ністрациі. Вагальния пазіциі займалі так звания фарисеі - настаСћнікі релігійнага закону, сяреднюю и ніжейшае жрецтва, буйния гандляри, мяняли. Яни виступалі за самастойнасць у релігійних вань, маглі падтримліваць и імкненне народних мас да дзяржаСћнай незалежнасці, альо разам з критим непрочь билі пайсці на кампраміс з римскай уладай. В»[3; C63]
Решітедьнимі супернікамі римскага панавання Сталі групоСћкі ваяСћнічих зелотів и іх крайнього тераристичнага крила, так званих сикаріїв (літаральна кинджальники), якія каристаюцца вялікім відпливаючи сярод народних мас.
ПаСћстанне Сћспихнула Сћ 66г., Калі биСћ перабіти римскі гарнізон, Які стаяСћ у Ерусаліме. Спроба сірийскага намесніка захапіць Ерусалім и падавіць паСћстанне НЕ Сћвянчалася Поспеха, ен биСћ вимушани адступіць. Пасли гетага Поспеха паСћстанне распаСћсюдзілася па Сћсей Юдеі, а Сћ барацьбе супраць Рима з'ядналіся Сћсе релігійна - палітичния групоСћкі іудзейскага грамадства. Развіцце Падзу стала набиваць пагрозліви характар. Римляне билі вимушания вилучиць буйния ваенния сіли, та Трох легіенаСћ, якія Сћ 67г. СћзначаліСћ вопитни ваеначальнік Веспасіана Флавій. Крок за кроком римскія легіени адціснулі паСћстанцаСћ да Ерусаліма. У канц 69г. Ерусалім биСћ узяти Сћ шчильнае кальцієм аблогі. Абвяшченне Веспасіана імператарам и барацьба яго з Вітелі Часова припинілі развіцце Падзу, альо Сћжо Вясна 70г. аблозе Ерусаліме пача з Нова сілай, и Сћ хутчей за горад, а затим І Пишного храм Яхве, пераСћтворани Сћ крепасць, билі Сћзятия штурмів. Асобния агмені супраціСћ на поСћдні Юдеі працягвалі існаваць, альо и яни билі падушания да 73г. Репресіі римлян супраць паСћстанцаСћ билі деманстратиСћна жорсткія. Ерусалім биСћ Цалко разбурани, жихари билі часткова перабітия, часткова прададзени Сћ рабства, Многія жихари Юдеі беглі пекло терору заваеСћнікаСћ Сћ іншия вобласці. Юдея апусцела. p align="justify"> Виснова Тиберий (14-37) спиніСћ дзейнасць народнаго відразу, перадаСћши Частка яго функцій (вибари магістратаСћ и Вишейш суднову юрисдикцию) Сенату, роля якога, аднако, таксамо працягвала зніжацца (асабліва Сћ 27-37). Принцепс атримаСћ права самастойна видаваць закони, наклаСћ руку на даходи пекло сенацкіх правінций и засяродзіСћ усьо преторіанські войскі Сћ Риме, чим забяспечиСћ сілавую апорії палею залагодить. Ен актиСћна викаристоСћваСћ старі закон аб абразії велічи римскага народу, Які ператвариСћся Сћ сродак жорсткага падаСћлення любі апазіциі. У метах еканоміі дзяржаСћних сродкаСћ билі скарочания грашовия роздачу и лік відовішчаСћ. Тиберий працягнуСћ барацьбу з злоСћживаннямі правінцийних намеснікаСћ, Цалко ліквідаваСћ адкупния сістему и перайшоСћ да прамога Збора падаткаСћ. Яго унучати пляменнік Калігула (37-41) распачаСћ СПРОБА Сћсталяваць неабмежаваную манархію; ен увеСћ пишні придворни цириманіял и патрабаваСћ пекло падданих називаць яго В«СпадароВ» и В«богамВ»; паСћсюль укараняСћся імператарскі культ. Ім праводзілася паліти...
