абрав наступния дапаСћненні: калі невенаваная Сћдава застаецца на чверці маемасці, то плиг вихадзе яе заміж родния чоловіка могуць викупіць з яе Згоди гетую маемасць за палового кошту [108]. Пасли смерці невенаванай удави яе спадкаемци (блізкія) НЕ маюць права спаганяць яе вянец - 30 коп грошаСћ [109].
АсноСћния палаженні інститута Відень Не змяніліся Сћ Статутах 1529, 1566 и 1588 гг. - Вена жонкі забяспечвалася трацінаю нерухомай маемасці чоловіка. Апрача таго, у Статуце 1588 НЕ зазналі зменаСћ и палаженні пра "РЋдовін сталец", пра яго викуп, унясенне, мають рацію венаваних и невенаваних удоСћ, што дзеляцца паводле Статуту на вки групи: 1) якія маюць непаСћналетніх дзяцей, 2) якія НЕ маюць дзяцей, 3) якія застаюцца з дзецьмі чоловіка пекло першага шлюбу.
Што да венаваних удоваСћ, дик треці Статут забрав наступния дапаСћненні: паширана мабільнасць маемаснага забеспячення жонкі больш свабоднай стала форма, у якой яно афармлялася. Статут, пашириСћши праві па запісе Жонца рухомай и нерухомай маемасці, визначиСћ, што Сћдава, якаючи крейди Такі запіс, страчвала права на атриманне часткі нерухомай маемасці чоловіка, гета значиць пекло вяноСћнай маемасці [110]. Гетим павялічвалася магчимасць материяльнага забеспячення жанчини паводле свабоднага меркавання бакоСћ. Закон стаСћ больш гнуткім. ІмператиСћния Норман інститута вена саступілі месца диспазітиСћним нормам запісу. У тієї пані годину дамов запісу дазваляла Сћзбуйніць супольную сямейную маемасць чоловіка и жонкі, бо яни самастойна маглі регуляваць праз дамов палі мають рацію и частку кожнага Сћ сямейнай маемасці.
Статут 1588 уключаСћ у дамов запісу НЕ толькі Рухом маемасць, альо и трець нерухомай маемасці, праСћда, плиг Сћмове земскай служби. Названо Статут дапоСћніСћ праві Сћдави, дазволіСћши їй пакідаць частко маемасці Сћ виглядзе зброі, статкаСћ и Г.Д. у палею уласнасці [111].
Такім чинам, закон даволі грунтоСћна забяспечваСћ становішча Сћдави. Разам з критим у заканадаСћстве прадугледжана маемасная адказнасць удави або жонкі палею вяноСћнай маемасцю. Удава магла страціць гетую маемасць у критим разі, калі порушували б шасцімесячни жалібно термін и виходзіла заміж, а таксамо калі Сћдава-шляхцянка вийшла заміж за Чалавек простагландинів стану без Згоди рідних. Апрача таго, Жонка магла страціць запісанае їй вена, калі плиг скасаванні шлюбу була визначаная яе віна [112]. Відень заставали чоловікові, а пасаг - Жонца плиг скасаванні шлюбу без іх віни з причини признання кроСћнай роднасці [113].
побачим з гетим асноСћним інститутам сямейнага права, Які НЕ толькі визначаСћ материяльнае забеспяченне Сћдави, альо и СћпливаСћ на памер яе пасагу, спадчиннай маемасці, мають рацію дзяцей ди інших асобаСћ, усьо астатнія інститути сямейнага права билі таксамо накіравания на абарону маемасних правоСћ кожнага сямейніка.
3.Спадчинния дачиненні Сћ сям ' і.
Інститути Шлюбна-сямейнага права патрабуюць даследвання асабістих и маемасних правоСћ. Асаблівасць інститута спадкаемства палягае Сћ критим, што ен Цесна звязана з інститутам шлюбу. Спадкаванне патрабуе пеСћнай кроСћнай роднасці як умів гетага права, праз пасаг и вена фарміруецца літературна спадщина маемасць. Адначасова яни служаць асновай, а інститут спадкаемства - канчатковай Мета.
Такім чинам, спадкаемства як інститут права Сћзнікае гетаксама, як и іншия інститути материяльнага забеспячення, у виглядзе ільгот шляхце, як паширенне яе правоСћ и Свабода.
плиг гетим праваздольнасць шляхти грунтавалася на двох актах: 1) нарадження (яно було падставай набицця шляхоцкіх правоСћ), 2) падаравання (шляхоцкія праві Сћзнікалі на падставе набілітациі - падаравання шляхоцтва вишейшай дзяржаСћнай уладай). Примаючи пекло бацькі маентак, син набиваСћ шляхоцтва Сћ поСћним аб'еме. Яно маглів пераходзіць у літературна спадщина пекло пакалення да пакалення толькі праз шлюбния сувязі. Для набицця літературна спадщина правоСћ патрабавалася, каб бацька биСћ шляхоцкага роду. Што да маці, Звичай дапускаСћ и плебейскае паходжанне яе, паколькі пасли вихаду заміж за шляхціча яна лічилася набілітаванай, а дзеці пекло такогого законнага шлюбу - шляхцічамі [114].
Шляхоцкія праві атримлівалі Сћ літературна спадщина толькі законнанароджания дзеці [115], у сувязі з чим вирасла значенне законнага шлюбу Сћ грамадстве, Надав для нявольних [116]. p> Упершиню шляхі атримання шляхоцтва (асноСћни з якіх - нарадженне пекло асобі, што крейди яго) замацавани Сћ Гарадзельскім привілеі 1413 У сфери грамадзянскай праваздольнасці да шляхоцкіх вольнасцяСћ далучани І Правил на атриманне вотчинних маенткаСћ у літературна спадщина (п. 6). У далейшим права дзяцей на спадкаванне пацвярджалася ва Сћсіх агульназемскіх привілеях и привілеях землям, альо Найбільший виразна Сћ Привілеі 1447 и Бельскім привілеі 1501
Спадчиннікамі маглі Биць толькі законния дзеці. Незаконнимі лічиліся дзеці пекло нявенчаних шлюбаСћ, а таксамо плиг ...
