћ мастацкіх творах дзякуючи Сћмеламу падбору аСћтарам вияСћленчих деталей, причим, інши разу без викаристання нейкіх асаблівих сродкаСћ мови (у приватнасці, іншасказання), з абазначеннем таго, што адлюстроСћваецца, звичайнимі, простимі моСћнимі сродкамі.
Па-трецяе, мова можа аказацца вобразнай и тади, калі аСћтар узнаСћляе воблік таго, хто гавориць, з дапамогай укладвання яму Сћ Вусни нейкіх надзвичай специфічних слоСћ (термінаСћ, диялектизмаСћ, жарганізмаСћ, слоСћ-паразітаСћ и г. буд).
Вобразния магчимасці мови Якраз и визначаюць Риси літаратури як асаблівага віду Мастацтва. p> Так патенцияльних вобразних магчимасцей слова и мови Сћ целим дапасоСћваецца Сћ творах Мастацкай літаратури и тієї фактар, што мова іх, як правіла, максімальна арганізаваная. Кожнае адценне, шкірно нюанс у сапраСћдним літаратурна-мастацкім розчини валодае виразнасцю и важкасцю. Калі В«звичайнаеВ» виказванне можа Биць перааформлена без нанясення страти яго зместу (аб адним и тою пані, як вядома, можна сказаць па-рознаму), дик для мастацкага твора ломка моСћнай тканіни няредка аказваецца згубнай. p> У Мастацтва слова вельмі важливим з'яСћляецца ашчадни адбор самих значних, Найбільший виразних слоСћ и моСћних канструкций. Усе випадковае и няпеСћнае, усьо нейтральнае, чаго шмат у звичайнай гутарковай мове, у літаратурна-мастацкім розчини зводзіцца да мінімуму, а Сћ ідеале - так нуля. Плиг гетим у літаратури викаристоСћваюцца годинах такія моСћния форми, якія цяжка, а то и зусім немагчима Сћявіць па-за Мастацтва. p> аднако фармальния адрозненні Мастацкай мови пекло інших яе відаСћ неабавязковия. Часто буває, што літаратурния тексти няСћхільна притримліваюцца лексікі, семантикі и сінтаксісу звичайнай мови - Вусни-размоСћнай (диялог у реалістичних Раманов) альбо пісьмовай (проза Сћ виглядзе запісаСћ и дзеннікаСћ). Альо и Сћ тих випадкі, калі Мастацкая мова з'яСћляецца на дерло погляд биццам б тоеснай В«звичайнимВ» виказванням, яна Сћсе-роСћна валодае максімальнай упарадкаванасцю и естетичнай дасканаласцю.
1.3 В«НяречиСћнасцьВ» вобразаСћ у літаратури. СлоСћная пластика
літаратура адносіцца да тих відаСћ Мастацтва, якія принята називаць вияСћленчимі Сћ адрозненне пекло експресіСћних. Плиг гетим літаратура принципова адрозніваецца ад інших мастацтваСћ, для якіх характернай рисай з'яСћляецца вияСћленчасць. Живапісци и скульптари, акцери и режисери ствараюць вобразе, якія валодаюць нагляднасцю. Лініі и Фарби Сћ живапісе, бронзавия, драСћляния, мармуровия фігури скульптурних твораСћ, рухі артистаСћ у театральних виставах и кінафільмах непасредна Сћздзейнічаюць на Наші зрокавия адчуванні.
Чи не тое Сћ Мастацкай літаратури. Словами Сћсяго толькі асациятиСћна звязана з критим, што яни абазначаюць. Читаючи альбо слухаючи літаратурни твор, ми не бачим таго, што адлюстроСћваецца, альо з дапамогай уяСћлення як би па-Новам СћзнаСћляем прадмети и факти, аб якіх распавядаецца. СлоСћния вобразе пазбаСћлени нагляднасці, яни СћмоСћния и В«НяречиСћнияВ», як зазначиСћ у свою годину Лесінг у В«ЛаакаонеВ». М. ЧарнишеСћскі сцвярджаСћ, што, паколькі вобразе фантазіі (м. зн. уяСћлення) больш бляклия и слабия Сћ параСћнанні з непасредним пачуццевим усприманнем, паезія па сіле и яснасці суб'ектиСћнага Сћражання помітна прайграе астатнім Мастацтва. Адзін з відних замежних теаретикаСћ Мастацтва, прадстаСћнік фенаменалагічнага накірунку Р. Інгарден гавариСћ аб непаСћнаце и некаторай схематичнасці слоСћних вобразаСћ. p> Адсутнасць Прама нагляднасці Сћ літаратурна-мастацкіх вобразе кампенсуецца іх асаблівимі, специфічнимі магчимасцямі. У адрозненне пекло живапісца и скульптара, пісьменнік узнаСћляе НЕ толькі тия бакі речаіснасці, якія могуць Биць усприняти зрокава, альо и Сћсе тое, што адкриваецца слихом и пачуццю. p> ГалоСћнае ж, што аСћтар літаратурнага твора непасредна ариентуецца на В«пазаадчувальнаеВ» Сћс...
