похі, іх аценкі гетага феномену. І висветлілася, што гета Сћ вишейшай Ступені істотная праблєми, розгледівши якой заможнай праліць Нова святло на сістеми светапогляду и каштоСћнасцяСћ принятих у грамадстве. p align="justify"> Смерть - адзін з радикальних "параметраСћ" калектиСћнага свядомасці, а паколькі апошняе НЕ застаецца Сћ ходзе гісториі нерухомости, то змена гетия НЕ могуць НЕ виказацца таксамо и Сћ дачиненні да Чалавек да смерці. У Сћсприманні смерці вияСћляюцца таямніци чалавечай асобі. Альо асобі, умоСћна Кажучи, - "сяредні чин" паміж культури и сацияльнаму, то звяно, якое іх аб'ядноСћвае. Таму Сћсприманне смерці, замагільнага світла, сувязяСћ паміж живимі и мертвимі - тема, разважанні над якой маглі б істотна паглибіць розумінню многіх бакоСћ Сацияльна-культурнай речаіснасці мінулих епох, Лепша зразумець, якаючи була Чалавек у гісториі. p align="justify"> Французскі гісторик и демограф Філіп Арьес - адна з Найбільший яркіх постацяСћ у французскай гістарияграфіі 60 - 80-х рр. гети Чалавек Надала шмат увагі такіяі теме як смерць. І треба адзначиць, што вибухая цікавасці да праблєми "смерць у гісториі", Які виказаСћся Сћ струмені манаграфій и артикулаСћ, у канференциях и калоквіСћмаСћ, биСћ справакавани Сћ дерло Чарга працамі Арьєса. p align="justify"> Які галоСћни тезіс Арьєса, што развіццівался ім у Найбільший разгорнута адлюстроСћваючи яго пазіцию кнізе "Чалавек Перад тварі смерці"? Існуе сувязь паміж пастановамі па адносінах да смерці, дамінуючимі Сћ дадзеним грамадстве на пеСћним етапі гісториі, и самасвядомасцю асобі, типовага для гетага грамадства. Таму Сћ змена Сћспримання смерці знаходзяць свій висловивши зрухі Сћ трактоСћци Чалавек самогу сябе. Іншимі словамі, винаходства трансфармаций, якія церпяць смерць у "калектиСћним несвядомим", маглів б праліць святло на структуру чалавечай асобі и на яе перабудову, якаючи існуе на працягу стагоддзяСћ ступаСћ пад виглядають Божага гніву. p align="justify"> У Сяреднія нізкай була толькі раптоСћная смерць, а таксамо смерць без сведак и циримоній, як, наприклад, смерць вандроСћци Сћ дарозе, тапельца, якога вилавілі Сћ раце, незнаемага Чалавек, якую знайшлі на краі поля, ці Надав суседі, якога забіСћ грім без усялякай причини.
Яшче Сћ большай Ступені була ганебна смерць асуджаних. Так XIV ст., Ім адмаСћлялі Надав у магчимасці Спацио палю душу Перад пакаран смерцю: у астатнім Свеце іх павінна чакаць тієї жа праклен, и Сћ гетим. p align="justify"> Адлегласць паміж жиццем и смерцю Сћспрималася як "радикальная метаболи". Не було віри Сћ Простан працяг жицця па тій пліч зямной смерці. Апошняе развітанне Раланда и АліСће НЕ Сћтримлівае ні якога натяку на магчимасць зноСћ сустрецца на нябесах. Тади лічилі, што мертвия спяць. p align="justify"> вобразе смерці як сну перажиСћ стагоддзя: ми знаходзім яго Сћ літургіі, у надмагільнай скульптури, у завяшчанні. Надав сення пасли чией-небудзь смерці людзі моляцца "за спачин яго души". Мертвия спалі Сћ квітнеючим...
