кі маёнтак. У 1523 кароль Жигімонт I Стари перадаўІвану Глебавічу Корсаку панцирною сялян вёскі Празарокі. Ёсць звесткі, што Празарокі биліва ўладанніaрхіепіскапаполацкага Іасафата Кунцевіча да 1609 Потим перайшлі Яну Рагаз i яго Жонца Еўфеміі Маславай, пасли смерці якіх у 1616 г, падзелени паміж ix синамi Ярош i Дзмітрием. У 1629 Празарокі ва ўладаннiБазиля Туковіча, Які завяшчаў Жонца Соф іўладанне Празарокамі з 600 коп грошай. У 1664 Стефан Тyковiчперадаў у заклад, а праз 2 гади прадаў Празарокі Юстиніяну Шчиту. У 1698 (паводле інших звестак у 1677) падкамори полацкі Юстина Шчит запрасіў сюди манахаў-францисканцаў, пабудаваў драўляни касцёл, абноўлени ў 1721 Паўлам Юзефам Корсаков, харунжим смаленскім. У 1710 чеснік літоўскі Криштоф Шчит завяшчаў Празарокі свае Жонца Ганне пологам з Завішаў. У 1797 празароцкая парафія передадзена францискам, якія размяшчаліся ў Празароцкім кляштари. Ранєй, у 1713 францисканцам була перададзена вёска Шо, якаючи належала Празарокам. Кляштар існаваў да яго канфіскациі ў 1832 за ўдзел у паўстанні 1831 Каля 1750 Празарокі належалі генералу Криштоф Шчиту, пасли смерці якога перайшлі сям и Храпавіцкіх, нашчадак якіх Міхаіл з 1811 биў Маршалком шляхти Дзісенскага Павєтьє. У 1848-85 рр. належалі барону Аркадзю Кройц. У 1866 - 14 двароў, 103 жихари. З 1856 працавала школа, дзе було 48 вучняў. Пекло Пажар 14 жніўня 1892 р згарела частко мястечка, касцёл и касцельния забудви. Нови касцёл Маці Божан пабудавани ў кастричніку 1907, що Петрапаўлаўская царква - у 1909 р була сінагога (Не захавал). У 1902 працавалі валасная ўправа, пошта, земскі начальнік, суднові следчи, лячебни ўчастак. Шкірні панадзелак праводзіліся кірмаши. Маёнтак Празарокі належаў Мухіну и меў 237 дзесяцін зямлі, 57 жихароў, у вёсци Празарокі було 15 дзесяцін и 88 жихароў. З 1793 ў складзе Расійскай імпериі, центр воласці Дзісенскага Павєтьє Мінская, з тисячі вісімсот сорок два Віленскай губерніяў. У 1921-39 рр. у складзе Польшчи, центр гміни Дзісенскага Павєтьє Віленскага ваяводства. З 1939 ў БРСР. З 12.10.1940 р центр сельсавета Пліскага, з 1962 Глибоцкага раёнаў. У 1992 тут 255 двароў, 556 жихароў, працавалі камбінат битавога абслугоўвання, сяредняя школа, клуб, бібліятека, аптека, дзіцячи сад, жом-інтернат для састарелих и інвалідаў, аддзяленне сувязі, сталова, 3 магазіни. У 2009 ў Празароках сяредняя школа, дзіцячи сад, бібліятека, Будинок культури, бальніца сястринскага дагляду, амбулатория, лясніцтва, аддзяленне сувязі и Беларусбанка, 3 магазіни. У центри вёскі магіла и помнік заснавальніку білоруського прафесійнага прафесійнага театра Ігнату Буйніцкаму, брацкая магіла савецкіх воінаў и партизан. У школі працуе музей І. Буйніцкага.
Псуя , вёска ў Глибоцкім раене, на заходнім Беразі Возера Псуя. Центр сельсавета и камунальнага унітарнага витворчага сельскагаспадарчага прадприемства Яблинька. За 45 км на паўночи ўсход пекло Глибокага, 164 км ад Віцебска, 7 км пекло чигуначнай станциі Зябкі, аўтамабільнай дарогай злучана з шашой Глибокае - Полацк. 208 двароў, 463 жихари (2009) .У Полацкай ревізіі 1552 паведамляецца, што Баркулаб Іванавіч Корсак, нашчадак роду Корсакаў, меў 3 дими, людзі з якіх працавалі ў Двар па 3 дні на тижзень. Вільних людзей 12 димоў, з якіх сяляне з усякага збожжа чацвёртую частко здавалі ўладальніку. Адзначана, що була царква Святий Троіци, ранєй пабудаваная Корсакамі. У 1929 Псуя падзелена на 3 часткі паміж братамі Пятра, Сцяпанам и Іосіфам Корсакамі. У 1623 Іосіф Корсак палю частко зямель з центрам у Псуі прадаў Міхаілу Раманавічу Корсаку. Пазней пекло Корсакаў Псуя перайшла да Рамуальда Падбіпенти - маршалка дзісенскага. Яго дачка Юстина вийшла заміж за Яна Деспата-Зяновіча, Нашчадкі якога гаспадарилі тут да канца 19 тсагоддзя. У канц 18 стагоддзя ў Псуі биў гаспадарскі двір, пабудавани з древа, уніяцкая царква, пераробленая ў праваслаўную ў 1841 У гета царкве ў 1621 вираблени дзвін з надпісам на лацінскай мове. У 1888 Псуя дзялілася на некалькі частак: мястечка Псуя (празароцкая воласці) - 7 дамоў, 53 жихари, царква Святога Міхаіла; фальварак Стара Псуя - 1 будинок, 33 жихари; вёска Псуя над речкай Ішанкай - 4 дами, 18 жихароў, належала Зянон Деспан-Зяновічу. Наваколле було заселена з 6 стагоддзе да н. е., пра што сведчаць шматлікія кургани, гарадзішча на могілках. У 19 стагоддзі знойдзена мноства прадметаў, якімі каристаліся ў старажитнасці. Бронзави бранзалет и жалезная сякера билі пераслани ў Адескі музей старажитнасці. А.П. Сапуновим вияўлени падземни хід, абкладзени цеглай, пахаванні, абкладзения камянямі, що не некалькіх магілках билі кам'яні пліти, знойдзени крамянёвия стрели, бранзалети. У 1866 адкрита Народнай вучилішча, у 1872 пабудавана драўляная школа, у якой навучалася каля 30 вучняў.У 1992 ў Псуі 222 Двар, 524 жихари, камбінат битавога абслугоўвання, лясніцтва, сяредняя школа, клуб, бібліятека, дзіцячия яслі-сад, аддзяленне сувязі, сталова, 2 магазіни. У 2009 ў вёсци комплекс сяредняя шко...
