і, няма стриманай сталасці. І тут жа пісьменнік вельмі даречи приводзіць адразу дзве Народния примаўкі, якія даволі ўдала характаризуюць такіх асобі: у яго сем пятніц на тидні або ў Головата яго вецер ходзіць. А ў апавяданні Адзінокае древа вецер паказваецца як фальшиви прияцель древа, хітри и злі шалахун, валацуга, Які толькі мовою менціць и туди и сюди, но НЕ гавориць праўди, а замазвае вочи рознимі байкамі.
Зусім іншая характаристика надаецца вітрі ў апавяданні Што лепей?. Тут падкреліваецца яго аптимістични настрій, яго разважлівасць, якаючи інши раз можпо Биць злоснай кпінай. А вось у апавяданні Зло - НЕ заўсёди зло Колас характаризуе яго больш сціпла и памяркоўна, бо тут ен виступає як мудрі дарадца, а не толькі як жартаўнік и Штукар, Які баламуціць дубових синкоў.
Аўтар надзяляе гету стихію природи псіхалагічнимі уласцівасцямі, характернимі для чалавека. Па гета причине гети вобразе становіцца шматзначним и значним и ў плані сімвалічним. Вецер часцей за ўсё у алегориях сімвалізуе и непастаянства ва ўчинках и дзеяннях. Інши раз пісьменнік пазбаўляе яго права Биць галоўним распарадчикам природних з яў.
Пра агонь у казки жицця гаворицца як пра реальную з яву, но ў шкірним новим творити гети вобразе набивае новае сімвалічнае значенне. Найбільший пастаянним, нязменним аб ектам у природзе з яўляецца сонца, якое можа загадаць вітрі, каб нагнаў Хмара (На чужим грунце). Сонца сімвалізуе радасць, пяшчоту, цеплиню и дабрату и разам з критим праўдзівасць и вернасць. Гетия ўстойлівия сімвалічния значенні за вобразе сонца билі замацавани яшче ў глибокай старажитнасці. Аўтар упеўнени ў критим, што правільни шлях у жицці яму будуць заўсёди асвятляць сонца и яркія АГНІ агняцвету. Колас сцвярджае гетим самим непариўную сувязь сонца и Агню. ЕНЕРГІЯ Агню першабитнимі людзьмі асациіравалася и атаясамлівалася з Сонца.
калі казаць пра вобразе вади ў апавяданнях, то гети вобразе таксамо набивае шматзначнасць. Пісьменнік у апавяданнях Вадаспад и Криніца падкреслівае мнение, што кропелькі раси - гета тая сама вада, якаючи бруіцца ў криніци, цяче ў реках, шуміць и льецца ў вадаспадзе. Вада можа ператварицца ў тисяч дажджинак и становіцца ракой. Яна, як Сама паширанае речива ў природзе, знаходзіцца таксамо, як и вецер, у бясконцим руху. Відаць, що не випадкова ў названих творах аўтар акцентуе ўвагу на Кропелька раси, дажджинак, якія сімвалізуюць вічні рух и абнаўленне ў природзе и ў тієї жа годину становяцца як би сімвалам гаючасці пекло душеўних и цялесних ран.
вобразе раси Колас бяре з Народнай творчасці. Наприклад, у адной Народнай казці пра Праўду и Криўду [11, с. 443] гаворицца, што Криўда не давала есці Праўдзе. І шкірні раз, калі тая прасіла есці, Криўда виколвала йой вочи. Альо Праўдзе зноў адчиніўся світло, калі яна абмила твар кропелькамі раси. Гетимі деталямі, узятимі з козак, Колас хоча сказаць нам, што раса адкрила вочи и гари и птушци - плісачци. Для іх абедзвюх адкрилася праўда. Надзо на гаючасць раси ўскладвае Парані воін, аб якім спяваецца ў салдацкай песні. Каб вижиць пекло кривавих ран, ен бяре расу и на серцайка льє. У апавяданні Живая вада Колас супастаўляе кропелькі раси з людскімі слязамі, якія перапоўнілі неба и паліліся назад на Зямля. Сльози ажиццявілі Зямля, цяжка Надав уявіць, колькі патребна виліць сліз, каб аживіць Зямля. Гети сюжет нагадвае нам казку пра ўсенародную плинь супраць пригнятальнікаў.
Віра ў магічную, живатворную сілу вади НЕ пакідае чалавека ўжо многія мільёни гадоў. І сёння, нягледзячи на значния дасягненні навукі и технікі, можна інши раз сустрець людзей, якія нібита ўмеюць читаць па ВАДЗА чалавечи лёс. У Народнай творчасці вобразе вади надаецца асаблівае значенне. Вада сімвалізуе ачишченне пекло усяго закарузлага, замшелага и нікчемнага. Альо яна сімвалізуе и прасвятленне и ажиўленне ў природзе ўсяго таго, што асуджана на пагібель.
Цікавим и нетиповим, больш разнастайним з яўляецца вобразе древа. Гети вобразе вельмі часта сустракаецца ў Коласа, и шкірного раз гети вобразе виглядае па - рознаму (казкі Адзінокае древа, Кучаравае древа, Стари ліс, Як птушкі дуб ратавалі, Чия праўда?), А наогул ми розуміємо, што древи - гета сімвал жицця, роду. Крона дреў - гета Наші дзеці, а Карен - гета наш радавод и Наші продкі.
Можна зрабіць вивад, што пісьменнік звяртаўся да Народнай паезіі НЕ як да етнаграфічнага материялу виконував і як да живих и актуальних вобразаў, якія валодалі вялікай сілай уздзеяння на читачоў. Я. Колас черпаў з гетих абсягаў НЕ толькі асобния елементи, но інши раз - ТЕМи и сюжети. Пісьменнік разглядаў паетичную творчасць свойого народу як сродак реальнага пазнання жицця. дадзена узняцца да вишинь. Усьо гета з яўляецца своеасаблівим паглибленнем у традицию, узиходжаннем да іншага ўзроўню розумінню мастацкай творчасці як ад...
