адмове бацькі пекло бацькоСћства. Плиг гетим прадугледжвалася, што бацька НŠ​​можа адмовіцца аб бацькоСћства, калі плиг жицці маці признаваСћ дзіця сваім [117].
Інститут спадкаемства Сћ дастатутави перияд уяСћляСћ сабой даволі развітую сістему, шчильна звязане з сямейним прав з причини залежнасці спадчиннікаСћ пекло Ступені блізкасці з сям'ей и приналежнай їй маемасцю. У дачиненні да бацькоСћскай и мацяринскай маемасці праві синоСћ и дачок на літературна спадщина билі розния. Дакладней билі визначани праві синоСћ на спадкаванне бацькоСћскіх маенткаСћ, дочкі ж атримлівалі пасаг плиг вихадзе заміж. Што да мацяринскай маемасці, дик дзеці абодвух полаСћ спадкавалі яе Сћ роСћних частках.
Права спадкавання для дачок у дастатутави перияд було вельмі няпеСћнае и залежався пекло пажадання манарха аддаць заміж дзяСћчину з маенткам. Толькі Статут 1529 г, визначиСћ права дачок на чверць маентка [118]. Альо треба адзначиць специфічную прикмету інститута спадкаемства Сћ Вялікім княстве - дочкі маглі атримліваць у літературна спадщина маенткі плиг адсутнасці синоСћ. Маентак у такім разі не пераходзіСћ да бацькоСћскай радні, а заставаСћся дачци. Пераход да жанчини нерухомай маемасці, з якой ішла вайсковая служба, спричиняСћся да Сћмяшання манарха Сћ шлюбния впорався, а пазней и дакладнага замацавання чверці маентка за дочкамі як часткі іх пасагу.
Статут 1529 адрозніваСћ спадчиннікаСћ паводле законом и спадчиннікаСћ паводле тестамента. Апошнія маглі спадкаваць не хворій за траціну нерухомай маемасці [119]. Альо и гетая Частка павінна Биць визначаная як законна літературна спадщина толькі праз дазвол дзяржаСћнай залагодить [120]. Спадчиннікамі паводле законом билі перадусім дзеці, затим братчики и сестри, потим бацькі и Г.Д. [121]. Дзеці станавіліся Сћласнікамі спадчиннай маемасці толькі па дасягненні паСћналецця [122]. 3 гетага моманту яни маглі пакідаць маемасць у літературна спадщина, бо Ніхто НЕ можа завяшчаць, Пакуль сам тою НЕ валодае [123]. Прадугледжвалася пазбаСћленне спадчиннага права брата або сястри, якія Сћчинілі забойства дзеля атримання большай долі маемасці [124].
Інститут спадкаемства Сћпершиню атримаСћ даволі значнае адлюстраванне Сћ Статуце 1566 У дерло Статуце вельмі коратка пералічани асноСћния принципи. Другі Статут пашириСћ, дапоСћніСћ, дакладна замацаваСћ парадак спадкаемства Сћ простих и бакавих лініях. Паширенне и деталізация прававога регулявання звязания з працесам развіцця Сацияльна-еканамічних дачиненняСћ, Які виявіСћся на дадзеним етапі Сћ новим стаСћленні да паняцця Сћласнасці. Нови статус уласнасці, нерухомай маемасці биСћ нададзени триманням и вотчинам. Гетим билі ліквідавания Сћмови, што стримлівалі працес адчуження вотчинних земляСћ. Статут 1566 Якраз и адлюстраваСћ паширенне права распарадження нерухомай маемасцю, шкірним зямельним уладаннем.
Статут 1566 удасканаліСћ и пашириСћ регуляванне спадкаемства мацяринскай и бацькоСћскай маемасці. Плиг атриманні Сћ літературна спадщина мацяринскай маемасці, як и паводле Статуту 1529 Р., яна дзялілася пароСћну. Розгледиш вань пра спадкаемства мацяринскай маемасці Сћ раздзелах III и V "Аб праві пасагу "дае падстави казаць пра беспасредніцкую сувязь паміж пасагам маці и спадчиннай масай яе маемасці [125].
Наконт бацькоСћскай літературна спадщина Статут 1566 забрав некатория дапаСћненні. Спадкаемства бацькоСћскай маемасці викладаецца Сћ раздзеле пра шляхоцкія вольнасці, што падразумявае права спадкавання пасли бацькі толькі законних дзяцей-шляхцічаСћ и разглядае перайманне ляжачай бацькоСћскай маемасці па традициі як ільготу, падараваную найвишейшай уладай.
Бенкарти НЕ атримліваюць бацькоСћскай літературна спадщина. Бенкартамі, як и Сћ Статуце 1529 р., признаваліся дзеці пекло шлюбу з нявенчанай жонкай, а таксамо тия, чий бацька адмаСћляСћся пекло свойого бацькоСћства. Пад відпливаючи царкоСћнага права Статут 1566 разглядае пазашлюбнае дзіця мужчини плиг яго законним шлюбом з іншай жанчинай як бенкарта [126]. Гета дзіця заставали Сћ становішчи бенкарта и НЕ атримлівала літературна спадщина пасли бацькі, Надав калі апошні пазней уступаСћ у шлюб з ягонай маці.
Статут 1566 регуляваСћ дачиненні І Правил дзяцей пекло некалькіх шлюбаСћ, прадугледжваючи розния памери Сћнясення жонак. У гетим разі сини мусілі ажиццяСћляць разлік дзеля СћраСћноСћвання СћнясенняСћ сваіх маці и толькі потим дзяліць бацькоСћскую маемасць на часткі. У випадкі смерці аднаго з братоСћ яго Частка пераходзіла толькі братам. Дочкі атримлівалі бацькаСћшчину толькі плиг адсутнасці синоСћ.
РегуляваСћ Статут 1566 и парадак паклікання да літературна спадщина Сћ бакавих лініях у випадкі адсутнасці дзяцей пекло шлюбу. Плиг гетим бацькоСћская маемасць спадкавалася мужчинамі, роднимі бацькі, мацяринская маемасць - блізкімі па лініі маці [127].
Некатория Нови палаженні прадугледзеСћ Статут 1588 Ен упершиню регуляваСћ дачиненні Сћ спадкаванні супольна набитай маемасці чоловіка и...
