жонкі ("для абаіх людзей"), якія НЕ мелі плиг Сћступленні Сћ шлюб ніякай уласнай нерухомай маемасці, а нажилі яе Сћжо Сћ ШЛЮБ [128]. У гетим випадкі плиг адсутнасці дзяцей - спадкаемцаСћ маемасць Цалко пераходзіла да аднаго з суженцаСћ, Які перажиСћ другог. Калі ж пекло шлюбу билі дзеці, дик яни пасли смерці бацькі атримлівалі дзве траціни, а іхная маці - адну. У випадкі смерці бяздзетних чоловіка и жонкі маемасць пераходзіла рідним суженцаСћ у роСћних частко, г.зн. па палового на частку кожнага боці. Виказвалася меркаванне, што Сћ гета нормі знайшоСћ адлюстраванне СћплиСћ магдебургскага права.
Такім чинам, інститут спадкаемства, даволі распрацавани Сћ тагачасним праві Беларусі, биСћ накіравани на забеспяченне маемасних правоСћ дзяцей и інших асобаСћ, звязане роднасцю, а Сћ пеСћних випадкі таксамо чоловіка и жонкі. Специфічнай рисай спадкавання Сћ праві Беларусі есць дакладнасць визначення часткі дачок у нерухомай маемасці, што звязана з пеСћнасцю законом наконт пасагу, вена. Гетия інститути билі больш урегулявания Сћ заканадаСћстве Беларусі, чим, наприклад, Польшчи.Такая пеСћнасць заканадаСћства, деталевае замацаванне правоСћ суб'ектаСћ, падрабязнае регуляванне маемасних дачиненняСћ сведчаць пра високі ровень развіцця інститутй сямейнага права Сћ Беларусі. p> 4. АПЕК як інститут ахів сямейних інтаресаСћ.
Інститут апекі паводле СтатутаСћ Вялікага княства ЛітоСћскага павінни биСћ абараняць праві непаСћналетніх дзяцей и ахоСћваць інтареси незамужніх жанчин, інших асобаСћ у випадкі страти аднаго ці абодвух бацькоСћ, цяжкай хвароби, узнікнення цяжкасцяСћ у кіраванні маенткамі з причини хвароби або Сћзросту, страти Давер грамадства Сћ виніку пеСћних учинкаСћ.
АПЕК як абарона інтаресаСћ пеСћних асобаСћ звязана са старадаСћнімі СћяСћленнямі пра тое, што валоданне прав и абарона яго вимагалі пекло суб'єкт здольнасці валодаць зброяй. Інститут апекі, што Сћзнік Сћ годинник, калі билі моцния родавия сувязі, меСћ на Сћвазе найперш абарону правоСћ и інтаресаСћ асобі роднимі, якія клапаціліся, каб яе маемасць НЕ була растрачаная або раскрадзеная. Гети клопат вияСћляСћ інтареси найбліжейших спадчиннікаСћ, и СћскладаСћся ен на блізкіх па парадку агнацкай роднасці, таму натуральним апекуном биСћ найбліжейши агнат. 3 годинах АПЕК распаСћсюдзілася НЕ толькі на маемасць, альо и на асобі апекаванага. І калі ранєй апякунства разглядалася як права, дик пазней яно ператварилася Сћ абавязак. У канчатковим виніку АПЕК як клопат пра асобаСћ, якія НЕ могуць клапаціцца пра сябе, стала абавязкам дзяржави. p> Викладзеная канцепция апекі лягла Сћ Аснова гетага інститута Сћ Статутах Наша дзяржави. Інститут апекі дастатутавага перияду істотна адрозніваСћся пекло апекі паводле СтатутаСћ. Становішча Сћдави згодна з привілеямі акреслівалася широкімі правамі па апеци Сћ виніку "сядзення на Сћдовіним стальци ", альо канкретна гетия праві не регламентаваліся. Жанчина па смерці чоловіка, Які пакінуСћ пасли сябе дзяцей, апякала іх и кіравала Сћсей маемасцю пажиццева або да Сћступлення Сћ нови шлюб. У апошнім випадкі сямейная маемасць розпаду-лася, таму што Сћдава була абавязаная пакінуць сабе вена, альо аддаць нерухомаць першага чоловіка яго спадчиннікам - дзецям, а плиг іх адсутнасці - мужавай радні. У інтаресах земскай служби рабіліся виняткі. Сини атримлівалі спадчинния маенткі бацькі з сямейнай маемасці незалежна пекло становішча Сћдави - вийшла яна заміж ці НЕ. У гетих жа інтаресах няредка зяцям перадаваліся маенткі бацькі нявести з абавязкам утримліваць удавові пажиццева або вилучаць їй на пражицце частко маентка.
Паводле Статуту 1529 інститут апекі СћяСћляСћ сабою развіти, лагічна складзени кодекс, што приводзіць да думкі пра рецепцию гетга інститута. 3 гледзішча аСћтара, таке меркаванне дапушчальнае, у сувязі з чим метазгодна разгледзець магчимия криніци.
У римскім праві існавалі два аналагічния паняцці - АПЕК и апякунства. Яни визначаліся: 1) над непаСћналетнімі, нямимі, глухімі, 2) над тимі, хто не міг кіраваць справамі па стані здароСћя або з причини марнатраСћства [129]. Альо апекунамі НЕ маглі Биць псіхічна хвория, нямия, глухія, що не здольния забяспечиць захаванасць маемасці, а таксамо, паводле агульнага правіла, жанчини з пеСћним виняткам. Римскае права адрознівала АПЕК паводле Закон і АПЕК паводле тестамента. Апекунамі па законі билі родзічи па бацьку, пераважна мужчини. Римскі інститут апекі аддаваСћ перавагу мужчинам, альо НЕ адхіляСћ жанчин поСћнасцю. АПЕК паводле законом не пераходзіла па літературна спадщина. Плиг апеци па тестаменце апекунамі маглі Биць призначания як мужчини, так и жанчини, альо абмяжоСћвалася права маці на АПЕК.
У римскім інституце апекі деталева распрацавани парадак призначення апекуноСћ, падрабязна визначани абавязкі І Правил апекуна, яго адказнасць за апекаванага и яго маемасць. Спиненне апекі звязвалася з дасягненнем апекаваним паСћналецця.
3 параСћнання СтатутаСћ Вялікага княства и римскага пра...
