иВ», шляхам гвалтаСћ и терору накінения Наша весци ... Ці здолее Паета ствариць у палею души Такі ж яркі и красачни В«нови світлоВ», як гени В«старіВ», што адбіСћся Сћ В«Нова зямліВ»? p align="justify"> Азіраючи палетак білоруський паезіі Сћ Савецкай Беларусі, А. Луцкевіч робіць несуцешния виснови: В«А стараВ« нациянал-демакратичная В»паезія - разбітая, раздаСћленая ботамі агентаСћ ГПУ, шіеваная самімі сваіміВ« каючиміся В»тварцамі - паступова замаСћкае В». ЄП спрабуе зірнуць наперад и прарочиць: В«А тою годинах гараскопи білоруський паезіі Сћ БССР наогул невяселия. Яна пераживае вельмі цяжкі кризіс В». Ди А. Луцкевіч НЕ губляе надзеі и вериць усьо ж Такі Сћ жиццяздольнасць білоруський паезіі, Падва-дзячи пад палю віру Тезу адвечнага імкнення Чалавек да стриб-жага: В«Чалавек без паезіі Ніяк жиць НЕ можа и будз далей твариць яе, будз шукаць Краса і хараства Надав у варунках глибокага паняволення ягонае індивідуальнасці и свабоднае творчасці. Цяжкі бот агентаСћ ГПУ роСћна придавіСћ гетую цудоСћную фарбу чалавечае творчасці (паезію) на Сћсім абшари дасягаемасці В». p align="justify"> У гети сами годину Я. Купала мусіСћ змясціць ліст у В«Савецкай БеларусіВ», дзе ен пісаСћ: В«Беларускія нациянал-фашисти, робячи Справу польскага и сусветнага імпериялізму, стараюцца викати-ристаць и мій пяцідзесяцігадови юбілей для сваіх агідних правакацийних Мет. Яни распаСћсюджваюць чуткі, што нібита балинавікі примушалі мяне пісаць, як пішу я цяпер. p align="justify"> Я з абуреннем адкідаю гетую фашистоСћскую хлусню и Сћсякія плеткі аб критим, што я калі-небудзь биСћ праціСћнікам Камуністичнае партиі и Савецкае Сћлади.
Я пратестую супраць юбілейнага фарсу, Які наладжваюць у мій гонар тия, чие рукі Сћ крИві працоСћних Заходняй Беларусі ...
Ганьбячи здрадніцкую роботу нациянал-фашизму, я заяСћляю, што адзіни шлях да канчатковага визвалення працоСћних мас - есць шлях камунізму В».
У Наступний, 1933 р. А. Луцкевіч видатного асобнаю брашураю чаргови ретраспектиСћни агляди білоруський паезіі В«ГалоСћния кірункі Сћ білоруський паезііВ».
Пачинаючи пекло дарамантичнай паезіі Я. БаршчеСћскага (пачатак XIX ст.), А. Луцкевіч спиняецца на вершив П. Багрима, адзначаю-чи ягонае знітаванне з фальклорам, на В«ЕнеідзеВ», як ужо Цалко В«свядомим творстве В». Етапам у развіцці білоруський літаратури критик лічиць творчасць В. Дуніна-Марцінкевіча, Які В«пакідае нам запраСћдную літературна спадщина Сћ білоруський мовеВ». p align="justify"> А. Луцкевіч видзяляе рамантичния, неарамантичния Сћпливи Сћ білоруський літаратури, адзначаючи, што В«натуралізм (сенняш-няй терміналогіяй - реалізм. - А. Б.) i рамантични ідеалізм ідуць у нас поплеч, перамешваючисяВ». Так народніцка-натуралістичнага кірунку А. Луцкевіч адносіць Ф. Багушевіча, Я. Лучину, А. Гури-новіча, К. Каганця, Ядвігіна Ш., Цетку. p align="justify"> Новим важливим КРОК наперад у білоруський літаратури А. Луцкевіч лічиць н...
