дзілі з гувернанткамі чим з бацькай. Маленькіх дзяцей шкірного дзень приводзілі да маці и бацькі, каб яни павіталіся ЦІ развіталіся з ІМІ. Нікому з дзяцей НЕ дазвалялася гавариць на ти ні бацьку, ні маці. Вялікая ўвага надавайте замацаванню пачцівих адносін да дзяўчини. [2, с 129 - 131]
Становішча жанчини ўсям и не було такім пригнечаним, як у другіх народаў, у критим ліку славянскіх. Беларуская жанчина каристалася адноснай свабодай. Яна магла виказваць свае думкі, удзельнічиць у вирашенні важливих сямейних питанняў, распараджацца пасагам па-своєму. Аднако удзельничаць у грамадскай дзейнасці, развіваць свае здольнасці Яна не магла. Та тих жанчин, хто спрабаваў паставіць сябе нараўне з мужчинамі, негатиўна ставіліся мужчини, іх асуджала грамадства.
Нераўнаправіе становішча жонкі и дзяцей НЕ сприяла схільнасць апошніх да свабодних чистасярдечних адносін, таму шта шзаемаразуменне магчима толькі ў випадкі, калі ў сям и існуе роўнасць.
Культурна-асветніцкія функциі сям и звязана НЕ толькі з культурнай дзейнасцю, альо и якасна характаристикай раозних відаў дзейнасці (витворчай, битавой, вихаваўчай), якія ажиццяўляюцца ў межах малої сацияльнай групи - сям і. Важнае месца ў їй належиць культури ўзаемаадносін паміж пакаленнямі, якія складаюцца ў працесе супрацоўніцтва плиг викананні гаспадарча-битавих ролей у сям і і якія вияўляюцца ў емациянальних адносінах членаў сям І, Згоді паміж пакаленнямі адносна каштоўнасцей, норм, узораў паводзін. Спосабами правядзення вольнаго годині [14, с 143 - 144].
Пеўнае месца займалі зносіни са сваякамі, сябрамі, суседзямі. Прималі гасцей и хадзілі ў госці часцей у святі (на Каляди, Вялікдзень и р. д.). Зместам гетих візітаў билі застольния бяседи, пачастункі, гульні. Дарослия праводзілі годину у размовах, асноўним зместам якіх биў абмен думкамі, навінамі и інш. Маладия людзі забаўляліся гульнею у карти и іншия гульні. У Дні царкоўних святий, асабліва храмавих, абавязковим було наведванне царкви ўсей сям їй.
Культура ўзаемаадносін у грамадска-битавой дзейнасці беларусаў характаризавалася супрацоўніцтвам и узаемадапамогай, пачцівимі адносінамі да старейших. Асаблівай павагай и аўтаритетам каристаўся глава сямейства, викананне ўказанняў якога лічилася строга абавязковим для членаў сям і.
У Аснова адносін паміж членамі сям и билі ўзаемная любоў, павага, клопат, бескарислівая узаемадапамога, пачуцце абавязку бацькоў Перад дзецьмі и дзяцей Перад бацькамі и малодшимі братамі и сестрамі. У сем ях звичайна НЕ супраяцяўляліся Волі бацькі.
Узаемаадносіни ў сям и ў значнай заходи абумоўлени Сацияльна-еканамічнимі ўмовамі жицця, вихаваннем, адукацияй. Умацаванне духоўних сувязей у сям и базіравалася на релігійних принципах. Аб ядноўваючим пачаткам виступала признанне и ўшанаванне агульнага предка, Бога.
Такім чинам можна зрабіць вивад, што XIX - пачатку XX ст.у гарадской сям и пераважала мала нуклеарная сям я. Асноўную частко складалі двухпакаленния сем и з 3 - 4 Чалавек и з 2 - 3 дзецьмі. Шкірна чацвертая сям я була трохпакаленнай и амаль шкірна трецяя - мнагадзетнай.
Місто биў шмат нациянальним и шматкафесійним пунктам. Больш за палового насельніцтва Гароді састаўлялі яўреі.
Разгледзіў усьо функциі сям І, можна зрабіць вивад. У XIX - пачатку XX ...
