fy"> У вариянце легенди, апрацаванай ЛастоСћскім, асноСћни Сћпор рабіСћся на традицийни любоСћни трохкутнік, куди Сћваходзілі Бутрим Няміра, яго Жонка Мара и баярич СтаСћра Рамашковіч. У Аляхнрвіча розв'язка гета гісториі - жудаснае забойства Рамашкрвіча и смерць Мари - була схаває за куліси и зведзена да невялічкага епізоду: аб розправі з падданим и смерці жонкі апа-вядаСћ сам Няміра. Значний болид увагі драматург удзяліСћ уласна-створаним персанажам, якія Сћ сюжеце перекази не фігуравалі. p align="justify"> Па сутнасці, драматург ствариСћ нову п'єсою, альо захаваСћ били льно-релігійни матиСћ В«Каменнай труниВ» - ідею абавязковага пакарану за грахоСћнасць и нерозкаяності. Аднако традицийная фальклорная мараль (абавязковая перамога дабра над злом) була Сћжо злучана з зусім іншай пабудрвай мастацкага вобразе. Чи не дзіва, што п'єсою зачаравала многіх. У їй була театралізавана на проста легенда, што Сћжо саме па сабе, як адзначиСћ Ніцше, з'яСћлялася В«скарочанай, сціснутай карцінай світла, прикладам, Які травні Найва-лікшую значнасцьВ». Тут увасаблялася канцепция жицця чалаве-ка, якаючи Сћ целим адпавядала светаадчуванню білоруського народу. p align="justify"> У палею «óсториі білоруський літаратуриВ» М. Гарецкі адзначаСћ, што В«Ф. Аляхновіч па-майстерску апрацоСћвае сюжети з вуснай Народнай паезіі В». Такий апрацоСћкай стала чарговая В«фальклор-наяВ» п'єсою драматурга В«Чорт и бабаВ». У яе Аснова биСћ пакладзени адзін з вариянтаСћ вядомай білоруський казкі пад тієї жа назвали, сюжет якой НЕ абишлі Сћ свою годину Ф. Багушевіч (В«Дзе чорт НЕ мо-жа, там бабу пашліВ»), Я. Колас (В«Баба и чортВ» ).
Драматург да дробязей прадумаСћ разгортванне камічних сітуаций, пекло чаго дзеянне стала динамічним и паслядрСћним, як Нельга Лепша скаристаСћ фальклорния вобразе, узмацніСћ реалізм адлюстравання, паглибіСћ філасофска-псіхалагічную накіраванасць п'єсою. Тое ж можна сказаць и аб Наступний розчини драматурга - камедиі В«Птушка шчасцяВ». p align="justify"> В«Птушка шчасцяВ» крейди шмат запазичанняСћ з В«КамедиіВ» Каєтана МарашеСћскага - езуіта, прафесара риторикі віцебскай гімназіі Забельскіх. Сюжетную канву абедзвюх п'єсою склаСћ аповяд аб нараканнях мужик на Адама и Еву. Селянін вінаваціць прабацькоСћ у сваім цяжкім жицці и ставіць у залежнасць пекло іх першароднага Іраху палі цяперашнія пакути. p align="justify"> Што тичицца твора МарашеСћскага, то ен биСћ витримани Сћ духу вихаваСћчай п'єсою езуітаСћ: Чалавек, незадаволени сваім жиц-цьом, паСћстае супраць існуючага становішча речаСћ. Так яго пачина-юць приходзіць духі, святия, якія СћпеСћніваюць адмовіцца ад без-надзейнай барацьби. Павучаючи и вихоСћваючи, яни схіляюць ча-лавека да пакори, та немагчимасці што-небудзь змяніць у сваім лісі, и Сћрешце тієї здаецца. p align="justify"> Шсьменнік турбаваСћся, каб мяняСћся нациянальни характар ​​бе-ЛАРУС, каб ен ріс, ішоСћ насустрач новим праявам годині, каб ви-працоСћваСћ у сабе прагрес...
