адна да адной, што амаль зліваюцца. У тексце яни перададзени фактична некалькімі сказамі: В«Старасту асвяціла Сћрешце добра думка.
Ну, и пісар жа з цябе! - НакінуСћся ен на Міхалку. - ПісаСћ пісака, што НЕ разбяре и сабака ... Бадай ти згареСћ! Ідзіце, хлопці, дахати. Приедзе пісар, дик и напіша ... В»[7 с. 53]. Вось и кульмінация з фіналам. Герой па класічнай схемою навели сутикнуСћшися з канфліктнай, вострай для яго сітуация примае рашення аб дзеянні и тут жа виконвае яго. Пісьменніку па-майстерску Сћдалося бесканфліктнасць, Надав у нейкім Сенсит беспадзейнасць дадзенага твора ператвариць з недахопу, адступлення пекло форми навели Сћ яе відавочни плюс. Сітуация Сћ фінале змяняецца кардинальна, непрадказальна: усю віну за ненапісани кантракт галоСћни герой перакладае на пісара. Якуба Коласа у дадзеним розчини Сћдалося прадеманстраваць свій Талент стваральніка навів з увядзеннем нових елементаСћ у жанр, з незвичайним спосабам вирашення мастацкіх завдань, плиг гетим захаваСћши Риси класічнай, стружи сюжетнай и кампазіцийнай форми з елементамі схаванага павучення. p align="justify"> Як адзначалася вишей у теаретичнай частци, для сучаснай навели, у критим ліку и білоруський, характерна паглибленне псіхалагізму. Видатним прикладам спалучення Сћ адной навели Сћ роСћних частках псіхалагізму и камізму з яСћляецца В«ТривогаВ» Якуба Коласа. Тут больш чим звичайна елементаСћ апісання, експазіция насичана деталямі, якія Самі па сабе и з яСћляюцца Сћвядзеннем Сћ дзеянне. Усе гета НЕ характерна для класічнай маделі навели, альо Сћкладваецца Сћ мадефіцираваную, сучасности форму жанру. Пачинаецца аповед з пералічення деталей - невитлумачаних Падзу и знакаСћ, якія Сћзбударажилі вагомі и тримаюць яе Сћ тривозе. І читач спачатку неСћсвядомлена пранікаецца гета тривогай. Далею ідзе класічная для навели зав'язка - випрабаванне персанажа дзеяннем. Пісьменнік паступова, з наростаючими емацийнасці знаеміць читача з тимі страхамі, Які приводзяць галоСћнага героя Міколу Гляка Сћ стан крайнього сполаху. Камічнасць ствараецца за кошт таго, што персанаж пужаецца сваіх уласних шолахаСћ и гукаСћ, сам сябе запалохвае. І тут, калі канфлікт героя з сітуацияй дасягае вишейшай кропкі, калі Мікола Сћжо НЕ можа триваць свойого страху, ен кричиць І, у запалі схапіСћши жончину спадніцу и Заткані з коміну, вибягае з хати. Тут варта адразу адзначиць асаблівасць кульмінациі. У адрозненні пекло папяредне разгледжаних навів, у гетим розчини кульмінация НЕ імгненная, кароткатерміновая, а вельмі насичаная дзеянне и цягнецца параСћнальна доСћга.
Так, дзеянне галоСћнага героя, якое павінна було б па традицийнай схемою развіцця сюжета навели стації спосабам вирашення канфліктнай сітуация, зусім кульмінациі НЕ спрашчае, а виступають правакатарам. Апантанага Міколу сустракае варта и на яго Крик виходзіць у сені з лучинай суседка (дзеянне); убачиСћши во...
