разе АНТАГО-ністаСћ нациянальнай ідеі мелі звичайна Риси карикатурнасці (усходні и заходні вучони Сћ трагікамедиі Купали В«ТутейшияВ»). П'єсою Аляхновіча Сћ гетим Сенсит НЕ традицийная. 3 пісьменніцкай патрабавальнасцю и реалістичним падиходам драматург ставіцца да кожнага са сваіх герояСћ, Надав да тих з іх, хто биСћ В«апанентамВ» яго Сћласних перакананняСћ (вобразе ПаСћліни, альо асабліва Костуся). А гета Сћжо сведчила аб мають намір сумясціць ідеалагічнасць и мастац-касць на Аснова традиций класічнай літаратури, на Аснова Непа-хісних принципаСћ реальнасці, філасафічнасці, псіхалагізму. p align="justify"> Існуе типалагічная сувязь паміж героєм В«Няскончанай драмиВ» Костусєв І, наприклад, чехаСћскімі інтелігентамі Вайніцкім, Вяршиніним, Тузенбаха ... Падобна ім Костусь пакутуе пекло шири-ні палею души, пекло немагчимасці абмежаваць яе рамкамі нейкай віри. Хоць у тієї пані годину Жаданом асенсаваць стихію жицця НЕ па-кідае іх. Агульнае аблічча такогого типу інтелігента мажліва, Бадай што, визначиць постаць як інтелігента-еСћрапейца. p align="justify"> аднако калі асобния вобразе Чехава и Аляхновіча типалагічна блізкія, то розніца Сћ літаратурна-естетичних праграма драматур-гаСћ адчувальная. ЧехаСћ сцвярджаСћ: В«Мастак павінен Биць не суд-Дзей сваім персанажам и таго, пра што яни гавораць, а толькі па-Бічна сведкамВ». Беларускі драматург адстойваСћ іншую пазіцию. Ен, як и многія пісьменнікі, лічиСћ, што літаратура павінна викон-ваць прапаведніцкую місію, абавязана Сћпливаць на грамадства. Гетая думка стрижневая для Сћсей творчасці Аляхновіча и дамінуе Сћ шкірним яго виступленні Сћ друку. p align="justify"> Аднах калі Францішак Карлавіч и биСћ суддзею В«сваім персанажам и таго, аб чим яни гаварилі", то не апускаСћся да СћзроСћню маралізатарства и публіцистичнага закліку. Васіль и Кос-Тусь - людзі різни жиццевих ариентаций, альо драматург яшче больш ускладніСћ сітуацию. Ен зрабіСћ іх сябрамі, якія аднолькава заслугоСћваюць праСћдзівага раскрицця іх унутранага світлу. (346-347)
Псіхалагічния партрети герояСћ п'єсою виверания, випісания Сћ деталях. Шкірні з іх травні свій жиццеви полюс, з моцнай сферай ідейнага прицдження. Таму ні Беларускі адрадженец Васіль, ні касмапалітични адепт іншай, больш високай культури и адукава-насці кістки не маюць адзін Перад другім перавагі. Калі апошні можа абвінаваціць Сябри Сћ прадузятасці поглядаСћ, схематизациі жицця, то дерло доказна прад'яСћляе претензіі свайму апаненту Сћ апалітичнасці, якаючи мяжуецца з абиякавасцю, и слушно заСћважае: В«Ти думаеш, што мне ... да маей праСћди легка було дайсці? О, не! Бацькі пекло калискі вучилі мяне чужий мове, школа вучила мяне любіць чужу культуру, гетакія типи, як ти, смяяліся з маіх сум-ненняСћ, з маіх духоСћних мук В»(Аляхновіч Ф. Няскончаная драма. Вільня, 1921. С. 43.).
Характаристика людзей віри, безадносна якой, звичайна звя-зана з цельнасцю іх натури. Визначальную ролю тут іграе пісьмен...
