юць у якасці Важливо дакументаСћ для навуковага аналізу и абагульненняСћ. Так, наприклад, "Іліяда" і "Адисея" викаристоСћваюцца навукай у якасці криніци для вивучення надзвичай аддаленага пекло нас па годині античнага грамадства. Творити вялікага французскага пісьменніка Бальзака нясуць у сабе багатая материял для вивучення еканомікі, палітичних и прававих адносін Франциі Першай палового ХІХ ст. Творчасць Л. Талстога У. Ленін назваСћ "Люстеркам" рускай ревалюциі. p> Яркія и змястоСћна насичания релігійния (як правіла, біблейскія) сюжети Сталі тематичнай АСНОВА многіх твораСћ вияСћленчага Мастацтва, літаратури, музикі и р. д.
Цесния сувязі и кантакте Мастацтва з навукай, філасофіяй, етикай и мараллю, релігіяй - гета толькі адзін з аспектаСћ праблєми яго СћзаемадачиненняСћ з формамі грамадскай свядомасці и галінамі культурнай дзейнасці людзей.
месцев, роля, значенне Мастацтва Сћ різни Сацияльна-гістаричних сітуациях разумеліся па-рознаму. Неаднойчи атримліваСћ распаСћсюджанне погляд, згодна з якім Мастацтва - гета з'ява перелогова, падначаленая, СЛУЖБОВИХ: у адносінах да дзяржави (естетика Платона), та релігіі и маралі (сяреднявечча), та данасці розуму (Рацияналізм класіцизму и Асветніцтва), та навуковага пазнання (пазітивісцкая естетика), да афіцийнай палітичнай ідеалогіі (што крейди месца Сћ СРСР, и асабліва Моцний Сћ 1930-1950-я рр..). НаСћрад ці есць неабходнасць даказваць аднабаковасць и гістаричную вичарпанасць падобних уяСћленняСћ, якія поза успримаюцца як дагматична вузкія и варожия Мастацкай культури. З цягам годині станавілася Сћсе ясніше, што Мастацтва валодае незалежнасцю (Няхай сабе и адноснай) ад інших з'яСћ грамадскага и асабовага жицця, што яно травні палі, асаблівае призначенне, што яго Свабода патрабуе абарони пекло знешніх замахаСћ.
Унікальнасць, самакаштоСћнасць и Свабода Мастацтва билі декларавани нямецкай естетикай рубяжа ХVІІІ-ХІХ стст. (Кант, іенскія рамантикі), якаючи аказала значний СћплиСћ на далейшую Мастацкая культуру ЕСћропи, ди и Сћсяго світлу. Філосафи и мастакі епохі рамантизму падкреслівалі, што Мастацтва валодае велізарнай и Сћ Аснова палею станоСћчай сілай уздзеяння на духоСћнае жицце асобі, грамадства, чалавецтва. Живапісци, музиканти, Пает бачиліся людзям таго годині правадирамі, настаСћнікамі, Надав прамимі заканадаСћцамі чалавецтва. Лічилася, што яни здольния істотна паСћпливаць на працес развіцця грамадства, на жицце народаСћ.
БезумоСћна, абарона и абгрунтаванне самастойнасці Мастацтва склалі велізарную заслугу рамантикаСћ Перад гета важнай галіной культури и творчай дзейнасці людзей. Разам з критим філосафи и мастакі рамантичнай ариентациі годинах пераСћвялічвалі магчимасці и грамадскую ролю Мастацкай дзейнасці, ставячи Мастацтва над іншимі формамі культури, грамадскай думкі и свядомасці. Яни Надав аддаліся летуценням наконт усталявання мастакамі раю на зямлі, декларуючи свойого роду Сћтопію - міф аб усемагутнасці Мастацтва и яго поСћним прияритеце и перавазе над іншимі формамі культури, над жиццем у целим. Гети міф аказаСћся живучим. Ен працягваСћ існаваць и Сћ паслярамантичния епохі, у приватнасці Сћ сімвалісцкай естетици. Абарона самастойнасці Мастацтва, як тютюнового, неаднаразова абарочвалася яго аднабаковай апалогіяй, годинах Надав агресіСћнай. Іерархічнае Сћзвеліченне Мастацтва над усім и Сћся абазначаецца термінам "мастацтвацентризм", Які так ці інакш роднасни з естетизмам - канцепцияй, згодна з якой естетичния каштоСћнасці ставяцца над усімі астатнімі.
Критика "мастацтвацентризму" (адначасова и Мастацкай творчасці як самакаштоСћнай и непараСћнальнай з ніякімі іншимі заняткамі Чалавек и формамі яго жиццядзейнасці) присутнічае Сћжо Сћ рамантичнай естетици (Шелінг, Вакенродер, ЖукоСћскі и інш.). У ХХ ст. думкі-перасцярогі наконт залішняй апалогіі Мастацтва и Мастацкай дзейнасці, іх биццам б надзвичайнага месца Сћ жицці асобі и Сћсяго грамадства виказвалі Л. Талстой, М. Цвятаева, А. Камю, В. Астаф'еСћ и многія іншия мастакі.
Мастацтва (плиг Сћсім критим, што яго значенне для чалавецтва з'яСћляецца важливим и унікальним) НЕ патрабуецца іерархічнае Сћзвишенне над іншимі формамі чалавечай жиццядзейнасці. Яно знаходзіцца Сћ шерагу раСћнапраСћних галін (навукі, філасофіі, маралі, палітикі, асабістих зносін, навикаСћ працоСћнай дзейнасці и р. д.), займаючи там палі адпаведнае месца. Плиг гетим усьо названия галіни паміж сабой узаемазвязани, у іх есць моманти и зони сиходжанняСћ и СћзаемаСћпливаСћ. Для Мастацкай творчасці з'яСћляецца НАДТО нязручнай и зусім непатребнай устаноСћка на яе аСћтаномію (Гасло "чистага Мастацтва"), на ізаляцию пекло жиццевай реальнасці. p> Чалавек фарміруецца и самавизначаецца на шляхах творчага далучення да культури Сћ целим, наследуючи яе традициі и засвойваючи каштоСћнасці самаго рознага роду. І Мастацтва Сћ яго високіх праявах - у Цесна и Моцним САЮЗ з іншимі формамі культури - садзейнічае "актиСћнаму духоСћнаму самавизначенню асобі ". Яно дае Ча...
