динах стварення білоруський часткі помніка Якраз годину пасли КреСћскай уніі. Інакш немагчима растлумачиць палемічную завостранасць артикулаСћ скіраваних супраць "лаціннікаСћ", антикаталіцкі запав укладальніка білоруський часткі тексту, як и падкресліванне большай цивілізаванасці ди вишейшасці "рускіх" земляСћ у параСћнанні з літоСћскімі. Паказальна, што Сћ "Летописце" Сћжита нязвиклая ди нехарактерная для КіеСћскай Русі титулатура Сћсходнеславянскіх уладароСћ - замість слова "князь" скаристани термін "цар". Тое ж Самана тичицца и терміналогіі змешчанага разам з "Літописцем" АрхіСћнага звода статуту Святога Уладзіміра. У ім двойчи Сћжита слова "цар", "царство" замести альбо Сћ дадатак терміну "князь," "князівство" [53]. Другім, вельмі сімптаматичним адрозненнем гетага помніка пекло ранніх помнікаСћ усходнеславянскага летапісання, з'яСћляецца падкресленная канстатация фактом залежнасці літоСћскіх пляменаСћ пекло Русі Сћ мінулим. Редакция запісу пра данніцкую залежнасць неславянскіх пляменаСћ істотна адрозніваецца палею завостранасцю пекло редакций змешчаних у ЛаСћренцьеСћскім, РадзівілаСћскім и ІпацьеСћскім летапісах: "... Печера, Імь, Литва, іспр'ва ісконніі данніцей і конокор 'мці, Зімгола, корсь, Нером сиріч Жемо, Лібь "[54]. Такім чинам, важнейшай Мета аСћтара "Літописця" бачицца імкненне падкресліць Вишейш статус усходнеславянскай дзяржаСћнасці ди велику даСћнасць царкоСћнай традициі Сћсходнеславянскіх земляСћ колишньої КіеСћскай Русі, СћвайшоСћших у ВКЛ, у параСћнанні з етнічнай Літвой. Акцентуецца Сћвага на папяредняй данніцкай залежнасці Літви пекло Русі. Гета меце павінна була сприяць и титулатура якую скаристоСћвае аСћтар помніка Кажучи пра РурикавічаСћ ди створаную ІМІ дзяржаву - "Цар", "царство". Праворуч Сћ критим, што слова "Цар" (у адрозненне пекло виключна свецкага титула "цесар") крейди Сћ КіеСћскай Русі яскрава акреслени сакральні характар ​​и сведчила таксамо пра богаабранасць краіни ("Царград", гета НЕ толькі резіденция імператара, альо і "горад Христя"). Титалатури "Цезар" і "кароль" у Сћсходнеславянскай традициі разглядаліся як чиста свецкія, маючия ніжейши статус у параСћнанні з словами "Цар", якое було запазичана непасредна з Бібліі [55]. p> Вивученне старажитнейших білоруска-літоСћскіх летапісаСћ першага зводу дазволіла Вячаслава Чамярицкаму прийсці да висноваСћ што летапісец, скаристоСћваючи рускія летапіси, спрабаваСћ упершиню ствариць гісторию Літви и ЛітоСћскай Русі (Беларусі и Украіни) Сћ яе сувязі з гісторияй Русі МаскоСћскай и Сћ яе пераемнасці з гісторияй КіеСћскай Русі. Вельмі важнимі з'яСћляюцца назіранні В.Чамярицкага пра характар редактарскай ПРАЦІ Сћкладальніка першага зводу з помнікамі вялікарасейскага летапісання. Даследчик вельмі аргументавана и пераканаСћча паказаСћ, што "Агульни Сенсом усіх гетих скараченняСћ и апрацовак тексту рускіх летапісаСћ укладальнікам першага білоруського зводу зводзіСћся да аднаго - змякчиць або зусім зняць негатиСћную характаристику літоСћскіх кня...
