ВІЙНИ Беларусі ІНШИЙ палового XVI ст.
Білорусь у складзе Речи Паспалітай НЕ магла весці самастойнай знешняй палітикі. Альо гета НЕ азначае, што насельніцтва Беларусі НЕ Сћздзейнічала на війни, якія вяла Реч Паспалітая. Часцей за Сћсе и територия Беларусі з'яСћлялася театрам ваенних дзеянняСћ.
Першай Вайн Речи Паспалітай, атриманай їй у літературна спадщина пекло Вялікага княства ЛітоСћскага, була Лівонская. Пад Лівоніяй у тієї годину розумілося територия сучаснай Латвіі и Естоніі, заселені лівамі, латиголамі, естамі и іншимі пляменамі и захоплення крижакамі Сћ XIII ст. Намінальна Лівонія була пад уладай папи римскага и гер-манскага імператара.
3 сяредзіни XIV да канца XV ​​ст. бесперапинния Сћнутрания смути аслабілі крижакоСћ, што Сћ нейкім Сенсом садзейнічала перамозе аб'яднаних славянскіх СІЛ у 1410 плиг Грунвальдзе и припиненню крижацкай агресіі на Усход. Другім важливим паказчикам унутранай слабасці крижакоСћ з'явіСћся пераход у васальную залежнасць пекло Полипчи Сћ 1466 прускага біскупства, залежнага ранєй пекло Ригі. У падзеле лівонскай літературна спадщина пачинаюць праяСћляць зацікаСћленасць яе суседзі: Швеция, Польшча, Вялікае княства ЛітоСћскае, Данія и Расія. Згодна з пагадненнем паміж Расіяй и Лівонскім орденам (1554), апошні абавязваСћся НЕ заключаць дагавораСћ з Польшчай, захоСћваць нейтралітет у випадкі руська-польскай Вайни, адрадзіць праваслаСћния храми.
Ва Сћнутрипалітичним жицці Лівоніі пачинаюць барацьбу прихільнікі и праціСћнікі збліження з Полипчай. ПрийшоСћши да Сћлади, магістр ордена В.Фюрстенберг як праціСћнік польскага Сћпли-ву раптоСћна становіцца прихільнікам польскай ариентациі и заклю-чаї з Польшчай абаронча-наступальни САЮЗ супраць Масква. Пару-шенне папяредняга пагаднення з Расіяй падштурхнула Сћрад Івана грізного пачаць у 1558 ваенния дзеянні супраць Лівоніі. Руська армія захапіла Нарву, Дзерпт (Тарту), дасягнула Ревеля (Таліна). p> ЗацікаСћления Сћ падзеле лівонскай літературна спадщина дзяржави Сћцягваюцца Сћ канфлікт. Данія адарвала востраСћ Езель (Сааремаа), а паСћночная Частка Лівоніі - Естляндия - перайшла пад патранат Швециі. Па-чинаецца розпад ордена. У виніку Вострих унутрипалітичних СПРЕЙ-чак В.Фюрстенберг биСћ замінені на пасадзе магістра Г. Кетлера, Які звярнуСћся да Жигімонта II АСћгуста за дапамогай. У 1561 Віленскі сейм приняСћ уладанні Лівонскага ордена пад патранат. 3 гетага годині праціСћнікам Расіі Сћ Лівонскай Вайне стала Вялікае княства ЛітоСћскае.
Уцягненне ВКЛ у падзел лівонскай літературна спадщина було невипадко-вим. Магнати ВКЛ, асабліва Сћ заходняй яе частци, дзе ажиццяСћля-лася аграрна реформа Жигімонта II АСћгуста, билі зацікаСћлени Сћ заходнееСћрапейскім ринку для свойого збожжа, а вихад Расіі да Бал-тийскага мору нараджаСћ небяспечнага канкурента. Таму ВКЛ у Лівонскай Вайне крейди на Сћвазе адразу дзве мети: 1) далучиць да сваіх уладанняСћ територию Лівонскага ордена; 2) не дапусціць Расію да Балтийскага мору, м. зн. на заходнееСћрапейскі ринак.
пасли пераходу Лівонскага ордена пад патранат ВКЛ Расія перанесла ваенния дзеянні на територию Беларусі Г Сћ 1563 захапіла саму Магутни крепасць княства - Полацк, Які адкриваСћ шляхі рускай арміі на Вільню и Ригу.
Альо Сћжо Сћ Наступний пасли полацкага параження 1564 фартуна павярнулася тварі да ВКЛ, якое атримала перамогу на р.Уле и пад. Орша. p> Лівонская вайну патрабавала пекло насельніцтва ВКЛ напружання Сћсіх СІЛ. Яна привяла да резкага павелічення падаткаСћ, принесла працоСћним масам разбуренне іх гаспадарак и смерць. Альо Самана галоСћ-нає укладати Сћ критим, што вайну зусім НЕ каристалася папуляр-насцю НЕ толькі сярод працоСћних, альо и дробнай и Надав сяредняй шляхти, яшче слабка акаталічанай и паланізаванай. Папскі пасол, Які биСћ сведкам Падзу, пісаСћ, што насельніцтва Беларусі ПУБЛІЧНА моліцца Богу, каб ен дараваСћ маскавітам перамогу. Яскрава прикладам непапулярнасці Лівонскай Вайни сярод білоруського насельніцтва була няСћдалая Спроба склікаць апалченне и правесці ваенную аперацию Сћ 1567
Магчима, параженні, а таксамо виступленні кримскіх татар, уцекі князя Курбскага Сћ Літву привялі Івана грізного да думкі аб баярскай здрадзе и паклалі пачатак апричніне. Унутрания впорався адсунулі на нейкі годину праблєми Лівонскай Вайни. p> Чи не здолела и Вялікае княства ЛітоСћскае скаристаць расійскія цяжкасці. Само княства апинулася Перад яшче больш небяспечнимі праблемамі. 3 пачатку ваенних дзеянняСћ на териториі Беларусі Польскае каралеСћства аднавіла палі інкарпаратарскія намаганні, палітику, якую мляво Сћ адносінах да ВКЛ з часоСћ КреСћскай уніі. Розніца палітикі Расіі и Полипчи для Сћрада ВКЛ була відавочнай: Расія імкнулася да вихаду да Балтийскага мору и цікавілася територияй НЕ ВКЛ, а Лівоніі. Польскае каралеСћства претендавала на "мірную", без аб'яСћлення Вайни и ваенних дзеянняСћ анексію Сћсяго Вялікага княства ЛітоСћскага Цалко. Гета падштурхнула палітикаСћ ВКЛ ш...
