а яна прасякнута шаблоннимі канциляризмамі и юридичнимі термінамі, руська-беларускімі макаранізмамі, што стварае асабліви парадийна-сатирични ефект. Зиходзячи з асаблівасцей жанру Пінскай шляхти, - піша У. Казбярук, - менавіта ў епізодах, звязані з ліричнай лініяй п еси (заляцанні старога кавалера Куторгі да Марисі), аўтар вміла викаристоўвае приёми шаржиравання и гратеску, гета значиць карикатурна-сатиричнага асвятлення адмоўних рис характар (нікчемнасць Куторгі, прагнасць Кручкова, цемната и адсталасць шляхти) [Казбярук 1998, с. 89]. Дунін-Марцінкевіч - бліскучи, віртуёзни майстар разгортвання сценічнай інтригі, викаристання сольних спевакоў, дуетаў, танцаў, припевак, арганізациі масавих сцен, - сцвярджае А. Лойка.- Білоруський слова ў яго поўніцца гарезнасцю. У Вусни адних персанажаў яно грубавата-простанароднае (Ціхон Пратасавіцкі, Куторга), у другіх - летуценна-задуменнае (Мариська, Гришка), у треціх - абказёненае лексіконам судзейства (Кручкоў, Пісулькін) [Лойка 1977, с. 158-159].
Характерная адзнака творчай сталасці В. Дуніна-Марцінкевіча як драматурга, з яўляецца ўменне спалучиць унутрания емациянальна-псіхалагічния Риси характар ??са знешнімі партретнамі деталямі, битавимі реалямі годині, з адпаведнимі аўтарскімі каментариямі и ремаркамі. Вміла викаристани тут и приём імянной характаристикі, якаючи ўвасабляе пеўния істотния Риси знешняга виглядає и ўнутранай сутнасці персанажа.
Ідейна-мастацкі аналіз камедиі Пінская шляхта паказвае, што яна напісана з пазіций реалізму. Реалізм яе праявіўся ў Першів Чаргях ў критици царської суду, у сатиричним викрицці суднових чиноўнікаў типу Кручкова. Реалізм таксамо виявіўся ў критици правінцияльнай білоруський шляхти, у критици яе нораваў, невуцтва и саслоўнай фанабериі.
Адзін З першого даследчикаў творчасці В. Дуніна-Марцінкевіча Ю. Галомбак адзначиў жанравую сувязь камедиі Пінская шляхта з традициямі французскай драматургіі, у приватнасці з традициямі Мальера и яго славутай п есай Мешчанін у шляхоцтве. Плиг амаль поўнай адсутнасці нациянальних драматургічних традиций Беларускі пісьменнік вимушани биў звярнуцца да випиту інших, больш развітих літаратур. Першаступеннае значенне набивалі тут багатия традициі блізкародних славянскіх літаратур, у дерло Чаргях рускай и польскай.
Па лініі сюжетнага развіцця и завязкі дзеяння ў Пінскай шляхце можна ўстанавіць сувязь з вядомай Аповесцю аб критим, як пасвариліся Іван Іванавіч з Іванам Нікіфаравічам, - сцвярджае У. Казбярук.- Аднако Марцінкевіч НЕ пайшоў па шляху знешняга пераймання, хоць саслоўни аспект у камедиі з яўляецца істотним [Казбярук 1998, с. 85].
Вялікай заслугай з яўляецца тое, што ен, працягваючи сатиричния традициі Гогаля и Салтикова-Шчадрина, з реалістичних пазіций раскритикаваў у свае камедиі Пінская шляхта бюракратичную сістему царської суду, сатирична висмеяў прадстаўнікоў чиноўніцтва и правіцияльнай білоруський шляхти, асудзіў хабарніцтва и казнакрадства, з суровай критикай виступіў супраць нараджаючагася капіталізму, супраць буржуазнай маралі.
У. Казбярук сцвярджае, што ў Пінскай шляхце прикметна ўзрасло драматургічнае майстерства В. Дуніна-Марцінкевіча. Гета виявілася, наприклад, у динамізме дзеяння, займальнасці и камізме сюжета, аригінальнасці кампазіцийнай Будовий, якаючи арганічна спалучае ў сабе дві паралельния канфлікти, заснавания на асабістих и грамадскіх сутикненнях, -піша У. Казбярук, - надзвичай шматзначни и фінал п еси (інтригі Кручкова на заручинах Гришкі и Марисі), Які сімвалізуе, з аднаго боці, устойлівасць кансерватиўних перажиткаў, з другог - надзейнасць пазіциі кручкових ва ўмовах культурнай адсталасці и палітичнага бяспраўя широкіх мас пасли адмени пригоннага права [Казбярук 1998, с. 89].
Ідентифікация аўтарскага тексту камедиі пралівае святло на Нови Грані творчай індивідуальнасці В. Дуніна-Марцінкевіча, лічиць Я. Янушкевіч. Даследчик піша: Таленавітаму камедиёграфу падуладнай була толькі аригінальная пабудова сюжета сатиричнай камедиі, но и апрацоўка диялектаў різни регіёнаў Беларусі [Янушкевіч 2007, 228]. Ен лічиць, што вялікі ўплиў на творчасць В. Дуніна-Марцінкевіча аказала ўкраінская літаратура. Адзначаная сувязь вияўляецца НЕ толькі ў моўнай імітациі. Назіраецца падабенства камічних приёмаў, характар ??паводзін персанажаў у Пінскай шляхце и ў п есе І. Катляреўскага Наталка-Палтаўка (1819), у камедиі Р. Квіткі-Аснаўяненкі Сватання на Ганчароўци (1836) и інш, - піша Я. Янушкевіч.- Типалагічна камедия Дуніна-Марцінкевіча блізкая да напісанай дзесяцігоддзем пазней п еси М. Крапіўніцкага Пашиліся ў дурні (1875) [Янушкевіч 2007, с. 228].
аднако камедию В. Дуніна-Марцінкевіча пекло твораў тагачасних украінскіх драматургаў адрознівае вастриня, злабадзённасць, паслядоўнасць у раскрицці Заган царської бюракратичнага суду, усёй пареформеннай речаіснас...
