кло Русі. А СтрийкоСћскі детальна апісаСћ у сваім знакамітим розчини факти першапачатковай данніцкай залежнасці літоСћскіх пляменаСћ пекло "русінаСћ", шматлікія перамогі Сћсходнеславянскіх князеСћ над сваімі суседзямі балтамі, падкресліваСћ першапачатковую культурну перавагу Русі над Літвой [74]. Толькі феадальная дробнасць, унутрания звадкі сярод "рускіх" князеСћ ди Мангол-татарскае нашесце привялі да таго, што колішнія магутния "рускія" Сћладари мусілі падпарадкавацца сваім колишнім даннікам, а слаСћная традиция КіеСћскай манархіі перайшлa да Вільні [75]. З аднаго боці, СтрийкоСћскі безумоСћна вериСћ у римскае паходжанне літоСћцаСћ, меСћ дзяржаСћни ліцвінскі патриятизм, и з замілаваннем апяваСћ слаСћную мінуСћшчину Літви и Жамойці, о з другог - падкресліваСћ факти мужнасці ди слаСћнай вайсковай гісториі "рускіх" славянскіх народаСћ яшче з часоСћ Аляксандра Македонскага, іх перамогі над візантийскімі імператарамі ди вельмі рання набицце пісьмовага статусу славянскай МОВА, пачатак скаристання глаголіци "Русакамі, Масква и Балгарамі" нашмат ранєй за Сћзнікненне пісьменнасці Сћ палякаСћ [76]. Менавіта таму "Кроніка ..." СтрийкоСћскага каристалася надзвичайнай папулярнасцю на білоруських и Сћкраінскіх землях. p> Такім чинам можна з СћпеСћненасцю лічиць, што пачатак палею гістаричнай традициі адукаваная Частка насельніцтва Беларусі Сћ 14 - 16 стст. адназначна звязвала з КіеСћскай Руссю. Бяспречна, што пераважная большасць праваслаСћнага набілітета и мяшчанства білоруських земляСћ у сяредзіне 15 - 16 ст. ужо Сћспримала ВКЛ як "палю" дзяржаву и виказвала палітичную лаяльнасць да яе СћладароСћ [77]. Аднако, як винікае з наратиСћних криніцаСћ таго годині, ВКЛ успрималася ІМІ толькі як "Сучасний БацькаСћшчина" ("present faterland"), якаючи Сћ сілу абставінаСћ зайняла месца "даСћняй БацькаСћшчини"-КіеСћскай Русі. p> Гетая сітуация істотна НЕ змянілася и Сћ 17ст. Шматлікія рукапісния зборнікі енциклапедичнага зместу, створанния на териториі Беларусі Сћ 16 - 17 стст., як правіла пачиналіся гістаричнай часткі - "Сказання про російських князів від кого хто народився", дзе пералічваліся Сћсе вялікія Князі кіеСћскія. У Чеццях-Мінеях, інших жиційних зборніках, створаних у білоруських скрипториях у 16 ​​- 18 стст. абавязкова змяшчалася "Пахвала" князю Уладзіміру Хрисціцелю и ягонай бабулі княгіне Вользе, жиціі Барис и Гліба. Гетая традиция була аднолькава характерная и для праваслаСћних, и для СћніятаСћ [78]. p> У канц 16 - Першай палового 17 ст. ми назіраем пачатак працесу дивергенциі колишньої адзінай русінскай свядомасці на Сћласна білоруську и Сћкраінскую. Працес гети пачаСћся пасли Люблінскай уніі и набраСћ яшче большай моці пасли Берасцейскай царкоСћнай уніі. Ен биСћ абумоСћлени таксамо развіццем такий специфічнай Риси украінскай гісториі, що не типовай для Беларусі, як козацтва [79]. Узорнимі для Сћласна украінскай гістарияграфіі з'яСћляюцца палаженні, што знайшлі адлюстраванне Сћ "Палінодії" Захария Каписценскага (1621). Гістарич...
