існавання Чалавек Сћ замагільним Свеце, шерим и Сумной, и ідею больш позна, Меней папулярную І Великому строгу, пра суд над живимі и мертвимі. Нарешце, яно вярнула вернікам Сћсе надзеі релігій виратавання, звязваючи виратавання души Чалавек з увасабленнем и пасмяротним Сћваскрашеннем Ісуса Христя. У навучаннях Апостал ПаСћла жицце Сћ Грехем есць смерць, а фізічная смерць з'яСћляецца Сћступленне Сћ вечнай жицця. p align="justify"> Ми СћяСћляем сабе сяреднявечнае грамадства, дзе дамінуе царква и дзе реакция на яе татальнае панаванне примае ФОРМІ ерасяСћ и примітиСћнага натуралізму. Гета праСћда, што світло жиСћ тади Сћ цені царкви, альо гета НЕ азначае поСћнага приняцця усімі хрисціянскіх догмаСћ. Гета азначала хутчей за визначенне агульнай мови, адной сістеми камунікациі и розумінню. Жаданні, якія виходзяць з глибіні сутнасці Чалавек, лаяліся Сћ пеСћнай сістеме знакаСћ, а гетия знакі набивалі слоСћ хрисціянскай лексікі. Альо - гета вельмі для нас важлива - шкірний епоха спантанна адбірала некатория знакі, аддаючи перавагу іншим, якія заставаліся Сћ запасі, на будучиню, паколькі тия ці іншия знакі Лепша виказвалі глибінния тенденциі калектиСћнага паводзінаСћ. p align="justify"> Уражвае, што Сћ літаратури акцентуецца засмученне ціла яшче плиг жицці. Узнікае адчуванне, што Сћ павольную евалюцию традицийнай маделі смерці Сћліваецца Нешта грубае. p align="justify"> дерло думка - голиадування аб жах раскладання було для бідних манахаСћ спосабам Сћсхваляваць и прицягнуць да глибокай віри маси свецкіх, асабліва Гараджаєв.
Гета биСћ, як вядома, годину, калі царква паставіла Мета заваяваць души и тих людзей, якія Перш билі прадстаСћлени паганскія-Христоміянському фальклору. Приладамі гетага міссіонерського заваеви билі манахі, якія спрабавалі Сћразіць прадстаСћлення свецкіх моцнимі вобразамі, у критим ліку вобразамі смерці. p align="justify"> Лепша ми зразумеем, як людзі ставіліся да смерці Сћ гети перияд на прикладзе іканаграфіі.
Надмагільния Мастацтва таго перияду звярталася да ТЕМи Суду, гета судзілішча виглядала Менш страшним, чим пазней, и заСћседи апісвалася толькі Сћ перспективе пришесця Христя и абудженне праведнікаСћ.
Пачинаючи з XII ст. ми можам прасачиць, як на працягу чатирох стагоддзяСћ іканаграфія разгортвае на Парталу церкваСћ бясконцую стужка вариянтаСћ вялікі есхаталагічнай драми.
Стара сцена - Христос у славі палею, Які сядзіць на нябесним троні. У випраменьванага ім святла знікае, завяршаецца гістория гетага звиту и Чалавек и перамагае вечнае и трансцендентальнай. p align="justify"> Такім чинам, у XII ст. зацвердзілася нова іканаграфія, якаючи Сћскладала евангельскую канцепцию Страшнаго Суду на апакаліптичную канцепцию канца світла, звязвала адну з другог. У XIII ст. ідея Страшнаго Суду амаль Цалко вицесніла ідею другог пришесця Христя. З гетага годині Перад нашимі вачима разгортваецца на Камянов сцени судовага пасядженн...
