аСћскіх старавераСћ прицягнула Сћвагу рускаго Сћрада. Каристаючися бязладдзем у Речи Паспалітай, у 1735 биСћ Зроблено з Расіі ваенни паходу на Гілку. Стараверскія монастир и церкви билі спалені, а 14 тисяч жихароСћ ваведзена Сћ Расію. Аднако горадо Сћдалося адрадзіцца, и Сћ 1764г. робіцца другі паходу на.Ветку, пасли якога, яна страчвае палі значенне як центр стараверства.
У 1971 р. з Памесним Сабор рускай праваслаСћнай царкви Сћ Масквє са старавераСћ биСћ Знято праклен и критим самим створани кананічния Сћмови для пераадолення розколу. Аднако гетага НЕ адбилося. Старавери и дагетуль даволі адмоСћна ставяцца да "НіканаСћцаСћ". p> поза Беларусі большасць старавераСћ складааюць беспапоСћци, асноСћная колькасць якіх Живе Сћ Віцебскай вобласці. ПапоСћци Сћ наша краіне належаць да двох арганізацийних структур, центри якіх знаходзяцца Сћ Расіі: Рускай праваслаСћнай стараверскай царкви на чалі з мітрапалітам МаскоСћскім и Сћсей Русі (Масква) i Рускай СтараправаслаСћнай царкви на чале з архіепіскапам НавазибкаСћскім, МаскоСћскім и Сћсей Русі (м. НавазибкаСћ, Бранскай вобла). На 1 студзеня 1999 р. на Беларусі зарегістравана 36 суполак старавераСћ. br/>
5. Асаблівасці праваслаСћнага веравучення и культу
Аснова праваслаСћнага веравучення и культу склаліся да раздзялення царкви Сћ 1054 и маюць дзве криніци: Свяшченнае Пісанне и Свяшченнае падання. Вельмі важнае значенне Сћ фарміраванні веравучення и культу Сћ праваслаСћі надаецца принципу саборнасці - каб нейкі дагмат альбо абрад билі афіцийна зацверджани, треба, каб папяредне іх признала большасць веруючих.
Для праваслаСћя з яго падкресленай прихільнасцю да традициі Сћласціва звяртанне да Свяшченнага Пісання Сћ строгіх межах царкоСћнай інтерпретациі. Таму галоСћная роля надаецца кананічним кнігам Бібліі, аСћтаритет якіх признаецца Сћсімі хрисціянамі. Для Старога Запавету найлепшим праваслаСће лічиць гречаскі пераклад са старажитнаяСћрейскай и арамейскай моСћ, Зроблено Сћ Александриі на мяжи Ш-П стст. да н.е. з якога да канону аднесена 39 кніг, бо яни Сћваходзілі Сћ больш Ранні спіс іудзейскіх свяшченних текстаСћ. Ва Сћсприманні структури новаго Запавету праваслаСће НЕ разиходзіцца з католікамі и пратестантамі.
Пераклад Бібліі на старажитнаславянскую мову биСћ Зроблено Сћ VШст. апосталамі слов'ян святимі Кірилам и Мефодзіем. Ен з "явіСћся асновай для далейших виданняСћ Бібліі на Русі. З годинах узнікла патреба перакладу Бібліі на рускую мову, Які биСћ Зроблено Сћ 1876 па дабраславенню Сінода. ЦаркоСћнаславянскі пераклад викаристоСћваецца Сћ годину набаженстваСћ и Сћ багаслоСћскіх Працюю, рускі призначани для асабістага и дамашняга читання.
Тієї тип царкоСћна-дзаржаСћних узаемаадносін, Які існаваСћ у Візантийскай імпериі, знішчаСћ неабходнасць у асаблівим доказ хрисціянскага веравучення, бо праваслаСће ператвараецца Сћ елемент дзяржаСћнай структури и падтримліваецца Сћладамі. Таму Сћ царкви не було патреби Сћ развіцці вераву...
