gn="justify"> У гісториі чалавецтва дзве культури виявілі асаблівую цікавасць да смерці и працесу памірання: егіпцяне и тибетци. Тади падзяляліі Глибокій віру Сћ критим, што свядомасць працягвае жиць пасли фізічнай смерці. Яни прапаноСћвалі добра распрацавания ритуали дазвалялі як мага лягчей перайсці Сћ нови стан, краслілі цяжкія схеми, у якіх адраджалі падарожжа души. p align="justify"> Так, у старажитнакітайскія и дреСћньоегіпетській культурах жицце и смерць у пеСћнай Ступені узроСћні. Тут няма и натяку на тое, што жицце - Балаза, а смерць - зло. Абодва світлу раСћнаценния, хоць и падзеления некаторай мяжой. p align="justify"> Інакш аценьваецца гетая праблєми Сћ індийскай релігійнай свядомасці. Згодна з будизму Сћсе істоти бяруць свій пачатак у брахманаСћ, асаблівага абсалютно пачатку, з якога Сћзнікае світло. Брахман ляжиць у Аснова Сћсяго існага. Усе Сћ канчатковим Рахунку павінна вярнуцца да яго. Таму смерць толькі пераход пекло ніжейшай приступкі да вишейшай, якаючи працягваецца з тих часоСћ, Пакуль дух не дасягне такий Ступені чисціні и Сћдасканалення, каб увайсці Сћ сусветную душу, та чаго імкнецца Сћсе існае на Зямлі. Сусветная душа - гета адлюстраванне Сћсяго бицця, сусветни дух - актиСћни пачатак души. p align="justify"> У адрозненне пекло християнства, дзе адпушченне грахоСћ, дасягненне вічного асалоди звязвалі з чароСћним міласернасцю, ранєй лічилі, што толькі сам Чалавек можа загладзіць палі грахі, толькі сваімі сіламі можа дамагчися прабачення. Цела для індусаСћ заСћседи пагарда и павінна Биць спалена адразу пасли смерці. Несмяротная душа пяройдзе Сћ Нова ціла, и гети працес будз паСћтарацца и паСћтарацца, Пакуль душа не знікне и НЕ зліецца з душею сусветнай. p align="justify"> Толькі чалавечая воля можа адмовіцца ад жицця, адмовіцца ад яго. Такі паетизацияй смерті не було ні Сћ адной культури. Ні адзін народ не лічиСћ смерць ДАбро и НЕ спрабаваСћ перакресліць жицце. Надав прихільнікі Буди НЕ адмаСћляліся пекло жицця, поСћнай зла и гвалту. p align="justify"> смерць морен Арьес культура
Раздзел II .
Гістаричная вариятиСћнасць падиходаСћ да смерці за Ф. Ар есом
В§ 1. "Смерць приручаная"
У чим причина таго, што сярод праблем гісториі культури и светаСћспримання, якія распрацоСћваюцца сучаснимі гісторикамі, праблєми смерці Займаюсь адно з тютюнового месцаСћ? Так параСћнальна нядаСћняга годині яна іх зусім НЕ Займаюсь. МоСћчкі зиходзілі з пастулату, што смерць заСћседи смерць. "Людзі нараджаліся, пакутавалі и паміралі ..." (1; 31). З цеха гісторикаСћ толькі археолагі, якія мелі Справу з чалавечимі парешткамі, магіламі и етналогіі, якія вивучалі пахавальния звичаі и ритуали, сімволіку и міфалогію, звярталіся да гета ТЕМи. Поза Перад гістаричнай и культуралагічнай навукамі вималявалася праблєми Сћспримання смерці людзьмі Сћ розния е...
