зеСћ, адмоСћную аценку іх дзеянняСћ, пададзеную рускімі летапісцамі "[56]. На сенняшні дзень амаль усьо даследчикі лічаць, што большасць твораСћ з якіх складах Беларуска-літоСћскі летапіс 1446 м., напісана Сћ Смаленску І, што натхняльнікам гета впорався биСћ епіскап (пазней мітрапаліт) Герасім, патриет ВКЛ и прихільнік захавання яго целаснасці [57]. Такім чинам ми можам казаць, што Сћ гетим летапісу адлюстравания гістаричния Подивившись праваслаСћнага русінскага набілітету ВКЛ. Летапіси гетага зводу змяшчаюць у пачатковай частци скарочания вариянти "Аповесці мінулих часоСћ" і спіси усходнеславянскіх князеСћ, "Сказання про вірних святих князів руських". Перад намі паСћстае яшче адна схема гісториі Усходняй ЕСћропи, у якой КіеСћская Русь виступаю як першапачатковая форма Сћласнай дзяржаСћнасці русінаСћ ВКЛ. Традициі Кіева пераймала Вільня І, адпаведна, ВКЛ трактуецца як легітимная правапераемніца КіеСћскай Русі, як "паля" дзяржава. Паказальна, што Сћ летапісах першага зводу нідзе НЕ гаворицца пра генезу ВКЛ, пра заваеви літоСћскіх князеСћ на сучаснай териториі ПаСћднева-Заходняй и ПаСћночна-Усходняй Беларусі. Виключеннем з'яСћляецца толькі апісанне барацьби за Смаленск, альо и тут падкресліваецца, што Сћ Горадзе існавала шматлікая "літоСћская" партия [58]. Узнікненне падобнай канцепциі було абумоСћлена, з кропкі гледжання польскага гісторика Єжи КлачоСћскага, завяршеннем працеса фармавання Сћ сяредзіне-другий палового 15 ст. адзінага літоСћска-русінскага "палітичнага народу" [59].
Гетая канцепция пазней будз пакладзена Сћ Аснова афіцийнай версіі білоруський нациянальнай гістарияграфіі. ПраСћда, Беларускія гісторикі, пачинаючи пекло Адама Кіркора, на месца Кіева пачнуць ставіць Полацк [60]. Причим для абгрунтавання гета ТЕЗи яни вимушания будуць звярнуцца да позніх летапісних зводаСћ, створаних у МаскоСћскай дзяржаве. Якраз менавіта Сћ Масквє падчас барацьби гета дзяржави за Сћсходнеславянскія земли, якія уваходзілі Сћ ВКЛ, биСћ створани міф пра паходжанне літоСћскай династиі пекло полацкіх князеСћ. Праворуч Сћ критим, што Сћ такім випадкі Гедимінавічи НЕ мелі права на земли, якія Сћваходзілі у склад КіеСћскай Русі, бо "Вотчинай" полацкіх князеСћ було толькі іх княства, а права кіравання астатнімі Сћсходнеславянскімі уладаннямі яни билі пазбаСћления [61]. Некритичнае запазичанне гета ТЕЗи привяло да Сћзнікнення папулярнага Сћ айчиннай літаратури міфа пра білоруський паходжанні вялікіх князеСћ літоСћскіх.
Паказальна, што Сћ білоруска-літоСћскіх летапісах, створаних на пачатку 16 ст. и Сћтримліваючих легендарну частко пра паходжанне вялікіх князеСћ літоСћскіх, увага надавайте НЕ толькі абгрунтаванню легітимациі панавання літоСћскай династиі над усходнеславянскімі землямі княства. Таксамо Сћлічваліся інтареси праваслаСћнай знаці дзяржави, складовай часткі "палітичнага народу ВКЛ". У легендарнай частци летапісаСћ падкреслівалася, што далученне большасці земляСћ сучаснай Беларусі адбилося мірним шляхам, літоСћская династ...
