ст у гарадской сям е випаўняліся ўсе яе асноўния функциі. Толькі ў шкірних Сацияльна групах яни випаўняліся так, як бало принята ў іх асяроддзі. Треба адзначиць, што палаженне жонкі було ніжей чим чоловіка, дзеці абавязваліся ва ўсім падпарадкоўваца Бацька. Форми праводжання вольнаго годині завіселі пекло еканамічнага палаження сям і.
Глава 3. Сямейная абраднасць
Абраднасць - гета сукупнасць традицийних ўмоўних дзеянняў, што сімвалічна виражаюць и замацоўваюць адносіни людзей да природи и паміж сабою, іх паводзіни ў важливих жиццевих сітуациях, якія сістематична паўтараюцца. [14, с 14 - 15]
Традицийная сямейная абраднасць беларусаў з яўляецца неад емлімай часткай народнаго побуті, сямейнага ўкладу, духоўнай культури народу, яго светапогляду. Сямейния абради аб ядноўвалі и ўмацоўвалі сям ю, служилі сваеасаблівим механізмам для перадачи сямейних традиций пекло старейшага пакалення до малодшаму. Сямейная абраднасць дапамагала кожнай сям и адзначиць сами значнії падзеі з годнасцю. Разам г гетим сямейния абради дапамагалі ўмацоўваць знешнія сувязі з суседзямі, сябрамі, сваякамі. Відання и викананне разлічних абрадаў фарміраваля станоўчую ЦІ адмоўную грамадскую мнение аб сям и ў вачах суседзяў. Акрам гетага викананне абрадаў па народним уяўленні можа станоўча паўпливаць на ліс дзіцяці ЦІ маладой шлюбнай пари. [14, 190-191]
У Горадзе викананне абрадаў не було такім вижним дзеяннем як у весци. Гараджане виконвалі толькі Найбільший вядомия и важния абради такія як вясельни, радзільни и пахавальния абради. Ніжей я розкажу падрабязнее аб шкірним з іх.
Радзінни абрад.
Радзінни абрад састаяў з Трох циклаў: дарадавога, радавога и паслярадавога. У дерло и другі ўваходзілі звичаі, уяўленні, павер і і абрадавия дзеянні накіравания на захоўванне цяжарнасці, абляхченне и паспяховае завяршенне родаў. Пасляродави цикл биў накіравани на приняцце навароджанага усямейна-грамадскім калективе. Ен уключау у сябе звичаі и абради імянарачення дзіціці, наведвання парадзіхі и навароджанага, вибару кумоў, царкоўнаму хришченню, а таксамо святкаванню хресьбін.
Дзіця ў традицийнай культури беларусаў разглядайся якнеад емлімая Частка природи. Гета абумовілі з яўленне різни законай, виконванне якіх ахоўвала жанчину ў перияд цяжарнасці. Большасць гетих законаў винікае з шматвяковага вопиту и практичнага Сенсит.
Так, цяжарная імкнулася НЕ падимаць вялікіх грузаў, що не насіць іх, що не зацягваць Моцний спадніцу. Цяжарнай раілася як мага больш биваць на свіжому паветри и меньш Спаціо. На ўсей тереториі Беларусі цяжарним забаранялася глядзець на Пажар, а калі не було вихаду то їй забараняляся дакранацца рукамі да свойого ціла, каб у дзіцяці пасли гетага НЕ заставали вогненним радзімих плям.
Цяжарнай Нельга було присутнічаць на пахаваннах, глядзець на набожчика. Їй Нельга було глядзець на пачварних людзей, смяяцца з іх фізічних надахопаў, бо дзіця маглів пераняць тия недахопи. Нельга було маніць, красці, зайдросціць, каб НЕ нарадзіць Манюк, злодзея зайздросніка, грубіяна.
Гараджанкі у годину цяжарнасці НЕ наведвалі народних гулянняў, що не ездзілі ў театр, а праводзілі ўвесь годину з сям їй [10, с 207].
На ўсей тереториі Беларусі глядзелі, каб цяжарная НЕ рабіл...
