калі з гетага харчу прибудзе Малака НŠ​​столькі мені, колькі заСћтрашняму чароднаму; хай жа сабе тієї важдаецца з їй, а я што видаю - то и травні. Як Сталі гетак даглядаць палю кароСћку дачесния гаспадари, дик калі НЕ паживяцца на старання баранчикам ці так чимколечи, зубамі ляскаць приходзіцца. p align="justify"> ... Альо Карів Сћсе ж Такі дояць! Чи не толькі малако дачиста сцягнуць, альо ціснуць, ажно Пакуль да криві НЕ дабяруцца, ди, апрача таго, шкірно геткі гаспадар няСћзнак - ціхачом, а хоць кавалачак и литкі з беднай живели Сћрве В»2л
Алегория непазбежна виклікае аналогіі з грамадскага жицця и приводзіць да раскрицця некатора Сацияльна поглядаСћ аСћтара: у білоруського селяніна, заСћседи галоднага, цемнага, пригнечанага панамі, запалоханага царскімі чиноСћнікамі, абдуранага папамі и ксяндзамі, стагодцзямі вихоСћваліся недавер и грамадзянская інертнасць. Гети селянін йсіхалагічна НЕ падрихтавани для Сћсприняцця прасцейших норм калектиСћнага ці, па терміналогіі Ядвігіна Ш., хаСћруснага гаспадарання. Вось чаму пісьменнік думаСћ, што селянін не так Хутка здолее В«разбіць ланцугі палею няволіВ» и В«розумна пабудаваць Нова жиццеВ». p align="justify"> Альо сам ен виступаСћ за розния форми сялянскага В«хаСћрусаВ», бачиСћ у ім нейкае, Няхай сабе частковае, вийсце з няспиннай бясхлебіци плиг критим критичним малазямеллі, у якім знаходзіСћся селянін. У 1905 ен виступіСћ у газеце В«Белорусскнй вестннкВ» (№ 150) з кареспанденцияй В«НаривиВ». В«Каму ж невядома, - піша аСћтар, - што наш селянінбеларус звикся з галадоСћкай? ... Була б бульба, а хліб - реч святочна. p align="justify"> Зусім іншая праворуч, калі НЕ хапает корму для живели, коней ...
Хто хаця аднойчи Сћ жицці чуСћ рикання галоднай живели - не забудзе яго! Ніякія нерви не витримліваюць гетага роспачнага Мален нямих! Чи не витримліваюць нерви Надав и нашага да Сћсяго апатичнага білоруса В». p align="justify"> Усім зместам кареспанденциі Ядвігін Ш. даводзіць неабходнасць ствариць склад запаснога корму для живели накшталт запасних сялянскіх магазінаСћ збожжа.
аднако у гетим жа Годзе пісьменнік друкуе іншу частко В«НариваСћВ» 24, дзе з гориччу канстатуе, што адной з причин нізкай ураджайнасці сялянскіх палеСћ з'яСћляюцца менавіта гетия магазіни запаснога збожжа. УзяСћши збожжа на насенне, селянін затим вяртае магазіну доСћг и праценти з яго часцей за Сћсе збожжам, якое вельмі засмечана Пяськи, ці, яшче горш, проста пустазеллем, змешана са збожжам другог гатунку. До Вясна гета В«насеннеВ» пераСћтвараецца Сћ цвердия брили, якія даводзіцца разбіваць молатам ці сякераю. p align="justify"> Можна меркаваць, што гетия факти, якія Сћзяти, хутчей за Сћсе, з уласнага вопиту роботи Сћ падобним магазіне, привялі Ядвігіна Ш. да даволі песімістичних Сацияльна абагульненняСћ и стварення алегориі В«ДачеснияВ». Тою не менше заслугоСћваюць увагі грамадзянская шчирасць и вялікая заклапочанасць народним лісам, якімі пр...
