праворуч, гетаксама як i магнату. Альо у сапрауднасцi еканамiчная i iнтелектуальная сiла магната Цалко падауляла праяуленне палiтичнай Свабода простагландинів шляхцiца. Таму у шкірним павеце iснавала група магнатау, годинах Надав адно прозвiшча, i соймiк аказвауся паслухмянай зброяй у руках моцнага Чалавек. Підкупи рабiлiся адкрита, без усялякага сораму. Шляхцiци любiлi весела пажиць i у льно адносiнах НЕ вилучалiся делiкатнасцю. Шляхта, паводле слоу аднаго пiсьменнiка, каристалася правамi вольнаго грамадзянiна для таго, каб прадаваць iх на соймiках. (№ 2 ст. 163-164)
Паступова барацьба за шляхту стала Стрижня палiтикi прадстаунiкоу магнатериi. У сiтуациi вибарнасцi Караль шкірно з iх паасобку бачиу сябе на палiтичним алiмпе Речи Паспалiтай. Альо нiводная магнацкая групоука НŠ​​крейди сiли узяць уладц. Яе, гета сiли, Грабала Роун настолькi, каб НЕ дазволiць дапусцiць да залагодить сапернiкау. Адсюль - соймавия спречкi i узброения сутичкi памiж заможнай магнатерияй, якiя развальвалi дзяржаву. Няздольначсць центральних органау залагодить Речи Паспалiтай на працягу доугага годині знiтаваць дзяржаву привяла да яе децентралiзациi на узроунi ваяводствау, а то i паветау. Реч Паспалiтая XVIII ст. пауставала ужо НЕ федерацияй дзвюх дзяржау i В«абодвух народуВ», а канфедерацияй асобних паветау, дзе рашенне центральних органау залагодить маглів НЕ примацца, калi яно супяречила випрацаванаму на мясцовим соймiку рашенню. Виратаваць Реч Паспалiтую пекло розпаду магла толькi поуні централiзация. Магчимасць така з `явiлася, калi Канституция 3 травня 1791р. лiквiдавала падзел на Карону i ВКЛ, стварила адзiни урад, у распародженне якога перадавауся В«агульни нераздзельни скарб народноїВ» i якому падначальвалася агульнае війська. Альо годину на рефармаванне Речи Паспалiтай биу упушчани. На шляху унутраних змен у дзяржаве паусталi Расiя, Аустрия i Прусiя, якiя шляхам падзелау 1772, 1793, 1795 рр.. адабралi у Речи Паспалiтай гiстаричную перспективу дзяржаунага развiцця.
Разглядаючи саслоунае дзяленне грамадства Речи Паспалiтай, ми убачим наяунасць привелеяванага шляхецка-магнацкага саслоуя i непривелеяваних сялянскага i мяшчанскага саслоуяу.
Приналежнасць да шляхецка-магнацкага саслоуя актам нарадження або набiлiтацияй, г.зн. шляхам падаравання гасударам за паслугi дзяржаве або шляхам признання шляхецкай годнасцi за чужаземцамi. Шляхецкая годнасць страчвалася у випадкі абвiнавачвання шляхцiца у найцяжейших кримiнальних злачинствах, у критим випадкі, калi ен мяняу рицарскi лад жицця на плебейскiя заняткi, г.зн. калi Займаюсь у Горадзе Гандль, рамяством або шинкарствам. Шляхцянка страчвала палі шляхецтва, калi виходзiла заміж за няшляхцiца. p align="justify"> Цяпер падсумуем тия праві, асабiстия i палiтичния, якiя належилi шляхце. Асобі шляхцiца була гарантавана законам пекло пазбаулення Свабода без суду. Праворуч, што датичилi гонару шляхцiца, судзiу сам гаспадар....
