Е челяс, пругкі и зусім НЕ гнуткі
(з ім побачим Аляксєй?? Ндраў слуп - малюткі).
НЕ біцепси тривалия, як Медзев.
НЕ кудзери, що не вочи и НЕ Персі -
штось іншаедае Натхнення рух!
Не! Толькі дух мяне трисае ўверсе,
Магутни дух, непераможни дух! [13, с. 25]
Пафас першакриніци зводзіцца на нішто дзякуючи іранічнаму параўнанню аўтарам александрийскага слупа з Палава органам, аднако метафара здаецца дастаткова натуральнай у бурлескним розчини и Цалко адпавядае нациянальнай традициі бурлеску. Сам жа Хадановіч, відавочна, схілени разглядаць свае «Наследванне ...» ў шерагу твораў, так ЦІ інакш репрезентуючих «антиімперскія стратегіі ў распарцоўци ТОПАС помніка» (больш падрабязна ў ЕСЕ «Заспетия на Гарациі. Вки стратегіі будаўніцтва помнікаў") [14]
Адшукванне ўсіх «криніцаў» інтекстуальнай паезіі Хадановіча - занятак няўдзячни. Па-Першай, таму што сама ідея постмадернізму абвяргае розумінню інтертекстуальнасці як узиходжання да першакриніц (Такі аналіз сведчиў б Якраз пра лінеенасць твора, у тієї годину як постмадерніцкі твор прадугледжвае аб ем). Па-другое, гети аўтар увесь годину мяняе свае творчия прияритети. Так, на пеўним етапі здавай, што Хадановіч Адда перавагу іншаземнаму материялу.
сення ж Перваго яўна аддаецца хрестамантийнаму материялу. Так, верш «Спеў аб маім суіцидзе» нагадвае аб «Пагоні» М. Багдановіча. Верш «Калі разгуляцца» травні спасилкуна малавядомую сення «Гренаду» - «принада, принада, принада ...», а ў целим з яўляецца пародияй на верш Цютчава.
Люблю навальніцу на свята працоўних,
калі разгуляцца ў небі пярун,
а тут на зямлі, и з стихіяй на роўних,
свій верш прамаўляе Пает-гаварун . [12, с. 39]
Калі вершить Хадановіча канца мінулага стагоддзя патрабавалі «аристакратичнага читача», носьбіта ўнутранай «інтертекстуальнай енциклапедиі», то сення Хадановіч апелюе пераважна да моладзі и калег па пяри. Даречи, сатирични вобразе калегі-Паета сустракаецца ў вершить Хадановіча пастаянна, што НЕ дзіўна, примаючи да ўвагі виключную значнасць, якую набивае для яго світло літаратури. Сярод вершаў гета тематикі вилучаецца «Калиханка для Маладога літаратара», дзе аўтар НЕ толькі працитаваў адразу некалькі вядомих радкоў, альо и вилучиў збег слоў, якія ў філалагічним асяроддзі лічацца ўзорам няўдалага гукаспалучення, наводзячи на мнение, што диялагічни па природзе палею творчасці Пает дбае пра сваіх маладзейших паслядоўнікаў.
спі, дзіцятка, птушкі ўжо паснулі,
Зазори ў неба па Ваду пайшлі.
Кукавадла вусцішнай зязюлі,
Люлі-люлі, приляцелі Кулі ...
Стала ціха-ціха
на ўсей зямлі . [12, с. 9]
У адрозненне пекло многіх сваіх равеснікаў, Хадановіч у целим станоўча ўспримае акаляючи світло, а на недаречнасць асобних момантаў жицця реагуе больш стримана, викаристоўваючи такія традицийния мастацкія приеми, як Іронія, самаіронія, гратеск. Калі пагадзіцца з фармулеўкай, што постмадернізм уводзіць забарону на адчув...
