нечаканих пачуццяў? Магчима, яе адидзі було сказана таму, што НЕ магли абнадзеіць хлопця, що не магла сказаць праўду.
Бачиць у Чарнушкавай дзяўчине годнага саперніка, неприступную вяршиню, якую треба скариць, и Яўхім. Батіг пра Ганніну сутичку з ім толькі Чуприні на карисць. Гавораць - дак штось е ... Диму без Агню НЕ Бувай [58, с. 233], - сумняваецца ў Ганне Надав Васіль. У сваім змаганні з чуткамі, нагаворамі ди, зрешти, и з самої сабою дзяўчина НЕ адважваецца зрабіць адкрити виклік звичаю. Яна вирашае пайсці за Яўхіма. Биццам б не ў яе характар ??скарацца абставінам, альо праворуч ў критим, што на карту пастаўлена НЕ толькі яе дістатися імя, но и спакойно старасць бацькі, Дабрабит и гонар сям і (мачиха відала, якія струни закрануць, калі ўгаворвала падчарку на шлюб). Та таго ж паміж Ганна и Яўхімам яшче ў малінах було як би укладати бязмоўнае пагадненне: дзяўчина виставіла яму ультиматум - па-добраму кеб з йой, а інакш - НЕ бачиць яму зребнай каралеви. Яўхім з падкресленим форс виконвае ўмови дагавора и на кірмаши, калі дапамагае Чарнушкам прадаць авечак, и ў годину вяселля, калі віз з нявестай засеў у гразкай лужине, и Надав сам-насам з Ганна, но ўсё гета - так вянчання, а потим нагадвае йой , што ўжо забиваць треба, што нічия булу [58, с. 383].
Нельга сказаць, што паступацца сваім гонарам було легка для Чуба, но ен атримаў дастойную кампенсацию - завалодаў аб ектам свойого нястримнага Кахане. У гетим каханні ёсць нешта пекло пачуццяў чорнаўскага Лявона Бушмара, и лёс мужчин агульни - абодва застаюцца самотнимі, затраўленимі жиццём. У сямейним жицці Яўхім як би помсціў за тоє, што НЕ любіла, што ўпарцілася некалі. Помсціў за Васіля, за вольния гади [55, с. 233]. Віной жа ўсяму було Яўхімава пачуццё, моцнае, спапяляючае, бязладнае, неадступнае, злітае ў цвёрди сплаў з нянавісцю, якое ўрешце змушае хлопця на адчайни учинак: ен (у накідах да апошняга Рамана), нямецкі паслугач, Кошта свойого загубленага здрадай жицця випускати Ганну з фашисцкага Палон.
Праўду, мабиць, казаў калісьці раз юшани и закахани Яўхім пра ўласную Жонка: Як би бог знае, дзе РАСЛІТ! [58, с. 383]. Ягония думкі як би пераходзяць у Наступний раман Завеі, Сніжані, толькі там іх вияўляе Такі ж сами прагнем да ўлади Башликоў. Калі тієї упершиню глядзіць на Чарнушкаву дачку, ен думае, што ранєй нічога такогого НЕ бачиў! Як яна тут вирасла така! .. Цуд нейкі, и толькі! [58, с. 172]. І ўсё ж вонкавая станоўчасць Башликова розніць яго з Яўхімам, Які НЕ здраджвае свайму Кахане. У тієї жа годину партийни сакратар Надав дакарае сябе: калі табе ўжо так захацелася жаночай ласкі, Хіба мала тут дзяўчат, пригожих и надзейних. Адданих справе, з ясним жиццём ... Колькі дзяўчат - камсамолак - з радасцю пайшлі б насустрач, каб ти зажадаў гетага [58, с. 208]. Памилковая падатлівасць на дасведчанасць и ласку штурхае Ганну да Башликова, хоць и цепліцца ў йой розумінню гета памилковасці: Ні на што мені ўсё ето ... Та и не пара ми. Што дуб и лазу ... [58, с. 180]. Надзвичай дакладна аценьвае билога калегу Апейка: Агню ў цябе няма на жанчин. Марни ти чалавек. Без карисці. Што за чалавек, Які НЕ ўмее любіць. Чи не чалавек. Ва ўсякім разі - НЕ мужчина [58, с. 447].
Цягай да новаго и перадавога спачатку захапляе Ганну Міканор, но яна зноў трапляє ў пастку вихаванай гадамі звичкі Биць не самою, а плиг кімсьці. Міканор на ПРАЦІ, у ТУРМ, на Вайне, на курсах, яна - вдома, з дзецьмі. Гета вельмі характаристична ў адносінах да Міканора. Калі Ганна побачим з Міканорам, то адчувае, што НЕ любіць яго. Спакойно. Халодни ен. Чагосьці НЕ ХАПАЙ ў яго. Увесь у впорається. Дзеці - Адна радасць [58, с. 432]. Адзінаю ўцехаю для Ганни Сталі яе малия, падобна да Ганкі з бикаўскага апавядання Велікоднае яйк?? ЦІ брилёўскай Галі з аднайменнага твора.
У другім Рамані трилогіі мацяринства Ганни прапісана НЕ деталёва, но Яскрава. Ганну доўга тривожиць віна за смерць Верачкі: занила, запякла думка: а можна було б дачушку ўратаваць! Магли б Верачка НЕ ??ў Трунов ляжаць, пад важкай зямлёй, а жиць, жиць! .. Калі б НЕ паля віна: што слухать іх, сядзела - тади, калі треба було хутчей бегчи па ратунак! Чи не ўратавала, дала загубіць маленьку! Загубіла, можна сказаць, сама! .. [55, с. 46].
Падводзячи винік, треба адзначиць, што Ганна, хоць и Моцний гераіня, альо НЕ стваральніца абставін, яна аб ект мужчинскай гульні и раўнапраўная ў каханні толькі з Васілём. Астатнія вишей за яе ЦІ па становішчи, ЦІ па заможнасці, ЦІ па адукаванасці. Цяжкі лёс жанчини, немагчимасць вибрацца на гребень жицця абумоўлени лёсам тагачаснай білоруський жанчини, у якой ёсць природния здольнасці, працавітасць, високія духоўния якасці. Альо побачим з гетим суседзіць адсутнасць адукациі, падначаленае становішча, Моцного повяз са звичаямі и стандартамі паводзін. Зробім СПРОБА паглядзець на праблему и з друг...
