мі пафасу (Г. ПаспелаСћ), то типамі мастацкага зместу (І. ВолкаСћ) альбо типамі аСћтарскай емациянальнасці (В. ХалізеСћ) i р. д. такогого роду "Розначитанні" Сћзнікаюць на Гліба многіх фактараСћ, аднако галоСћнае месца Сћсе-Такі адигривае тут даследчицкая метадалогія, а таксамо пункт гледжання, а, дакладней, ракурс (як, наприклад, аСћтарскі Сћ У. Халізева), пад якім вучония глядзяць на дадзеную праблему.
1.7 Аксіялагічни аспект Мастацтва
ДаСћно вядома и Сћсімі признана, што Мастацтва адигривае Сћ жицці кожнай канкретнай асобі и грамадства Сћ целим велізарную ролю. Такім чинам, з усей паСћнатой паСћстае вань аксіялагічнага альбо каштоСћнаснага (пекло ст. - гр. аxios - каштоСћни) боці Мастацтва.
Мастацтва, а дакладней, сапраСћднае Мастацтва, ариентуючися на каштоСћнасці, спасцігаючи и асвятляючи реальнасць у суаднесенасці з ІМІ, адпаведна ариентуе на гета и сваіх реципіентаСћ.
УмоСћна каштоСћнасці, якія спасцігае и на якія накіроСћвае Мастацтва, можна падзяліць на дзве групи. Першия - гета каштоСћнасці універсальния, як правіла, агульначалавечага и агульнабиційнага характар ​​(воля, мір, годния Чалавек норми жицця и р. д.). Іх яшче можна назваць анталагічнимі альбо вишейшимі. Та інший групи адносяцца т. зв. "Лакальния" каштоСћнасці. Гета тое, што з'яСћляецца важливим, дарагім, святим для асобних чалавечих груп и канкретних людзей (нациянальния и сямейна-родавия традициі, природнае асяроддзе, пеСћни індивідуальни вопит и інш.).
Цікава, што СћяСћленні як аб другіх, лакальних каштоСћнасцях, так и Сћ некаторай Ступені аб дере, універсальних, могуць паступова мяняцца на працягу гістаричнага годині, што адпаведна знаходзіць вияСћленне Сћ творах Мастацтва.
Так, у еСћрапейскай античнасці галоСћнимі, вишейшимі дабротамі лічиліся пригажосць, суразмернасць, ісціна; у хрисціянскім сяреднявеччи Найбільший упливовай була трияда "віра - Надзея - любоСћ"; у епоху Адрадження найвишейши статут набилі даброти фартуни (багацце, признанне), ціла (Сіла, здароСће, пригажосць), души (вострое розум, світла памяць, воля, маральния дабрачиннасці); рацияналістичная епоха (ХVІІ-ХVІІІ стст.) больш за Сћсе вітала розум; у годинник, калі стаСћ упливовим антирацияналізм ніцшеянскага кшталту, на сцягі Сталі Сћздимацца стихійния париванні Чалавек, яго Сіла и здольнасць уладариць. Сведчанні змена каштоСћнасних ариентаций чалавецтва можна було б множиць и множиць.
Реальнасць з яе супяречнасцямі и негатиСћнимі момантамі, мастацкі асенсаваная Сћ Свеце Вишейш каштоСћнасцей, здольная годинах да акумулявання Сћ сабе нейкай прасвятляючай, гарманізуючай енергіі. Ачишченне, приміренне, суцяшенне, якія нясе Мастацтва, Аристоцель назваСћ у палею "Паетици" катарсісам. Ен присутнічае Сћ самих різни жанрах. Аднако катарсіс аслаблени альбо зусім адсутнічае Сћ тих творах, дзе гаспадарнічаюць скепсіс и татальная Іронія. Асабліва шмат такіх твораСћ парадзіла Мастацтва мадернізму (некатория апавяданні и Аповесці Ф. Кафкі, "Млоснасць" Ж. - П. Сартра, п'єси театра абсурду и інш.). p> Годинникам у мастацкіх творах, асабліва Сћ ХХ ст., побачим з катарсічним пачаткам присутнічае другі, супрацьлегла накіравани, запалохваючи: у кризісних сітуациях у людзей Мастацтва з'яСћляецца патреба визваліць хаос, Даць яму волю. Плиг гетим саме Мастацтва палохае, як палохае Складання и непрадказальная речаіснасць. Заканамерна Сћзнікае вань: дзе спиніцца и атримаць хоць Нейко перадишку? Гета адно з кардинальних и хваравіта напружаних питанняСћ сучаснай Мастацкай культури. Зазначим у сувязі з гетим, што Сћ творах Мастацтва, якія Сталі вечнимі спадарожнікамі чалавецтва, катарсічни пачатак заСћседи присутнічае.
"Катарсіс, - лічиць У. ХалізеСћ, - правамоцна ахарактаризаваць як увасабленне віри мастак Сћ вічну захаванасць и незнішчальнасць каштоСћнасцей, дере за Сћсе льно ".
В
1.8 Мастацтва Сћ суаднесенасці з іншимі формамі грамадскай свядомасці, Культура і галінамі творчай дзейнасці людзей
Мастацтва як адна з форм сацияльнай свядомасці и галін творчай дзейнасці людзей знаходзіцца Сћ Цесна узаемасувязях з іншимі падобнимі з'явамі Сћ грамадстве - філасофіяй, навукай, етикай и мараллю, релігіяй.
Цесния Сћзаемадачиненні Сћ Мастацтва з філасофіяй. Яни судакранаюцца на працягу Сћсяго гістаричнага шляху развіцця Мастацтва. Філасофская праблєми Сенсит жицця стала галоСћним мативам вялікай колькасці твораСћ Мастацтва, и асабліва твораСћ літаратури. У многім філасофская праблєми Сћзаемаадносін асобі и грамадства, вирашення Сацияльна супяречнасцей - таксамо вічна тема сусветнага Мастацтва. Шераг твораСћ старажитнай філасофскай думкі (такія, наприклад, як "ПІР", "Іон", "Гіпій більше" Платона), будучи філасофскімі трактатамі, у якіх абмяркоСћваюцца важнейшия праблєми бицця, пазнання, творчасці, маралі, па палею пластичнасці, виразнасці, вобразнасці викладання з'яСћляюцца вельмі блізкімі да твораСћ Мастацтва.
Часта мастацкія розчини виступа...
