хрисціянства распаСћсюджвалася амаль виключна сярод яСћреяСћ. Першия хрисціяне лічилі сябе Найбільший паслядоСћнимі іудзеямі, приняСћшимі даСћгачаканага Месію. Аднако большасць іудзеяСћ успринялі хрисціянства як шкодная секту и праследавалі яго. Таксамо и сярод хрисціян з'яСћляецца Сћсе больш прадстаСћнікоСћ інших народаСћ Римскай імпериі. Як ужо здавалося, дере, хто актиСћна стаСћ прапаведваць хрисціянства сярод неіудзеяСћ, з'яСћляецца Апостал Павло. Канчаткова хрисціянства аддзялілася пекло іудаізму Сћ перияд паСћстання 66-73 рр.. p> Ствараючи хрисціянскія суполкі, апостали ставіліна іх чале пресвітераСћ и епіскапаСћ. Спачатку функциі апошніх билі аднолькавимі, ​​альо паступова на дерло план виходзяць епіскапи, и Сћжо з пачатку ІІ ст. менавіта ім належиць кіруючая роля Сћ хрисціянскай царкве.
У дерло хрисціянскіх суполках епіскапи, пресвітери и диякани вибіраліся веруючимі. Дзеля таго, каб гетая вибарная Пасадена атримала аСћтаритет, існаваСћ абрад рукапалаження, як перадача асаблівага дару свяшченства пекло Христя праз апосталаСћ дерло пресвітерам и епіскапам, и пекло апошніх далей іх пераемнікам.
Хрисціянства даволі Хутка распаСћсюджвалася па Римскай імпериі. Ад першапачаткових суполак аддзяляліся Нови. Такім чинам узнікалі епіскапскія акругі - епархіі, межи якіх супадалі з межамі правінций Римскай імпериі. Епіскапи падтримлівалі сувязь паміж сабой и для вирашення агульних питанняСћ периядична збіраліся на лакальния Сабор. Паступова ствараліся царкоСћния акругі, центрам якіх рабіліся вялікія Гарад Римскай імпериі, дзе існавалі Найбільший шматколькасния хрисціянскія суполкі. Яни Сталі називацца мітраполіямі (греч. metropolia - галоСћни, мацяринскі горад), а іх епіскапи з ІV ст. ва Сћсходніх правінциях Римскай Імпериі атрималі титул мітрапалітаСћ. 3 V ст. епіскапи гарадоСћ, якія билі галоСћнимі центрамі хрисціянства Сталі називацца папамі (у Риме и Александриі) i патриярхамі (у Канстанцінопалі, Іерусаліме и Анціохіі).
Паступова Сћ Римскай імпериі складваецца адзіная хрисціянская царква. Наладжваюцца сувязі паміж рознимі яе часткамі, для барацьби з ерасямі склікаюцца Усяленскія Сабор. КіраСћніком хрисціянскай царкви Сћ першия стагоддзі яе існавання признаваСћся Папа Римскі. Тлумача гета Перш за Сћсе критим, што дерло епіскапам риму (Папай Римскім) биСћ, згодна хрисціянскай традициі, Апостал Петро, ​​якому Христос даручиСћ кіраСћніцтва над усімі хрисціянамі. Лічилася, што шкірно Римскі тато з'яСћляецца пераемнікам залагодить Апостал Пятра.
Спачатку хрисціяне праследаваліся Сћ Римскай імпериі за адмаСћленне шанаваць афіцийних багоСћ. Як гета ні парадаксально, альо римскія Сћлади абвінавачвалі хрисціян у атеізме, гета значипь, бязбожнасці. Праворуч Сћ критим, што тут сутикнуліся два розния типи релігійнасці. Римляне Сћспрималі сваіх шматколькасних багоСћ Перш за Сћсе як апекуноСћ таго ці іншага дзеяння, Чалавек альбо імпериі Сћ целим. Яни таксамо шанавалі багоСћ заваявани...
