укаць пагаднення з Расіяй. У червені 1566 у Масква було накіравана пасольства ВКЛ у складзе Ю. Хадкевіча, Ю. Тишкевіча и М. Гарабурда, якое прапанавала Івану IV правесці падзел Лівоніі на падставе існуючага на тій годину становішча. Альо цар НЕ прислухаСћся да паради. Мабиць, пераканани ворагамі Расіі и Вялікага княства ЛітоСћскага, ен приняСћ памилковае рашенне працягваць Вайн. Яго падтримаСћ Земскі Сабор 1566
Така пазіция Расіі паставіла ВКЛ у яшче болипой цяжкае становішча Сћ виніку Сћзмацнення інкарпаратарскай хвалі польскіх магнатаСћ. У такіх умів делегация ВКЛ на Люблінскім сеймі пасли анексіі болипай часткі княства Сћ Польскае каралеСћства мусіла падпісаць ганебную Люблінскую унію (1569). 3 гетага годині вайну за Лівонію павінна була стація Вайн Речи Паспалітай. p> відступлених Сћ Вайн Швециі и кримскіх татар, а таксамо апричніна яшче болипой знясілілі Расію и адкрилі Речи Паспалітай Добрия перспективи Сћ Вайне. Альо зноСћ Яна не змагла викаристаць сприяльния Сћмови, бо сама пераживала цяжкія гади бескаралеСћя. Расія дерло активізавала палі ваенния дзеянні Сћ Лівоніі и здолела захапіць нека-тори крепасці, у критим ліку ПернаСћ (Пярну). Гетия ваенния поспехі дазволілі маскоСћскаму Сћраду пачаць перамови з германскім імператарам Максімільянам аб признанні права Расіі на Прибалти-ку. АтримаСћши адмову, рускі Сћрад пачаСћ нову ваенную кампанію. Ваенния поспехі Расіі насцярожилі НЕ толькі Реч Паспалітую, альо и Рим.
Абрау Сћ 1576 польскі кароль Стефан Баторій фарміруе наемнае війська (часткова аперацию фінансуе Ватикан) i пачинае контрнас-тупленіе супраць расійскай арміі Сћ Лівоніі и на Беларусі. Пасли 20-дзеннай Асади цаной вялікіх страт адваеСћваецца Полацк,. визва-ляецца Лівонія, ваенния дзеянні пераносяцца на Сћласна рускую те-риторию. ЗаваяваСћши Вялікія Лукі и шераг дробових крепасцей, Стефан Баторій распачинае аблогу Пскова и мариць аб паходзе на НоСћгарад и Масква. Альо гераічная абарона Пскова Сћ 1581 - 1582 рр.. канчаткова визначила винік Вайни и примусіла знясіления 25-гадовай барацьбой дзяржави пачаць мірния перамови. Яни праходзілі Сћ в.Ківерава Гара паблізу Запольскага Яма (на поСћдзень пекло Пскова) плиг пасредніцтве папскага прадстаСћніка езуіта А.Пасевіна. Згодна з перамір'ем (на 10 гадоСћ), якое Сћвайшло Сћ гісторию як Ям-Запілля-скае, Реч Паспалітая вяртала Расіі захопления рускія Гарад - Вялікія Лукі, Холм, Завалочча, Ізборск, Апочку, ГдоСћ, Себеж и іншия з усімі іх землямі, за виключеннем раена г.Веліжа, дзе адраджалася мяжа, што існавала да 1514 Расія Сћ палю Чарга адмаСћлялася пекло усіх зя-мель, захоплення у Лівоніі и на Беларусі. Мета, якую ставіла Расія: знайсці вихад да Балтийскага мору, що не була дасягнута.
У виніку Лівонскай Вайни аказалася спустошанай и зруйнаванай паСћночна-Сћсходняя Частка Беларусі, загінула шмат насельніцтва, знішчани культурні та каштоСћнасці. Венгерскія наемнікі, якія Сћварваліся першимі Сћ Полацк, рабавалі жихароСћ, руйнавалі Сћсе. Менавіта Сћ годину рабавання горада наемнікамі Стефана Батория загінулі многія культурні та каштоСћнасці, у критим ліку и Полацкі летапіс. Винікам Лівонскай Вайни на Беларусі було далейшае Сћмацаванне пазіций польскіх феадалаСћ и каталіцкага Сћпливу, яшче болипой глибокі розкол білоруського грамадства на релігійнай Гліба.
аднако адна Мета, якую ставіСћ Ватикан у Лівонскан ванні, фінансуючи паходу Стефана Батория, Заставши недасягнутай: распаСћ-сюджванне каталіцизму далей на Усход, падпарадкаванне Расіі тата римскаму. Місія Пасевіна схіліць Івана грізного да уніі праваслаСћ-най и каталіцкай церкваСћ правалілася, альо ідея НЕ памерла.
Хутка для реалізациі гета ідеі трапіСћся ЗРУЧНИЙ випадак. На пачатку XVII ст. Расію напаткала бядаліха. На працягу Трох гадоСћ (1600 -1602) Вясна и літах ішлі праліСћния дажджи, а Сћвосень яни змяняліся раннімі замаразкамі. НеСћраджай привеСћ да страшеннага голаду. Каб НЕ карміць халопаСћ, феадали виганялі іх тисячаш са сваіх двароСћ. Дзесяткі тисяч халопаСћ, сялян, пасадскіх людзей пнулі Сћ тия гади пекло голаду. У адной Масквє за два гади и Чатир місяці загінула болипой за 120 тис. Чалавек. Мноства галодних и халодних людзей блукалі па дарога Расіі. На тую бяду Сћ 1598 памер апошні з династиі РурикавічаСћ - цар Федар Іванавіч. Барис ГадуноСћ, яш прийшоСћ да Сћлади, а потим и Васіль Шуйскі Сћ вельмі Складання еканамічних и палітичних абставінах НЕ здолелі припиніць "смуту" -Барацьбу працоСћних мас супраць феадалаСћ. p> "Смута" Сћ Расіі падштурхнула польскіх и літоСћскіх феадалаСћ да актиСћнай рускай палітикі, для якой склаліся сприяльния Сћмови. Праворуч Сћ критим, што яшче плиг Федару Іванавічу 15 травня 1591 ва Сћдзельним Углічи плиг загадкавих абставінах памер брат цара васьмігадови царевіч Дзмітрий - фактични наследнік рускаго пра-столу. Адразу пасли смерці царевіча Сћзніклі дзве версіі аб яе плиг-чинах. Згодна з адной, Дзмітрий накалоСћся на ножик Сћ годину припад-ку падучай хвароби; паводле інший, ен биСћ забі...
