паказу героя Сћ дзеянні, Гартного критим не менше імкнецца зазірнуць ва Сћнуграни світло героя. p align="justify"> У заключний частко твора пісьменнік паказвае Нязвичнага, Які шмат у чим адрозніваецца ад таго Нязвичнага, якім паСћстае ен у пачатку твора. Евалюция героя відавочная, альо вияСћляецца яна цяпер НЕ Ішіяхам аСћтарскіх деклараций (як гета було ранєй), а праз думкі и пачуцці героя, якія сведчаць пра тия якасния зме-ни, што адбиліся з Нязвичним. Ен сам многае перажиСћ, прайшоСћ праз шераг випрабаванняСћ, страціСћ дарагіх яму людзей. p align="justify"> Цяпер Нязвични здольни адчуць біль другог Чалавек. ПаСћсядзенния чалавечия клопати, жиццевия варункі Сћжо НЕ зда-юцца Ригор дробязнимі, що не вартимі Сћвагі. Яго радуюць сами звичайния праяСћленні чалавечих пачуццяСћ У адносінах да сябе. В«Простия, альо шчирия ди замілавания праводзіни кранулі ягоВ», - паведамляе пісьменнік пра адчуванні героя, у мо-мант развітання з гаспадиняй будинку, Простан сялянкай, якаючи з па-Вагай и любоСћю адносіцца да Ригора и шчира шкадуе, што ен едзе Сћ Мінск . У В«Бацькавай воліВ» Ригор як належнае Сћспримае захап-ленне палею асобай и адпаведния адносіни да сябе. Разам з критим праяСћленне такіх жа пачуццяСћ у адносінах да сваіх таваришаСћ уласціви цяпер и самому Нязвичнаму. Наприклад, сум пекло розлучимося з сябрів ужо НЕ здаецца Ригор праяСћленнем слабасці. Ди и сам аСћтар признае за героєм права на пачуцці, уласцівия кожнаму Чалавек незалежна пекло таго, да якога сацияльнага асяродцзя ен належиць: В«Якім ні биСћ Ригор загартаваним ваякам, якрю халоднасцю ні абдавала яго серца Сћ вань змагання - усьо ж Пятра займаСћ Сћ яго нутрій месца, вакол якога магла бліснуць слязіна сантименту В». Наворожили гасло: В«Майца драцяния нерви и каменнае серцаВ», Які Цалко адмаСћляе якія-небудзь емоциі. p align="justify"> В«ПачуццевасцьВ» героя ніякім чинам НЕ зніжае яго ревалюцийнай сутнасці. Нязвични па-ранейшаму апантани ревалюцийнай барацьбой, ен чує музику класавага змагання, за-хапляецца маштабамі и значнасцю гістаричних Падзу, успримае іх як Нешта вельмі асабістае. p align="justify"> У працесе роботи над Раманов В«Сокі цаліниВ» (з 1914 па 1929 р.) мяняСћся погляд пісьменніка на героя, таму што змяняСћся и СћзбагачаСћся пісьменніцкі вопит Ц. Гартнага, змяняСћся сам годину. У заключний раздзелах Рамана ен спрабуе Сћбачиць и адлюстраваць складанасці жицця, больш тонка падисці да раскрицця Сћнутра-нага світлу персанажа, пазбегнуць адналінейнасці Сћ раскрицці характар. Асабліва гета адчуваецца Сћ паказе сфери інтимнага жицця героя. У дерло частко Рамана Нязвични категарична адмаСћляе асабістае жицце, Кахане, лічачи, што гета перашкаджае ревалюцийнай барацьбе. Ен гавориць, што приватнае жицце Сћ параСћнанні з агульним жиццем - В«те ж мізерная нікчемнасцьВ». Пазней подивимось яго на гета вань мяняюцца. У заключний раздзелах Рамана пісьменнік адкривае Сћ сваім героі нову грань характар: Ригор приходзіць да думкі, што без ка-Хання, сямейнага жицця Нельга абисці...
