анага краю, гетак блізкага да сталіци, а сама далученне було важлива Сћжо таму, што тагачасная Расія НЕ налічвала и 40 мільенаСћ жихароСћ, а паміж критим Аляксандр I рихтаваСћся давайне з Напалеон.
ІзноСћ уступіСћши Сћ 1809 Годзе Сћ перапіску з Чартарийскім аб аднаСћленні Польшчи и злученні яе з Расіяй, Аляксандр I міг спасилацца цяпер на наочні приклад таго, што краіни, якія Сћвайшлі Сћ склад Расеі, могуць спакойно и шчасліва развівацца . Аляксандр I хацеСћ, каб у Фінляндиі дзейнічала канституция; ЄП не жадаСћ падпарадкоСћваць Фінляндию рускай кіраванні и асабіста викрасліСћ тую артикул праекта становішча, Якою меркавалася абавязаць генерал-губернатара зносіцца з міністрамі па справах для Вялікага Княства. p align="justify"> Ні ва Сћстанове дзяржаСћнага Савета 1810, ні Сћ установе міністерстваСћ няма и натяку, каб туди павінни билі ці маглі паступаць фінляндскія впорався; Аляксандр I загадаСћ дакладваць іх асабіста яму, для чаго пасли и була заснавана Пасадена статс- сакратара па фінляндскія справах для и адмисловая камісія.
Віна Аляксандра I НЕ Сћ критим, што ен даСћ Фінляндиі, а Сћ критим, што ЄП не даСћ таго жа Расіі; гетим ен істотна парушиСћ раСћнавагу паміж асобнимі часткамі дзяржави; побачим Сталі свабодни народ, Які дзейнічаСћ праз сваіх законних прадстаСћнікоСћ, и народ не свабодни, імем якога казалі и дзейнічалі вельмі многія без усякага на тое права.
У злученні з зноСћ набитай Фінляндияй Старій Фінляндиі, г.зн. заваеСћ Пятра Вялікага и Лізавети ПятроСћни, Аляксандр I и яго навакольния бачилі НЕ адриньванне зямель пекло Расіі, а хутчей за Простан пералік з аднаго генерал-губернатарства Сћ іншае.
У палітици Аляксандр I прикметна адсутнасць правільнага СћяСћлення аб "народнасці", уласцівае амаль усім вихаванне на філасофіі XVIII стагоддзя. За верхнім пластом: у Фінляндиі - шведамі, у Прибалтийскім краі - немцамі, у Заходняй Русі - палякамі, Аляксандр I НЕ бачиСћ уласна народу: у Фінляндиі - фінаСћ, у Прибалтици - естаСћ и латишоСћ, у заходніх губерній рускаго насельніцтва, и таму розумінню ім вигоди гетих ускраін було вельмі павярхоСћна. Вайн з АСћстрияй (у 1809 Годзе) Аляксандр I веСћ НЕ сур'езна, и Напалеон ясна бачиСћ, як мала ен можа спадзявацца на Аляксандра I.
Зрешти, па Шенбруннський Свеце Расея атримала пекло АСћстриі Тарнопольський вобласць, альо да герцагства ВаршаСћскае пекло АСћстриі жа адишла територия, у два рази більша. Маючий мають намір Даць Расеі ліберальния СћстанаСћлення, Аляксандр I, у Глуша свойого Кабінета, у даверних Гутарко са Сперанскага, абдумваСћ план агульнай реформи, якаючи павінна була абнавіць Расєю пекло палаца да апошняга хаціни. Сперанскага "знайшоСћ у Розума и серца гаспадара віру Сћ годнасць чалавечай природи, у високае яе призначенне, у закон Сћсеагульнай любові, бо адзіни криніца бицця, парадку, шчасця, усяго пригожага, високага". Сперанскага и биСћ випрацавани ...
