Закон признае поунае права уласнасцi шляхцiца на яго маентак. Шляхцiц можа свабодна распараджацца палею асобай: ​​ен можа паступiць на службу да приватнай асобі, травні Свабоду пекло `їзду за мяжу i травні Свабоду перамяшчення у межах дзяржави. Шляхцiц асабiста свабодни пекло падаткау. Ен травні шмат привiлеяу. Пасадена i званнi, якiя ен атримлiвае пекло гаспадара, признаюцца пажиццевимi i толькi шляхам павишення шляхцiц можа перайсцi з адной Пасадена на іншу. Наогул усьо Пасадена i званнi у ВКЛ займаюцца толькi урадженцамi Вялiкага княства. p align="justify"> Закон аберагае асобі шляхцiца пекло забойства або пекло абразії значний большим пакаран, чим тое, якое належиць за забойства або абразив плебея. За наумиснае забойства шляхцiца людзьмi В«простагландинів стануВ» належиць пакарану смерцю усiх саудзельнiкау. p align="justify"> Так лiку палiтичних правоу адносiцца удзел у палiтичним жиццi краiни, г.зн. права вибiраць i Биць вибраних у шляхецкiя встановили, на Сойми.
У якасцi вельмi важнай асабiстай привiлеi шляхцiц каристауся прав мець свій герб.
Абавязкi шляхцiца у адносiнах да дзяржави билi нескладания: шляхцiц абавязани биу удзельнiчаць у В«паспалiтим рушеннiВ», г.зн. у агульним Збора війська, альо толькi тади, калi визначиць сойм. З маентка шляхцiца, м. зн. з яго людзей, можа Биць Сабран прами падатак, альо толькi паводле пастанови сойму. (№ 2 ст. 107-108)
Треба адзначиць, што юридична усьо прадстаунiкi шляхецкага саслоуя лiчилiся роунимi памiж сабой, альо у маемасних адносiнах значний рознiлiся i падзялялiся на некалькi категорий. Прадстаунiкi самай нiжейшай НЕ мелi нi зямлi, нi падданих, лiчилiся В«ГалотанВ» i випраулялiся на Вайн пешшу. Так феадалау iх можна адносiць толькi умоуна. Наступний категорию Складанний шляхта дробова, якаючи валодала некалькiмi сялянскiмi гаспадаркамi. Пракармiцца з iх яна часцяком НЕ магла, i таму, як правiла, сама працавала з дапамогай падданих на сваiх палетка. За дробнай шляхтай iшла шляхта сяредняя. Їй належиться па некалькi дзесяткау сялянскiх гаспадарак, прибиткам пекло якiх яна магла ужо Цалко сябе забяспечиць. Тия шляхцiци, што мелi больш за сотню сялянскiх гаспадарак, прилiчвалiся да шляхти буйною. Сярод яе вилучалiся магнати, якiм належалi велiзарния уладаннi з тисячамi пригонних гаспадарак, i Надав уласния Гарад i мястечкi. Колькасна магнатау було нашмат - каля Трох-чатирох дзесяткау прозвiшчау, - альо за iмi була замацавана большасць шляхецкага землеуладання. У XVI - XVIII cтст. шляхецкае саслоуе налiчвала 8-10% насельнiцтва Вялiкага княства Лiтоускага.
Вилучаюць як асобнае саслоуе духавенства. Духавенства - гета людзi, якiя специяльна займаюцца викананнем релiгiйних мераприемствау i складаюць асобную арганiзацию. Яно па свайму Сацияльна-юридичнаму становiшчу примикала да привiлiяванай шляхти. Альо у Вялiкiм княстве Лiтоускiм прадстаунiкi духавенства різни церквау (прав...
