а, аднако шкірного пасли падобнага уступу зможите Прад-казаць танальнасць будучай трагедиі. Надав класічная Шипшина Гете успримаецца НЕ як гістория гібелі кветкі. а трагедия реаіьнай дзяўчини. што страціла палю кветачку, гета значиць дзявоцкасць. У білоруський баладнай традициі, у виніку адпаведних тенденций развіцця паезіі ў целим, значнасць падобних апісанняў узрастае шматкроць. Аднако В. Шніп сміла адмаўляе традицию, а таму своеасаблівим камертон, фонам и ўдзельнікам усіх яго маленькіх трагедією становіцца шери горад з ягонимі барамі, гателямі, турмамі, адкуль ужо ніколі НЕ вирвацца на прастору. Кам'яні Джунглі замяняюць реальния кіплінгаўскія або лесьмянаўскія: Жицце шкірну хвіліну ў нябит знікае, як бруд, як лісце жоўтае ў Вадза. I цяпер ужо НЕ адзінокая сама, розрита магіла або птушка-злодія узмацняе пачуцці адзіноти, пакінутасці, адвергнутасці, а реальни шматгалови натоўп, вакзали, шерия аднастайния гарадскія будинкі.
У Баладзе-спречци з франками Лацье Війон сцвярджае, што Лепша Биць багатим и здарова, чим бідним и хвореньким. Упершиню ў баладності структуру пачинаюць пранікаць елементи буфанади, блазенскага цинізму, што надзвичан згладжвае агульни тон расчаравання и бязвер я, якія маглі б парушаць звиклия закони жанру. Якраз з гетага годині адбиваецца гратескнае спалученне неспалучальнага, вяселага и жахлівага, високага и нізкага, што ў реальнасці набивае характар ??гульні зніжаних падрабязнасцей [7, с. 330]. Невипадкова ягоная ж Балада ісцін навиварат, пералічиўши ўсе неверагодния сітуациі, завяршаецца аригінальним Пасланнем:
Ось істини навпаки?
Лише підлий слабких береже,
Один гвалтівник судить право.
І тільки блазень себе стереже,
Осел достойней всіх співає,
І лише закоханий мислить здраво [19, с. 25].
Атримаўши далейшае развіцце ў Баладзе спаборніцтваў у Блуа (і тільки ворог мене тягне; у в'язниці мені добре, на волі зле; я всіма прийнятий, вигнаний звідусіль), падобная тенденция стата визначальнан ва ўсприняцці гетага вар яцкага жицця . Як ні дзіўна на дерло погляд. падобнае светаўсприняцце сталлю над-Звичай блізкім беларускаму менталітету. Так. Ф. Багушевіч. аўтар аригінальних рамантичних балад, у цикл сваіх Песняў са зборніка Смик Беларускі падкреслівае алагічнасць бицця: як не стану ў свірне жита? мельнік мукі падвязе! ; пан заплаце за роботу, а нагодують Ласа жид: а пасее вецер сам; баба люльку кура ў хаце, а мужик пяре кашулі). Найбільший Яскрава ў наш годину гета праявілася ў циісле адваризмаў Р. Барадуліна Нябожчик вяртаўся дадому; Чирвони робіцпа бичок раби; Плиг Пасадена сабакі свінелі; На сабе Ланцуг кавалі раби. Старайся, каб вееялен звінелі. У гетим шерагу зусім заканамерним прадстаў-ляецца з яўленне Глибока адметних Сабак и Гражданоў. вобразе, якія сталіся надзвичай сваімі ў гета еўрапейскай традициі ўсприняцця перакуленага світлу. Бо іх нарадженне НЕ абумоўлена боскім медам натхнення, що не муза, а реальнай, Надав саромнай болькай? ти памреш са сваім гемароем за пісьмовим, як нари, сталом.
Війонаўская балада шматкроць спрабавала адрадзіццца ў різни нациянальних умів, дере за ўсе як стилізация, што аказалася вельмі складанай и НЕ заўседи ўдзячнай задачам. У 20 ст. надзвичай паспяхова спрабаваў спалучиць нациянальния традициі нямецкай...
