ёди знойдзецца Які-небудзь цецярук накшталт намесніка старшині гарсавета, што Клюні на таку няхітрую приманку.
Так атрималася, што Першів памочнікам блатмайстра аказаўся яго антипод Виразка. Гета ен, даўши трапних характаристику Некатор Бацька горада, наштурхнуў жлукто на мнение, што пачинаць варта менавіта з Княгіна. Прості, амаль без адукациі. Таму асабліва баіцца паказаць палю неадукаванасць. Працуе шмат и нядренна, но без бляску. Любіць випіць цішком. А як вип, е, пачинае гавариць пра свае криўди [24, с. 129].
Пачуўши таку атестацию, жлукто зрабіў вибар. Адчуваючи, што наступіла тая сітуация, калі треба Каваць жалеза. Вибар Зроблено! Бідні Канягін и маргнуць НЕ паспеў, як биў надзейна закілзани Дзяма, янам Дзяма, янавічам.
жлукто. Прибиўши ў ваш горад, я палічиў абавязкам засведчиць вам палю пашану. Майо прозвішча (невиразна) Чарскі.
Канягін (падає руку). Вельмі приемна. Прашу садзіцца тавариш ... вибачайце, ви, здаецца, сказалі - Луначарскі?
жлукто. Так ... не зусім. Чарскі Дзяма, ян Дзяма, янавіч. Вам з Масква НЕ званілі наконт мяне?
Канягін. Нє, нє званілі.
жлукто. Тади НЕ дзіва, што Майо прозвішча вам нічога НЕ гавориць ...
Канягін.Прозвішча ми чулі. Як НЕ чуць? У газетах не раз сустракалі. А вось асабіста НЕ приходзілася ... Скажице, калі ласка, ви не сваяк часамі? ..
жлукто. Анатолія Васільевіча Луначарскага? Дваюрадни пляменнік.
Канягін. Я гляджу, што прозвішча аднолькавае. Вось толькі наконт місяця у мяне сумненія було. Гета, відаць, для хараства, для паезіі прибаўлена.
жлукто. Нябожчик любіў усьо пригожае. Ен и мені пришчапіў любоў да мастацтва. [24, с. 305-306].
жлукто за адзін раз вирашиў для сябе ўсе неадкладния праблєми: спецхарчаванне, бронь пекло призиву ў армію и ў дадатак канягінскае абяцанне дапамагаць уладзіцца Лепші.
ЦІ НЕ залішне ўтриривана пададзени драматургам паводзіни Канягіна ў сцене першай сустречи з приезджим жулікам? Трошкі, вядома, не без гетага. Альо НЕ настолькі, каб усамніцца ў верагоднасці падобнай сцени. Адкінем спасилку на ўмоўнасць жанру, дапусцім, што сцена праведзена НЕ з такий, падкреслена ўмоўнай камедиі, а з реальна-псіхалагічнай, битавой драми. І ўсё роўна притензій да драматурга НЕ ўзнікае. Треба ўлічиць, што жлукто заспеў намесніка мера горада ў тієї момант, калі ен спяшаўся на пасядженне, а таму для сталай развагі години не меў. Та таго ж Дзяма, ян Дзяма, янавіч папяредне апрацаваў сакратарку Канягіна и зрабіў на яе таке ўражанне, што тая заздалегідь падрихтавала шефа да думкі ўбачиць у настойлівим наведвальніку важливу персону [26, с. 159].
На мнение Уладзіміра Карпава: жлукто засланіў у камедиі ўсё станоўчае, атруціў яе АтмАсфера маразм сваіх пропаведзей, та наваченняў и паклаў на ўсё сляди свойого агіднага ўпливу (цитуецца па: [35, с. 159]).
Вельмі цікави фінал п, еси Міли чалавек, витримани ў камедийна-сатиричних традициях М. В. Гогаля. Заключний сцена крапівінскай камедиі, у якой ўсе кліенти, што з пашанай адносіліся да жлукто, раптоўна даведаліся, кім сапраўди з, яўляецца іх дабрадзей [33, с. 217].
... жлукто - гета ж страшні тип. Гета зяпа, Міла ўсміхаючися, злопае вас так, што ви и не агледзіцеся ... У тієї годину, калі людзі пераживаюць вялікія цяжкасці, калі праліваецца святая кроў нашага народу, гети агідни клоп тлусцее на Наша бядзе ... [24, с.351].
Гетия словами належаць Антону Макаравічу Канягіну, намесніку старшині гарсавета горада Н. Праўда, сказані яни ў заключнай сцене камедиі, а да гетага менавіта Канягін биў самим актиўним патуральнікам и заступнікам жлукто. І НЕ заўсёди бескарисним.
Адномагу сказаць на ўцеху Сумленний людзям: ен свае атримае спаўна. Няма на савецкай зямлі такогого месца, дзе б нягоднікі заставаліся пераможцамі raquo ;, - позначають ў п есе Канягін, працверазели и раптоўна перавихавани памагати жлукто. Гета реплікай камедиёграф страхаваўся пекло папрокаў за ўяўнае перабольшанне маштабаў жлуктаўшчини. Альо на сама впоратися Якраз жлукто и виходзіў пераможцам. Паслися скандальнага, аднако, па сутнасці, випадковага правалу ў Горадзе Н., дзе адбиваецца дзеянне, ен замовляється дві білети ў мяккім вагоні да Ташкента (каб Биць яшче далей пекло фронту, пекло якога ен уцёк). Геткага Павароті пісьменніку НЕ даравалі савецкія цензари. Яни то забаранялі п ЕСУ, то дамагаліся яе перапрацоўкі. А жлукто, Які асабліва НЕ таіўся и сам називаў сябе папраўкай да савецкай сістеми размеркавання raquo ;, у реальним жицці перажиў саму гетую сістему и напоўніцу раскашуецца и цяпер. I будз раскашавацца, Пакуль існуе так кл...
