іСћнае светаадчуванне. Таму Сћ адрозненне пекло В«КамедиіВ» МарашеСћскага Сћ палею п'єсою Ф. Аляхновіч перастаСћляе акценти з маралізатарскіх релігійних царкви на зусім іншую дидактику - дидактику сацияльнай актиСћнасці. p align="justify"> Сацияльна акгиСћнасць самогу Ф. Аляхновіча була Сћвасоблена Сћ канц 10 - сяредзіне 20-х гадоСћ НЕ толькі Сћ пісьменніцкай, альо и Сћ журналісцкай и театральнай дзейнасці. 3 Канціо нямецкай аку-пациі и Сћсталяваннем на Беларусі савецкай залагодить Сћ Мінску арганізуецца Беларускі пралетарскі театр (Ф. Аляхновіч - директар, Ф. Ждановіч - режисер), Які Сћ хуткім годині мяняе Назву на Беларускі савецкі театр. Ф. Аляхновіч у кнізе В«Беларускі театрВ» (гета була дерло манаграфія пра гісторию нациянальнага театра) успамінаСћ аб критим годині: В«Театральная робота пачинаецца з широкім розмахів. Спектаклі ідуць па 3-4 у тидзень. Працюю кіпіць ... Камісарият Народнай асвета багата субсідируе театр. Артисти з материяльнага боці абяспечани. Репертуар узбагачаец-ца новимі творамі В»(Аляхновіч Ф. Беларускі театр. Вільня, 1924. С. 108.). Ф. Аляхновіч значний паширае штат артистаСћ: апрача хору У. ТераСћскага театр меСћ свій аркестр пад кіраСћніцтвам Тхожа. I Сћсе ж недахоп сценічних кадраСћ адчуваСћся. 3 Мета папоСћніць трупу Аляхновіч виязджаСћ у Вільню. p align="justify"> Акцерскае асяродцзе роднага горада було добра знана драматургу. Так таго ж яго колишня трупа не розпалася, и ен пачинае з нею ставіць спектаклі, хочай арганізаваць дзяржаСћни театр и Сћ Вільні. Альо вайну зноСћ напомніла аб сабе: у красавіку 1919 па-лякі захопліваюць Вільню, а Сћ жніСћні - Мінск. p align="justify"> ЕНЕРГІЯ драматурга НЕ сціхае, у яго шмат задумак. Ен закінчувати-чвае п'єсою В«Дзядзько ЯкубВ», дапрацоСћвае камедию В«Птушка шчас-цяВ», друкуе вялікі артикул В«Театр на весциВ», піша вершили и АПАВ-данні. Нова п'єсою В«Дзядзько ЯкубВ» з'яСћляецца на старонках газети В«білоруський жиццеВ», якую Аляхновіч сам І видав - спачатку у Вільні, а са сніжно 1919 у Мінску. Аднако у лік віленскіх прем'ер таго годині гети творить не трапляє. Яшче па рукапісу ставіцца камі-Дия В«Птушка шчасцяВ», канчаткови вариянт якой биСћ Зроблено драматургам у пачатку 1920 р., як и сценічни абразок В«Ліс шуміцьВ» (паводле апавядання У. Караленкі В«Палеская легендаВ»). p align="justify"> У артикулах аб беларускім Мастацтва пісьменнік адзначаСћ ве-лізарную ролю театра Сћ справе нациянальнага адрадження народаСћ, а тою болин такогого народу, як Беларускі. Тутейши жи-хар, пісаСћ Аляхновіч, часта не відають, хто ен І як завецца яго мова. Треба абуджаць у яго пашану да свойого роднага, треба звярнуцца да правінциі, каб вучиць и вучицца Сћ яе. Вучицца, наприклад, тієї чисціні білоруський гаворкі, якаючи Сћжо була Страчана Сћ Гарад и мястечках Беларусі. Ф. Аляхновіч даваСћ таксамо шераг рекаменда-ций, як арганізаваць раз'язни театр для сяла. p align="justify"> Пісьменнік НЕ баяСћся адкрита виказваць палю грамадскую па-зіцию. Усе яго п...
