льних умоў. Яна вишей за ўсё ставіць свае шчасце, палі пачуцці. Ніякая земська припона НЕ ўсілах нас разлучиць!- Цвёрда заяўляе Марися.
Няхай бацькі лаюць, мучаць,
Ні з кім другім НЕ Зруч.
калі з ім мяне разлучаць,
Я ў Припяці ўтаплюся [Дунін-Марцінкевіч 2007, с. 288].
Заслугоўвае пеўнай увагі и вобразе маці Мариські, жонкі Пратасавіцкага - Куліни. На мнение даследчика, гетая жанчина ўвасабляе ў сабе даволі Багат набір разнастайних характерних рис и светапоглядних принципаў [Раманчук 2007, с. 142]. Найперш гета маці, якаючи Жадан толькі дабра свае дачце. Альо жиццё и вопит мудрай жанчини падказваюць йой, што аднимі пачуццямі пражиць цяжка. Куліна ўвасабляе практична ўсе Риси тагачаснай жанчини-гаспадині: спакойно памяркоўнасць, паслухмянасць, пеўная мудрасць и вялікая цемра непісьменнасці, прихільнасць да старих звичаяў и парадкаў. Менавіта пекло усяго гетага спрабуе адарвацца яе дачка. Мариська свае шчасце бачиць толькі побачим з Кахане.
Мариська и Гришка ўспримаюць недаречнасць сваркі бацькоў, недаречнасць старих саслоўних традиций НЕ столькі Розума, колькі серцам. Свае шчасце яни хочуць уладзіць з дапамогай станавога пристава, якога задобриваюць Хабаров.
Гришка гавориць:
найясн Карона! Ми - пекло століттю пінская шляхта, и ти - шляхціц. Чи не глумі ж, чи не пецкай у балоце шляхецкай, братняе табе, криві! СКАСО строгі твій декрет, на сорам Наша ваколіци пісани, - паміри Майга бацьку з Ціхонам, САТВАРІ Майо и Марисі шчасце, а ми ўсе, целаю ваколіцай, століття за цябе будз Бога прасіць І століття табе дзякаваць! [Дунін-Марцінкевіч 2007, с. 286].
Галоўная Сіла, што Руху развіццё сюжета камедиі В. Дуніна-Марцінкевіча, - страх. Страх Перад некаранаваним каралём, вярхоўним суддзёй глухога палескага Павєтьє станавим приставам Кручковим, Які зявіўся висветліць складу даного кримінального злочину [Дунін-Марцінкевіч 2007, с. 279]. Асабліва глибокі страх Живе ў свядомасці прадстаўнікоў старейшай генерациі пінскай ваколічнай шляхти.
Гришка відають, што бацькі баяцца судовага пристава, відати и тое, што яни НЕ будуць яму пяречиць, а значиць павінни будуць заручиць дзяцей, каб НЕ атримаць новаго штрафу.
вострое сацияльни канфлікт у п се НЕ здимаецца штучнай перамогай дабра над злом, што назіралася ў ранейших творах В. Дуніна-Марцінкевіча. Кручкоў міриць Пратасавіцкага и Ліпскага. Аднако з ім Ніяк НЕ стасуецца роля мудраго и справядлівага бацькі, Які вучиць розуму сваіх дзяцей. Яго слова - Ви думаеце, што мені Міла панявериць кроў шляхецкую? Я ж сам шляхціц, вам рідні, но што рабіць? Служби - не дружба [Дунін-Марцінкевіч 2007, с. 286] - няшчирия.
праблєми бацькі - дзеці НЕ виходзіць за межи свае хати, клопатаў пра ўласнае шчасце Марисі и Гришкі. Альо и гета ўжо даволі прикметнае сведчанне таго, што жиццё змяняецца и патрабуе аднаўлення адносінаў паміж людзьмі.
Гетия дзве ТЕМи, - сцвярджае А. Семяновіч - не знайшлі належнага асвятлення ў п есе, яни виконваюць дапаможную ролю ў раскрицці асноўнай ТЕМи. Вось чаму и вобразе, на якіх ставяцца и вирашаюцца питанні, звязания з гета темай, виглядаюць Менш яркімі, чим вобразе Кручкова [Семяновіч 1986. с. 12].
П єса Пінская шляхта самім аўтарам названа фарсах-вадевілем. Альо ідейна-мастацкі аналіз гета п еси паказвае, што яна можа Биць так названа толькі па Некатор знешніх адзнаках. А знешнія жанравия адзнакі вадевіля сапраўди ёсць у йой: уключае ў сябе дуети, раманси, асобния куплети, Надав любоўную інтригу, што збліжае як і З камічнай операется, и з аперетай. У пісьменніка адносіни да пінскай залога не адназначния: ен вострое кпіць и пацяшаецца з іх недаречнай претензіі да дваранства, но ен бачиць у іх сялян-хлебаробаў, якія Самі працуюць на зямлі, Самі працуюць на зямлі, Самі здабиваюць сабе хліб, и таму Малю іх больш у гумаристичним, чим у сатиричним плані. В. Дунін-Марцінкевіч паказвае, што гетия людзі НЕ пазбаўлени жиццёвай мудрасці. Яни годинах трапних виказваюцца пра існуючия парадкі. Аднако па свайму ідейна-мастацкаму зместу, па важнасці закранутих ТЕМ и глибіні адлюстравання речаіснасці, па яркасці асноўних вобразаў, іх сатиричнай завостранасці п єса Дуніна-Марцінкевіча з поўним прав можа Биць названа сатиричнай камедияй [Семяновіч 1986, 14], - піша А. Семяновіч.
Многія навукоўци лічилі мову твора надзвичай багатай, стилістична апрацаванай. Якая ўвабрала ў сябе Найбільший перспектиўния пласти Народнай фразеалогіі и служиць дзейсним сродкам раскрицця індивідуальнага аблічча герояў. Багата насичаная народнимі виразамі, примаўкамі, вислоўямі, яна дакладна перадае Калар вясковага побиту, роздуми и настроі персанажаў. У Кручков...
