адлюстравання з яў жицця, маральнае апіришча паетичнай творчасці.
Паширенне Сацияльна-філасофскага зместу ў лірици патрабавала павелічення Мастацкай емкасці паетичнага вобразе, павелічення вагі самогу слова. Так гетага вядуць розния шляхі. Што датичицца М. Танка, то ен, абмінаючи павярхоўную, плоскасную апісальнасць, ідзе Якраз шляхам пошукаў нових, свіжих паетичних асацияций, глибінних сувязей паміж речамі, фактамі и з явамі. I плиг гетим, відаць, у Паета НЕ заўседи була неабходнасць звароту да знешніх аксес?? Араў верша, такія, як дакладная рифма, строгі класічни розмір, традицийная страфа. Аб гетим сведчиць паетика М. Танка, Які часцей и часцей у вершить сваіх адмаўляецца ад традицийна-фармальних паетичних приемаў, лічачи іх" старим реквізітам, Які ў многім перашкаджае паезіі адолець шлях да серца читача.
М. Танк з годнасцю казаў пра сябе:" У мяне шкірного Радока - метафара [11, с.89]. ЄП не перабольшваў. Гета, на наш погляд, давала яму магчимасць больш Широкий ссоўваць верш убока прози - прози, аналітичнай па духу.
Атримлівалася так, што Пает зноў и зноў спасцігаў адзінства світлу и аснаватворния сіли жицця:
Надав найменша праўду
Я здабиваў мазалямі,
Сеткай вилоўліваў з Тоні,
плугом виворваў з Глеби. [14, с.143].
У гетим признанні адчуваецца НЕ толькі естетичная, альо и етичная, льно пазіция, унутраная ўстаноўка на праўдзівасць, развіцце аналітичних магчимасцей. Удумліви аналіз (уживем Такі висловила у дачиненні да паезіі) ахоўвае яе пекло еклектикі ў пачуццях и думках, аднаўляе світло Паета и збірае яго ў адзіним фокусі.
Філасофскі кірунак у паезіі звязана са здольнасцю мастак абагульняць факти, знаходзіць агульнае ў приватним, ісці пекло знешняга да ўнутранага. Пра паетаў пісаў некалі англійскі Пает У. Блейк:
В одній миті - бачити вічність,
Величезний світ - у зерні піску,
У єдиній жмені - нескінченність.
І небо - в чашечці квітки.
(Пераклад С. Маршака.). [6, с.220].
вміннями ўбачиць у малим вялікае, у асобнай, здавай б, нязначнай деталі веліч усей речаіснасці - абавязкова для Паета, бо Такі закон мастацкага пазнання, якое грунтуецца на законах диялектикі. Імкненне да абагульненняў з яў и фактаў ў пеўним Сенсит збліжае паезію и філасофію. Размова, зразумела, що не ідзе аб заміні філасофіі паезіяй або наадварот. Заміни НЕ можа Биць, есць узаемаўзбагаченне, якое дапамагае паезіі ўвабраць у сябе ўвесь світло, зразумець яго адзінства и целаснасць.
М. Танку було вядома агульнае поле філасофіі, галоўния ідеі и вученні, и ен звяртаўся да іх, спрабуючи забегчи з боці, убачиць усьо сваімі вачима и сказаць Нешта палі. У яго вершить надзвичай часта знаходзім незвичайния здагадкі, інтелектуальния пабудови, екстравагантнасці, якія здзіўляюць палею нечаканасцю и нетрадицийнасцю.
Ми розуміємо філасафчнасць у паезіі, такім чинам, як своеасаблівасць падиходу АС і речаіснасці, як спосабами типізациі жиццевих з яў, звязана з високім каефциентам перадачи жицця ў мастацкім вобразе. Філасафічнасць паезіі М. Танка грунтуецца на імкненні разгадаць загадку вялікіх и малих ре...
